Ouvir o texto...

quinta-feira, 15 de janeiro de 2015

Museu do Couro está aberto à visitação em Nova Olinda, no Ceará



Local vai preservar história da arte de Espedito Seleiro.
Ferramentas e peças passadas de pai para filho estão expostas.




Mais novo ponto turístico da região do Cariri, o Museu do Couro recebe visitantes desde dezembro de 2014. Ferramentas e peças antigas fazem parte do acervo pessoal do artesão Espedito Veloso de Carvalho, o mestre Espedito Seleiro, que começou a cortar e desenhar no couro ainda criança.

A máquina exposta no museu era do pai de Espedito, que possuía uma oficina no sertão dos Inhamuns. "Peguei a máquina que era do meu avô, trouxe para dentro da oficina e comecei a trabalhar. Se essa máquina falasse, ela contava a história mais certinha do que eu, que ela sabe do começo ao fim. Essa máquina costurou peças para Lampião, peças para vaqueiros, tropeiros, para ciganos", diz Espedito.
saiba mais
Artesão se inspira em fósseis para criar arte em Nova Olinda, no CE

O caminho das boiadas é mais uma parte da história do couro, que está ligada a do mestre Espedito Seleiro. Roupas feitas do material, bolsas, chapéus e sapatos de aboiadores podem ser vistos no museu.

O couro ganhou vida, se modernizou. Em 2014, seu Espedito completou 75 anos e o Museu do Couro foi a realização de um sonho antigo. "Não esperava, mas sempre sonhava em fazer um museu com as minhas peças, ferramentas minhas e de meu pai", afirma. O Museu nasceu da parceria de Seleiro e do fundador da ONG Casa Grande, Alemberg Quindins.


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://g1.globo.com/ceara/noticia/2015/01/museu-do-couro-esta-aberto-visitacao-em-nova-olinda-no-ceara.html



Serviço
O museu funciona de domingo a domingo das 7h às 17h
A entrada é franca
Telefone: (88) 3546.1432

Aos 80 anos, Armani constrói museu em Milão - O estilista independente mais bem sucedido do mundo recusa reformar-se 40 anos depois de ter criado a sua marca em Itália. A sua fortuna é de 6,2 mil milhões de euros





Giorgio Armani é sinónimo de sucesso. O estilista é o 174º homem mais rico do mundo e o quarto italiano mais abastado da lista da Forbes (2014), superando nomes como Silvio Berlusconi. Com uma fortuna avaliada em 6,2 mil milhões de euros, o estilista é a personalidade italiana mais rica de Itália ligada ao mundo da moda, superando Miuccia Prada (Prada e Miu Miu), Renzo Russo (do grupo OTB que tem marcas como a Diesel ou a Maison Martin Margiela), os irmãos Benetton, Domenico Dolce e Stefano Gabbana (Dolce&Gabbana.








Este ano, a sua marca celebra o seu 40º aniversário e o estilista, de 80 anos, não quer nem sequer pensar na reforma. A Armani Privé, a etiqueta de alta costura do grupo, prova que o italiano continua a ser um dos estilistas preferidos das celebridades e que consegue reunir um grupo eclético de fiéis clientes.

Richard Gere foi o responsável por celebrizar a nível mundial os fatos Armani, que usou no filme American Gigolo, em 1980. Charlene Wittstock casou-se com o príncie Alberto do Mónaco, em 2011, envergando uma criação sua perante o olhar atento de milhões de pessoas que assistiram em direto, no mundo inteiro, à boda do monarca e da antiga atleta. Em1991, Jodie Foster recebeu o Oscar de Melhor Atriz pelo seu desempenho em O Silêncio dos Inocentes com um modelo Armani assim como Cate Blanchett, o ano passado, pelo seu papel emBlue Jasmine. O vestido futurista que Lady Gaga usou nos prémios Emmy, em 2010, faz parte do lote dos "100 vestidos inesquecíveis", livro escrito por Hal Rubenstein com prefácio de Alber Elbaz, estilista da Lavin.

Alguns destes modelos icónicos estarão em exposição no museu que Armani mandou construir em Milão, uma das capitais da moda mundial, a cidade que o estilista considera fundamental para o êxito que a sua marca alcançou ao longo das últimas décadas.Por isso investirá 50 milhões de euros numa nova sede e construção do museu na que foi uma antiga fábrica do gigante alimentar suiço Nestlé.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.dn.pt/inicio/pessoas/interior.aspx?content_id=4342203&seccao=ntv



Bacchanal: The Satyr's Family, 1763



Jean Honoré Fragonard (French, 1732–1806)


5 1/4 x 8 3/8 in. (13.4 x 21.3 cm)
The Elisha Whittelsey Collection, The Elisha Whittelsey Fund, 1996 (1996.328.2)



Few painters in eighteenth-century France were formally trained in printmaking and, for the most part, they left the engraving of their work to professionals. Around 1763–64, Fragonard tried his hand at etching, producing a small oeuvre of under fifty prints, of which the four Bacchanals are among the most admired. His facility with the etching needle, which he treated as a drawing instrument, is breathtaking. Loosely inspired by antique motifs, the Bacchanals depict playful scenes of satyrs and nymphs in the form of reliefs set in shallow landscapes, framed by the fecundity of nature. In this whimsical scene, a satyr and nymph kneel facing one another, each holding a child resembling the other, perhaps a pair of fraternal twins.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.metmuseum.org/toah/works-of-art/1996.328.2

The Village Museum of Valcea County - RO


- Muzeul Satului Vâlcean si-a conturat profilul sau tematic înca din 1974 sub forma unui sat muzeu, menit sa reconstituie pe o suprafata de 8 hectare, imaginea functionala a unei asezari rurale traditionale, cu toate institutiile sale social-culturale. În organizarea acestui muzeu în aer liber, s-a tinut cont de câtiva factori constitutivi ai unui sat adevarat – formele de relief ale zonei, vatra si hotarul lui cu toate elementele sale – în functie de care au fost amplasate gospodariile si constructiile comunitare, transferate din diferitele localitati ale judetului Vâlcea.

 
 

- În prezent muzeul este reprezentativ prin cele patru sectoare ale sale:
1. Sectorul Gospodarie - locuinta cuprinde un numar de 42 unitati si peste 12.000 piese muzeistice, ilustrând structura gospodariei, în functie de ocupatiile traditionale: agricultura, pomicultura, viticultura, cresterea animalelor sau o serie de mestesuguri si tehnici populare, urmarind în acelasi timp, diversitatea si evolutia planimetrica si volumetrica a locuintelor cu una sau mai multe încaperi. 


În cadrul muzeului, se remarca în mod deosebit, casele cu foisor din zona etnografica Horezu (din comunele Maldaresti, Stoenesti, Barbatesti), gospodariile specializate în viticultura, transferate din zona Dragasani (satele Prundeni, Olteanca), în pomicultura (comunele Alunu, Tomsani, Cernisoara) ori în cresterea animalelor din zona montana (satele Boisoara, Pascoaia-Brezoi).
Alaturi de locuinte, în cadrul gospodariilor au fost transferate si o serie de constructii anexe : patule, magazii, fânare, cotete destinate depozitarii unor produse agroalimentare sau pentru cresterea unor pasari si animale.


2. Sectorul Social - cultural al „monumentelor de utilitate publica” cuprinde o scoala primara rurala de la începutul secolului al XX-lea, din vremea lui Spiru Haret, un han de la sfârsitul secolului al XIX-lea din satul Saliste comuna Malaia, o biserica din lemn, construita la 1785 si transferata din comuna Nicolae Balcescu, un scrânciob din comuna Stoenesti, iar în perspectiva acest sector va fi completat cu o primarie rurala, precum si cu alte obiective cu valoare arhitectonica.


3. Sectorul Mestesuguri - tehnici populare prezinta procedeele si tehnicile de prelucrare a unor materii prime necesare pentru faurirea unor unelte, vase si diferite obiecte de uz casnic, metodele folosite pentru prelucrarea fibrelor vegetale si animale sau tehnicile traditionale pentru obtinerea unor produse animale si vegetale. 


În cadrul muzeului a fost transferate si reconstituite o serie de ateliere mestesugaresti – atelierul de olarit din centrul Vladesti (secolul XX), atelierul de dulgherie-tâmplarie (secolul XX) din satul Serbanesti, comuna Salatrucel, atelierul de prelucrarea parului de capra (începutul secolului al XX-lea), din satul Curtea, comuna Popesti, precum si un atelier de fierarie din comuna Prundeni. 


Sunt de semnalat si instalatiile tehnice – morile de mâna si de apa din zona etnografica Lovistea, cazanele pentru tuica din localitatile Stoenesti si Buda, piva din localitatea Costesti, cuptorul pentru uscat prune din satul Muiereasca de Sus, sau o serie de instalatii pentru obtinerea vinului (teascuri, linuri etc.), organizate în cadrul unor gospodarii de viticultori, transferate din localitatile Mitrofani, Olteanca, Prundeni, din zona podgoriei Dragasani.


4. Sectorul Constructiilor specializate – reprezentat prin câteva unitati, ilustrând pe cele din hotarul satului sau din zona montana : troite de drum, transferate din localitatile Govora-sat si Feteni, fântâni de hotar, stupine de albine, o stâna transferata din muntele Smeurat, un conac de vie transferat din comuna Fârtatesti, foisoare de paza etc.


În final, dar nu în ultimul rând, valoroasa noastra arta populara vâlceana este ilustrata în muzeu, prin prezentarea ei în decorarea interioarelor locuintelor, în cadrul atelierelor mestesugaresti, prin piesele textile sau de ceramica, din lemn, metal, de iconografie si mobilier popular.



credit: facebook  Ica Timiș

@edisonmariotti #edisonmariotti







Bujoreni, Vâlcea, România (RO)
© Sorin Lazar (Ja Ja Bin)
Facebook, 65.000 photos and SlideShow - http://goo.gl/2R20jP
Fall in love with Romania, Personal page - http://goo.gl/qhMmvu
Fall in love with Romania, Group - http://goo.gl/aFWUgU
Splendors of the Romanians - http://goo.gl/2vzG3P
National Geographic - http://goo.gl/FUKFb4
Photographers map - http://goo.gl/yybNB5
Panoramio - http://goo.gl/Pcwh5n
Trafictube - http://goo.gl/R1Pnhe
YouTube - http://goo.gl/QYSbIF
Google + http://goo.gl/oaM3jb
YouPic - http://goo.gl/enIWcg
Pixoto - http://goo.gl/FhGjtY
500px - http://goo.gl/sQVkZ4
Flickr - http://goo.gl/nFeqM3
Blog - http://goo.gl/8LK1Cz




--//-- .pt
A aldeia de Valcea County-Vâlcean vila museu e o perfil temático desde 1974 sob a forma de uma vila museu, quis recriar em uma área de 8 hectares, a imagem funcional de um tradicional assentamentos rurais, com todas as suas instituições sociais e culturais. Na organização deste museu ao ar livre, ela foi mantida em mente vários fatores constitutivi de um verdadeiro aldeia, a geografia da área e a lareira com sua totalidade, dependendo em que foram colocados os edifícios de comunidade e fazendas transferidas de várias localidades do Condado de Vâlcea.
Atualmente o Museu é caracterizado pelos seus quatro setores de: 1. setor de habitação do agregado familiar compreende um total de 42 unidades e mais de 12.000 peças do Museu, mostrando a estrutura de um agregado familiar, de acordo com ocupações tradicionais: agricultura, cultivo de frutas, viticultura, gado ou uma série de ofícios e técnicas de arte popular, visando ao mesmo tempo, a diversidade e a evolução das disposições em massa e com um ou mais locais de habitação.
No Museu, destaca-se em particular, com as casas torre que etnográfico Horezu (comunas Maldaresti, Madras, homens), especializou-se no vinho crescendo fazendas, transferidas da área de Los Angeles (Prundeni Cardot, aldeias) em fruticultura (comunas Tomsani, Cernisoara Alunu) ou na pecuária, na área da montanha (através de Boisoara, Pascoaia-aldeias Masham).
Juntamente com a habitação, dentro das famílias foram transferidos e uma variedade de dependências: patule, cotete, freio, segura para o armazenamento de géneros alimentícios ou para levantar alguns pássaros e animais.
2. sócio-cultural Sector dos "monumentos de utilidade pública" inclui uma escola primária rural no início do século XX, desde o tempo de Spiru Haret, uma pousada do final do século XIX na comuna de vila de Wigan Malaia, uma igreja de madeira, construída em 1785 e transferido em Mashhad, um scrânciob em Madras e na expectativa deste sector será completada com um salão da cidade ruralassim como com outro valor arquitectónico.
3. Sector-populares técnicas artesanato mostra os processos e técnicas de processamento de matérias-primas necessárias para história romena-de ferramentas, vasos e outros objetos domésticos, os métodos utilizados para processamento de fibras vegetais e animais ou as técnicas tradicionais para a obtenção de produtos vegetais e animais.
O Museu foi transferido e reconstruída de um número de oficina de oficinas-cerâmica artesanal no centro de Norwich (século XX), a oficina de carpintaria-marcenaria (século XX) na aldeia de Salatrucel, aldeia, oficina de Bangalore, no processamento de pêlo de cabra (início do século XX), na aldeia de Popesti, comuna tribunal, bem como a oficina do ferreiro em Prundeni.
São relatados e técnicas instalações-moinhos de vento e água na área Lovistea, caldeiras etnográficas Joshua Madras e as localidades de Buda, piva em Costesti, forno de secagem de ameixas da aldeia de Muiereasca de Sus, ou uma série de facilidades para o vinho (imprensa de linuri, etc.), organizado no âmbito do vinho-transferido às famílias nas localidades, Cardot, Mitrofani Prundenia área de vinha de Los Angeles.
4. especializado-Sector da construção civil representada por algumas unidades, representando aqueles na zona fronteiriça de vila ou montanha: troite, transferidos a partir das localidades de Govora, uma aldeia e Pb, Marco fontes, colméias, uma transferência de Mt. Stana Smeurat, uma mansão de vinhedo transferida da aldeia de Fârtatesti, guarda Torres, etc.
Último mas não menos importante, nosso vâlceana valiosa arte popular é ilustrado no Museu por apresentá-las na decoração de interiores de casas, oficinas de artesanato, através de peças de cerâmica, têxteis, madeira, metal, iconografia e móveis populares.
Bujoreni, Vâlcea County, Roménia (RO) © Labeau (Ja Ja Bin), 

Peru planning 'second Machu Picchu' in Chachapoya



Peruvian officials are planning to create a historical site to rival that of Machu Picchu, in the form of one of its best kept secrets – the Chachapoya ruins of the northern “cloud people”.

While Machu Picchu has been on the tourist map for virtually every visitor to Peru, Chachapoya is largely unexplored by most foreigners, save some adventurous backpackers. But the government plans to change that and ease traffic off its crown jewel of Machu Picchu – which has been at risk from increased footfall – and increase traffic to the northern Amazonas region of the country.

Chachapoya remains largely unexplored due to a lack of easy access and awareness
Peruvian officials are planning to create a historical site to rival that of Machu Picchu, in the form of one of its best kept secrets – the Chachapoya ruins of the northern “cloud people”.
While Machu Picchu has been on the tourist map for virtually every visitor to Peru, Chachapoya is largely unexplored by most foreigners, save some adventurous backpackers. But the government plans to change that and ease traffic off its crown jewel of Machu Picchu – which has been at risk from increased footfall – and increase traffic to the northern Amazonas region of the country.

In the government plan, a cultural heritage site known as Kuelap will act as the centrepiece of a “second Machu Picchu”, with use of surrounding sites including Sipan, Chan Chan, Leymebamba, and Gran Pajaten, which all date back to the 9th century.

Such sites remain largely unexplored due to inaccessibility and lack of general awareness, but in the government’s plan a cable car system will be built to allow easy public access to the area, which sits on the top of a mountain ridge in a “cloud forest”.

“Kuelap could be a second Machu Picchu, easily,” said Peru’s President Ollanta Humala. “With Kuelap, we can create a tourist circuit that will be as competitive as the south.”

Set to open in 2016, the US$18m (US$15.2m, €12m) cable car system will have the capacity to transport 1,000 passengers per hour.

Telecabinas Kuelap SA – a consortium formed by the French firm Pomagalski SAS and Lima-based Ingenieros Civiles y Contratistas Generales SA – will work on the development of the site, including the installation of the cable car system.

Tourism is an increasingly important part of Peru’s economy, with many foreign visitors attracted to the country’s rich archaeological remains and immense biodiversity. - See more at: http://www.worldleisurejobs.com/detail.cfm?codeID=313381&dom=N&pagetype=detail&site=WL&subject=news#sthash.kLeHJdVv.dpuf
Chachapoya remains largely unexplored due to a lack of easy access and awareness - See more at: http://www.worldleisurejobs.com/detail.cfm?codeID=313381&dom=N&pagetype=detail&site=WL&subject=news#sthash.kLeHJdVv.dpuf
Chachapoya remains largely unexplored
due to a lack of easy access and awareness

Peruvian officials are planning to create a historical site to rival that of Machu Picchu, in the form of one of its best kept secrets – the Chachapoya ruins of the northern “cloud people”.
While Machu Picchu has been on the tourist map for virtually every visitor to Peru, Chachapoya is largely unexplored by most foreigners, save some adventurous backpackers. But the government plans to change that and ease traffic off its crown jewel of Machu Picchu – which has been at risk from increased footfall – and increase traffic to the northern Amazonas region of the country.

In the government plan, a cultural heritage site known as Kuelap will act as the centrepiece of a “second Machu Picchu”, with use of surrounding sites including Sipan, Chan Chan, Leymebamba, and Gran Pajaten, which all date back to the 9th century.

Such sites remain largely unexplored due to inaccessibility and lack of general awareness, but in the government’s plan a cable car system will be built to allow easy public access to the area, which sits on the top of a mountain ridge in a “cloud forest”.

“Kuelap could be a second Machu Picchu, easily,” said Peru’s President Ollanta Humala. “With Kuelap, we can create a tourist circuit that will be as competitive as the south.”

Set to open in 2016, the US$18m (US$15.2m, €12m) cable car system will have the capacity to transport 1,000 passengers per hour.

Telecabinas Kuelap SA – a consortium formed by the French firm Pomagalski SAS and Lima-based Ingenieros Civiles y Contratistas Generales SA – will work on the development of the site, including the installation of the cable car system.

Tourism is an increasingly important part of Peru’s economy, with many foreign visitors attracted to the country’s rich archaeological remains and immense biodiversity. - See more at: http://www.worldleisurejobs.com/detail.cfm?codeID=313381&dom=N&pagetype=detail&site=WL&subject=news#sthash.kLeHJdVv.dpuf

Chachapoya remains largely unexplored due to a lack of easy access and awareness - See more at: http://www.worldleisurejobs.com/detail.cfm?codeID=313381&dom=N&pagetype=detail&site=WL&subject=news#sthash.kLeHJdVv.dpuf

In the government plan, a cultural heritage site known as Kuelap will act as the centrepiece of a “second Machu Picchu”, with use of surrounding sites including Sipan, Chan Chan, Leymebamba, and Gran Pajaten, which all date back to the 9th century.

Such sites remain largely unexplored due to inaccessibility and lack of general awareness, but in the government’s plan a cable car system will be built to allow easy public access to the area, which sits on the top of a mountain ridge in a “cloud forest”.

“Kuelap could be a second Machu Picchu, easily,” said Peru’s President Ollanta Humala. “With Kuelap, we can create a tourist circuit that will be as competitive as the south.”

Set to open in 2016, the US$18m (US$15.2m, €12m) cable car system will have the capacity to transport 1,000 passengers per hour.

Telecabinas Kuelap SA – a consortium formed by the French firm Pomagalski SAS and Lima-based Ingenieros Civiles y Contratistas Generales SA – will work on the development of the site, including the installation of the cable car system.

Tourism is an increasingly important part of Peru’s economy, with many foreign visitors attracted to the country’s rich archaeological remains and immense biodiversity. -

font: @edisonmariotti #edisonmariotti  http://www.worldleisurejobs.com/detail.cfm?codeID=313381&dom=N&pagetype=detail&site=WL&subject=news#sthash.kLeHJdVv.dpuf

Tekniikan museo - Helsingin - Finland

Helsingin kaupungin vesilaitoksella alkoi vuonna 1966 Vanhankaupungin vedenpuhdistuslaitoksen peruskorjaus, ja Kuninkaankartanonsaarella olevat vesilaitoksen rakennukset jäivät pois käytöstä. Koska rakennuksissa oli runsaasti vanhoja koneita ja tilaa oli runsaasti, vesilaitos teki aloitteen rakennusten varaamisesta museotarkoituksiin.
 
 
 


Museo perustetaan 1969
Helsingin kaupungin teollisuuslaitosten lautakunta asetti 21.4.1966 Helsingin teknillisen museon toimikunnan selvittämään eri teknillisten alojen omia museohankkeita, museoon mahdollisesti tulevia osastoja, hoitokustannuksia ja toiminnan rahoitusta. Toimikunta katsoi, että museo palvelisi parhaiten tarkoitustaan, jos siitä huolehtisi keskusjärjestöjen pohjalle perustettu säätiö, jossa Helsingin kaupunki olisi mukana. Toimikunta jätti mietinnön kaupunginhallitukselle 9.10.1966, ja Tekniikan museon säätiön perustamiskokous pidettiin 17.10.1969.

Museotoiminnan alkaessa Suomessa oli lukuisia pieniä museoituja teollisuuslaitoksia, tekniikan erikoisalojen museoita ja Tampereella Teknillinen museo. Mutta kuten tuolloin mainittiin, ”edustavaa monipuolista, suurelle yleisölle tarkoitettua teknillistä museota ei kuitenkaan ollut, vaikka sen tarve oli ilmeinen”. Uuden museon tehtäväksi määriteltiin vanhojen esineiden, piirustusten ja kuva-aineiston keräily sekä näyttelytoiminta. Myös uutta tekniikkaa piti esitellä ja suomalaisen teollisuuden tutkiminen ja tunnetuksi tekeminen oli sekin vastaperustetun museon tavoitteena.

Näyttelyt avataan
Näyttelytoiminta aloitettiin vuonna 1972. Museon osastoja olivat tuolloin turbiinipumppu- ja vesivoimaosasto, höyryvoima-asema, maanmittausosasto, rahapaja, setelipaino, graafisen alan osasto, vanhojen autojen ja palokaluston osasto, sähköosasto – joka piti sisällään atk-, puhelin- ja radio- ja tv-tekniikan, sähkömoottorit sekä mittaritekniikan – professori Gunnar Anderssonin kokoelma, sokeriteollisuus sekä tieteellis-tekniset kojeet.

Näyttelyt ovat ehtineet muuttua moneen kertaan perustamisen jälkeen, vaikka samoja aiheita käsitellään osittain yhä. Museo ei ole ikuisesti sama staattinen laitos, vaan tässä päivässä elävä ja sen mukana muuttuva organisaatio. Uusia perusnäyttelyjä on tullut vanhojen rinnalle ja niiden tilalle. Miltä näyttääkään tulevaisuuden Tekniikan museo?

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.tekniikanmuseo.fi/historia.html



Info in English

Museum of Technology

Look to the past, see into the future
The Museum of Technology is the only general museum of technology in Finland. The Museum of Technology highlights basic technological phenomena, technical inventions and industrial processes, and tells the story about Finland and the Finns.

http://www.tekniikanmuseo.fi/engl_museo.html

The history of the Ateneum Art Museum and its collections

When the Ateneum was placed under government administration in 1990, its collections were divided between the Ateneum Art Museum and the Museum of Contemporary Art. At the moment, the work of artists who have begun their career in 1960 or later is administered by the Museum of Contemporary Art Kiasma. Ateneum's collections thus introduce Finnish art from the Gustavian period of the mid-18th century to the modernist movements of the 1950s. Ateneum also houses a handsome collection of international art, featuring works by such masters as Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Paul Cézanne, Fernand Léger and Marc Chagall.
 


The collection was initiated a couple of years after the Finnish Art Society had been established in 1846. The society itself acquired a few works considered worthy of the collection, while it also accepted donations of one or more works. A part of the donations was pure financial support. Interest from private testamentary funds provided great relief for the society struggling on a tight budget.

In 1863, the collection managed by the Finnish Art Society was first put on permanent public display. In 1864, the government began to purchase model works for the society's drawing school on state funds. The Ateneum building itself, dubbed a "Palace of a million marks" by its contemporaries, was completed in 1887, and the Finnish Art Society's collections were first exhibited in its rooms on 13 October 1888. The name Ateneum alludes to the Greek goddess of wisdom and warfare, Pallas Athene. She was also a protector of cities and government. Ateneum means a temple or shrine to Athene.

The most notable donation at the turn of the twentieth century was made by Licentiate of Medicine Herman Frithiof Antell, who not only donated the whole of his collection but also the funds for regular acquisitions. The Antell Collection includes works by van Gogh, Gauguin, Cézanne, and Edvard Munch, choices questioned by his contemporaries – to them the Finnish Akseli Gallen-Kallela, Albert Edelfelt, and Hugo Simberg seemed so much safer options.

The museum's own acquisition committee concentrated on purchasing Finnish art. Sometimes, however, their funds were not even adequate for that. Towards the late 1920s the museum expressed its concern that there would be serious gaps in their Finnish collection.




The 1950s and 60s saw a campaign to raise the Ateneum to a standard European level, and one way of achieving this was thought to be the purchase of international contemporary art. The number of acquisitions, however, was no bigger than that in the beginning of the century. The emphasis was still on Finnish art, as befits a national gallery.

During the first half of the twentieth century the museum received several important donations, but then things changed. Social structure was established, and hopes for an economic boom replaced the insecurity of the war era. On the other hand, the time of extensive donations seemed to be over. The museum had already received a large collection of works by turn-of-the-century masters.

The Ateneum Art Museum adds to its collection every year. The first major acquisition after the museum was placed under government administration was an early self-portrait by Helene Schjerfbeck, purchased with support from the Friends of Ateneum.

In recent years, Ateneum has once again received some notable donations from private individuals as well. Such donations include the Ester and Jalo Sihtola Fine Arts Foundation collection, the Yrjö and Nanny Kaunisto Collection and the Rolando and Siv Pieraccini Collection.

 fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.ateneum.fi/en/history

Le site du musée portuaire de Dunkerque piraté par des hackers se revendiquant de l’État islamique

Ce mercredi dans la matinée, le site Internet du musée portuaire de Dunkerque a fait l’objet d’un piratage informatique. Au lieu de tomber sur la présentation du musée, une page faisant l’apologie du terrorisme siglée « Daech » (l’acronyme arabe de l’État islamique) était visible. 





Très rapidement, le site du musée a été fermé affichant ce message : « actuellement en maintenance ». Une enquête judiciaire a été ouverte. Il est probable que le musée n’était pas spécialement visé mais que les pirates ont lancé plusieurs attaques tous azimuts, touchant les sites les moins bien protégés.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.lavoixdunord.fr/region/le-site-du-musee-portuaire-de-dunkerque-pirate-par-des-ia17b47588n2602127

Museos y Pies · en CULTURA, MUSEO, OPINIÓN, RELATO, VIAJES. ·

“Todos los monstruos son humanos “. ― Anónimo

Salvando que el museo que estemos visitando sea uno de nuestra ciudad de residencia o de alguna muy próxima, los museos son visitados normalmente cuando se va uno de viaje. Para empezar, nosotros insistimos sobre esos dos tipos de personas que se desplazan cuando disponen de tiempo libre, o solo tiempo y punto – solo en el caso de los segundos -: los turistas y los viajeros. Los primeros van a los museos normalmente porque hay que ir a los museos cuando se va uno a otro sitio, sí o sí. Los segundos visitan los museos por alguna íntima razón, razón personal, para satisfacer una curiosidad, para crecer en conocimiento y experiencia vital, o sencillamente porque pasaban por allí. Los primeros son a los que vemos los hombros y sus smartphones en la sala de la inefable Mona en el Louvre. Los segundos no se les siente ni aunque estén a dos pasos de nosotros. Los primeros horrorizarían a Oscar Wilde; con los segundos se iría de copas.



Galería de los horrores de EVE Museografía

Hay una imagen desagradable que a nosotros se nos ha quedado grabada en la mente como marca al fuego, y es la de los que meten los pies en las fuentes. Volviendo al Louvre, a partir de la temporada alta son masas las que meten los pies en las fuentes del palacio. Evidentemente, todos y cada uno de nosotros tiene todo el derecho del mundo a visitar un museo y, si lo permite la ley, meter los pies en las fuentes. Pero, ¿porqué ir a un museo por que sí? ¿Hay que visitar un museo porque lo dice la guía del planeta solitario? ¡NO! Señoras y señores, no es necesario que visiten los museos porque lo dicen las guías, no se equivoquen. Lo mismo que no hay que sumergir los pies en las fuentes porque “todo el mundo lo hace”. Es como lo de la estupidez de tirar monedas a las mismas fuentes donde meten los pies. Si usted quiere meter los pies en la fuente, lo necesita y después de tirar la monedita al agua pide un deseo, le rogamos que desee que los museos sean invisibles.



Galería de los horrores de EVE Museografía

Pecaríamos de integristas si pidiésemos que en los museos se impusiera el derecho de admisión, y muy estricto además. Pues lo vamos a pedir: queremos que se imponga el derecho de admisión en los museos, y lo queremos ya. No se puede consentir la entrada a padres que disfrutan viendo como sus hijos corren delante de los vigilantes o sin vigilantes directamente. No se puede consentir la entrada a la gente que apoya su hombro o la punta de la nariz sobre un lienzo. No se puede consentir la entrada a la gente que viste pantalones pirata y chanclas con calcetines de tenis, o sin calcetines, no sabemos que es peor. Incluimos en este grupo a las de los leggins camel-toe con braga náutica debajo. No se puede consentir la entrada a la gente que dispara el flash contra un cristal. No se puede admitir que la gente coma dentro de un museo, salvo si es en la cafetería. No se pueden consentir voces, risas histéricas, grupos multitudinarios siguiendo a alguien que levanta un paraguas amarillo. Debería haber un registro de gente a la que no se puede permitir la entrada a un museo, y la sala de la Mona del Louvre ser quedaría vacía. Los museos son uno de los lugares donde se manifiesta con mayor evidencia, desgraciadamente, la mala educación.



Imagen: Bad Reputation

Test sencillo para reflexionar si se está uno preparado para visitar un museo o mejor se queda en casa:

¿Crees que los museos son guarderías camufladas? ¿Sirven los museos para guarecerse de la lluvia? ¿Puedes quejarte de la mala educación ajena usando un buzón de sugerencias? Si echas una nota en ese buzón ¿crees que la leerá alguien? ¿Es una leyenda para ti que el personal de los museos sean antipáticos y secos? ¿Crees que el personal de los museos está harto de la mala educación? ¿Crees que la gente se aburre y agita cuando hay silencio y está todo ordenadito? ¿Piensas qué las fachadas de museos son fenomenales para sacarse la foto de boda? Si no te gustan los museos ¿para qué vas? Cuando sales del museo ¿serías capaz de contar con coherencia lo que has visto? ¿Crees que en los museos puedes aprender cosas? Si atropellas a alguien con el carrito del niño ¿pides perdón? ¿Sabes que si disparas el flash delante de la cara de alguien lo puedes dejar ciego? ¿Los museos son lugares dónde te entra un hambre irresistible? Cuando te has ido del museo ¿Sientes qué eres mejor persona?



Imagen: Deadfix

Es inútil, sabemos que los que deberían reflexionar sobre todas estas cosas nunca leerán esta entrada.

Foto principal: Jordu Schell / Schell Sculpture Studios – Leprecaun