Ouvir o texto...

terça-feira, 14 de abril de 2015

Má execução do Museu da Cultura de Milão leva David Chipperfield a se dissociar do projeto. O museu de €60 milhões deve ser inaugurado ainda este mês.

A baixa qualidade e a má aplicação do piso de pedra do novo Museu da Cultura em Milão levou o arquiteto David Chipperfield a se dissociar do edifício. Acusando os responsáveis de terem cortado recursos para a compra dos materiais, o arquiteto britânico exige que seu nome seja removido do projeto, dizendo que o edifício é agora um "museu de horrores" e um "desfecho patético para um trabalho de 15 anos" devido a baixa qualidade da pavimentação.



© Oskar Da Riz Fotografie via MUDEC


Por sua vez, a Prefeitura de Milão disse que a escolha dos materiais foi feita com base nos "impostos pagos pelos contribuintes", e continuou, dizendo que, de acordo com o conselheiro Filippo del Corno, Chipperfield se mostrou "não razoável e impossível de agradar"

"O custo [do museu] foi de €60 milhões, dos quais €3,6 milhões foram direcionados a Chipperfield pelo projeto e gestão da obra", disse a prefeitura. "Essa é uma quantidade de dinheiro apropriada para uma instituição pública e correta para a importância do projeto, mas foi necessário tomar decisões com base no senso comum e nos impostos pagos pelos contribuintes."

© Oskar Da Riz Fotografie via MUDEC

Chipperfield ainda não comentou a resposta da prefeitura. No entanto, de acordo com um relatório, o piso de 5 mil metros quadrados está repleto de pedras riscadas, manchadas e desalinhadas.

O museu de €60 milhões deve ser inaugurado ainda este mês.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.archdaily.com.br/br/765135/ma-execucao-do-museu-da-cultura-de-milao-leva-david-chipperfield-a-se-dissociar-do-projeto

Sesc assina contrato de gestão do Museu Histórico de Florianópolis - Santa Catarina - Brasil

Entidade tem por contrato até 2017 para abrir novo espaço cultural. 
Segundo a prefeitura, obras de reforma do local ficam prontas em 2016.

Antiga Câmara de Florianópolis vai ser restaurada e
virar museu interativo (Foto: Reprodução/RBS TV)


Prédio é o mais antigo de Florianópolis vai virar um museu interativo 
(Foto: Graziane Ubiali/RBS TV)



O Museu Histórico de Florianópolis, que será instalado na antiga Casa de Câmara e Cadeia, será gerido pelo Serviço Social do Comércio (Sesc). O contrato de concessão do espaço foi assinado nesta terça (14) na prefeitura do município.

Conforme a assessoria de imprensa da prefeitura, o Sesc tem prazo legal para abrir o museu até 2017. A previsão de término das obras de restauração do prédio, iniciadas em 2014, é março de 2016. O Sesc venceu uma licitação com oferta de R$ 9 milhões e pode utilizar o espaço por 20 anos.



No projeto, o Sesc afirma que irá construir um museu interativo e dinâmico, que também utiliza tecnologias, como exemplo, citam o Museu da Língua Portuguesa em São Paulo. O local também contará com um café. 

Restauração
O término da obra está prevista para o aniversário de 290 anos do município, em março de 2016. Conforme a prefeitura, o trabalho é minucioso pra manter os traços da arquitetura centenária de uma construção histórica, do século 18.

A reforma é para resgatar o prédio de mais de 300 anos. No lugar, já funcionou a Câmara de Vereadores e a cadeia pública do município.

A verba pra revitalização foi liberada ainda em 2013. Porém, a obra para reforma só começou em setembro de 2014. Os trabalhos serão mantidos pela Secretaria de Obras da capital, mas a administração ficará sob responsabilidade do Sesc.

Recursos
"Nós temos um investimento de R$ 6,498 milhões, sendo R$ 4 milhões do Iphan [Instituto do Patrimônio Histórico e Artístico Nacional] e quase R$ 2,5 milhões do município", assinalou o secretário municipal de Obras, Rafael Hahne.

Segundo o secretário, "o objetivo agora é trabalhar em conjunto com a obra e o vencedor da licitação do museu para que a gente consiga fazer os trabalhos de integração".

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://g1.globo.com/sc/santa-catarina/noticia/2015/04/sesc-assina-contrato-de-gestao-do-museu-historico-de-florianopolis.html

Réouverture de l’Aéro-Musée de la SLHADA à Bron

La Société Lyonnaise d’Histoire de l’Aviation et de Documentation Aéronautique, créée en 1986, s’est donnée pour vocation de sauvegarder le patrimoine aéronautique de la région Lyonnaise. Dans cet objectif, elle multiplie l’organisation de manifestations afin que les évènements dont ce secteur a été le théâtre, ne tombent pas dans l’oubli.

Mais au-delà des actions sur le terrain, de l’édition d’ouvrages et documents, conférences ou exposés, dont le thème se rapporte à la relation d’un événement passé, à l’histoire d’un avion, d’un fait d’armes ou encore à celle d’un homme, sont organisés chaque mois dans les locaux. Les exposés et conférences, abondamment illustrés par des documents souvent rares et toujours de qualité sont animés par des membres de la Société ou par des intervenants invités.

Ainsi, le Samedi 11 Avril prochain, le public pourra venir faire connaissance de James Harold « Jimmy » Doolitle, Officier pilote américain pendant la Seconde Guerre mondiale. Il conçut et mena en avril 1942 un raid audacieux qui portera son nom, le raid de Doolittle — le premier bombardement de Tokyo par les forces américaines avec des B25. Il fut également pionnier du développement de l’aviation de l’entre-deux-guerres et détenteur de nombreux records. C’est aussi de cette partie de sa vie de « tombeur de records » que Pierre Biard, conférencier, traitera dans son exposé.
La SLHADA présente une exposition conséquente, illustrant les différents épisodes de la vie de l’aérodrome de Bron depuis sa création.© SLHADA

Depuis avril 2009 les activités de la SLHADA se tiennent au Fort de Bron, dans des locaux mis à la disposition de l’association par la municipalité. Un petit musée et une bibliothèque regroupant un grand nombre de documents inédits et du matériel militaire ont pris place en ce lieu. La réouverture de cet espace didactique pour l’année 2015 est prévue le dimanche 12 avril de 14 h à 17 h. L’entrée est libre et le parking assuré.

Renseignements :


Société Lyonnaise d’Histoire de l’Aviation et de Documentation Aéronautique (SLHADA)
Fort de Bron
Chemin Vieux
Parking assuré
Tram T2 et T5 Arrêt « Alizés »
Bus C15 arrêt « Fort de Bron »
04 72 34 15 84


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.aerobuzz.fr/culture-aero/breve/reouverture-de-l-aero-musee-et

BOLVADİN BELEDİYE MÜZESİ -

Afyonkarahisar'ın Bolvadin ilçesinde yer alan hem arkeolojik, hemetnografik eserlerin sergilendiği belediyeye ait karma bir müzedir.

Bolvadin Belediye Müzesi

687 m² kapalı, 232 m² açık alan sahip iki katlı müze binası, belediye sineması (Işık Sineması) olarak yapılmış, daha sonra belediye kültür merkezi olarak kullanılmış ve nihayet 1987 yılında belediye tarafından alınan kararla müze haline getirilmiştir. Binanın müzeye dönüştürülmesinin ardından o zamana kadar Bolvadin Lisesi'nin bahçesinde ve Alkoloid Fabrikası'nda toplanan arkeolojik eserler müzeye getirilmiş ve müze koleksiyonunun temelini oluşturmuştur.

Müzede Erken Tunç Çağı, Antik Roma, Bizans, Selçuklu, Osmanlı ve Cumhuriyet dönemine ait buluntular ile yöresel gelenek ve görenekleri yansıtan etnoğrafik malzemeler sergilenmektedir. Sergilenen malzemeler arasında Bolvadin'deki haşhaş üretimi ve kullanımına, Eber Gölü yöresindeki kamıştan hasır üretimine ilişkin fotoğraf ve malzemeler; kavaflık, koşumculuk, marangozluk, berberlik, çiftçilik, demircilik gibi mesleklere ait malzemeler; pekmez imalathanesi malzemeleri, kaymak imalat malzemeleri ile mamullerinin figürleri;çeşitli mutfak malzemeleri, elbiseler, ağırlık-tartı malzemeleri, ateşli ve ateşsiz silahlar, Roma ve Bizans ağırlıklı, Beylik, Osmanlı ve Türkiye Cumhuriyeti sikke ve para koleksiyonları vardır (Sikke koleksiyonlarının derlenip düzenlenmesinde zamanın Afyon Müze Müdürü Arkeolog Ahmet TOPBAŞ'ın mesai ve enerjisi de vardır).

Müze bünyesindeki 200 kişilik konferans salonu, ilçenin kültür ve sanat etkilinliklerinde önemli rol oynar. Konferans salonu, teşhir salonlarından birisi, Bolvadin Gelin odası, Bolvadin Oturma odası müzenin ilk katında yer alır. İkinci katta bir diğer teşhir salonu ile ihtisas kütüphanesi vardır. Müzenin bahçe kısmında Roma, Bizans lahit parçaları ve steller, Osmanlı mezar taşları ve arkeolojik eserler yer almaktadır.



Afyon İli'nin 60 km. doğusunda yer alan Bolvadin İlçe merkezinde yer almaktadır. Belediye sineması olarak yapılan ve daha sonra Belediye Kültür Merkezi olarak kullanılan Bolvadin Müzesi, Belediye Basın Müşaviri Sanat Tarihçisi Nurettin Özkan'a Bolvadin Belediye Meclisi kararı ile 15 Nisan 1987'de kurucu müze müdürü olarak müzeyi kurma görevi verilmiş, 15 Kasım 1987'de açılışı yapılmıştır. 

Yetki veren Belediye Başkanı Hasan Basri YAZICI olup tüm teknik hazırlık, proje ve planlama, açma ruhsatı, eser toplama, vitrinleme ve sergileme Nurettin Özkan'a aittir. Kurucu vekil müdür sıfatıyla Nurettin Özkan'a resmi bir görev olarak Bolvadin Belediyesi'nce verilen bu çalışma dönemin ilçe MEGS Müdürü Tarihçi Fevzi GÜMÜŞ ve dönemin Bolvadin İHL öğretmeni ilahiyatçı A. İhsan MURATOĞLU'nun katkılarıyla gerçekleşmiştir. 

Müzenin çekirdeği olan 50 dolayında taşınmaz parçası veya taşınır kültür varlığı da Bolvadin Lisesi bahçesinden, Alkoloid Fabrikası'ndan getirilmiştir. Mevcudu 2.500'ü aşan eser sayısına Belediye bünyesinde kurulan ekiple ulaşılmıştır. 

Haşhaş, Kaymak ve benzeri yöresel değer ve sanatların projeleri de Nurettin Özkan'a aittir. Belediyenin resmi bir yatırımı olup, Müzeler Genel Müdürlüğü'nün meslekten mezun olan Nurettin Özkan'ı uygun görmesiyle başlatılmıştır. 

Bolvadin Belediye Müzesi bahçe ve bina teşhirinde Eski Tunç Çağı, Roma, Bizans, Selçuklu, Osmanlı ve Cumhuriyet dönemine ait taşınabilir kültür varlıkları yanında yöresel gelenek ve göreneklerimizi yansıtan etnografik malzemeler sergilenmektedir. Ayrıca Bolvadin İlçesine özgün haşhaş üretimi ve kullanımı ile Eber Gölü yöresindeki kamıştan yapılma hasır işçiliğini, fotoğraf malzemeleri ile birlikte müzede görmek mümkündür. 

2008 Yılında Yanık Kışla’nın restore edilmesiyle birlikte Bolvadin Belediye Müzesi Yanık Kışla binasına taşınıp eski müze binası yeniden sinema olarak restore edilmiştir. Bolvadin Belediye Müzesi şuan tarihi Yanık Kışla binasında hizmet verebilmesi için çalışmalar sürmektedir.

BOLVADİN BELEDİYE MÜZESİNDEN GÖRÜNTÜLER

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.bolvadin.bel.tr/muze/1

El Museu Picasso de Barcelona

El Museu Picasso de Barcelona és el centre de referència per al coneixement dels anys de formació de Pablo Picasso. El geni del jove artista es revela a través de les 4.251 obres que componen la col·lecció permanent. El Museu Picasso, inaugurat el 1963, revela també el seu vincle amb Barcelona: un vincle estret i inseparable forjat en la seva adolescència i joventut, i que es va perllongar fins a la seva mort.


La col·lecció del museu és molt completa pel que fa al treball dels anys de formació en la vida de l'artista; és pràcticament exhaustiva fins a l'època blava. El museu alberga també una important representació d'obres de 1917, i la sèrie de Las Meninas (1957), així com una completa col·lecció de gravats.

As litografias feitas por Pablo Picasso que estão em exposição no Museu Picasso em Barcelona, agora também estão disponíveis online.

Françoise

Litografia tirada sobre papel. 14 de junio del 1946. Museo Picasso, Barcelona. © Herencia Pablo Picasso, VEGAP, Madrid, 2011.




Mujer dormida


Litografia tirada sobre papel. 23 de marzo del 1947.
Museo Picasso, Barcelona. ©
Herencia Pablo Picasso, VEGAP, Madrid, 2011.


Essa seleção que apresenta as diferentes técnicas utilizadas pelo artista conta com 40 litografias de Pablo Picasso, realizadas entre os anos de 1945 e 1956.

Picasso fez sua primeira litografia em 1919, por meio de convite para a exposição que apareceu na Galeria Rosenberg, em Paris.

A técnica litográfica foi utilizada para ilustrar alguns livros, catálogos e convites, porém foi apenas em 1945 que este sistema realmente teve repercussão na impressão.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti 
http://cultura.elpais.com/cultura/2011/05/03/album/1304373602_910215.html#1304373602_910215_0000000002

Государственный музей природы Узбекистана - Museu do Estado de Natureza do Uzbequistão

Государственный музей природы Узбекистана, находящийся при ведомстве Министерства по делам культуры и спорта Республики Узбекистан, является старейшим научно-просветительным учреждением. Он создан 12 июля 1876 года на базе естественнонаучных коллекций Ташкентского музея.



Пройдя длительный и сложный путь развития, он превратился в Головной музей Узбекистана. Его основными задачами являются отображение природы республики и ее хозяйственного освоения, содействие учебным заведениям в углублении знаний учащихся в общей биологии и познания природы края. В результате многолетней коллекционной работы и многочисленных экспедиций в природу, научным коллективом музея накоплены ценнейшие коллекционные фонды.



В музее имеется около 400 тысяч единиц хранения. Из них около 300 тысяч - насекомые, 11 тысяч гербарных листов, остальные - зоологические (позвоночные) и геологические материалы, пользующиеся известностью не только среди ученых Узбекистана, но и во многих научных центрах стран Мирового Содружества. 




Государственный музей природы Узбекистана первым из музеев республики разработал и осуществил в своих экспозициях передовой ландшафтный метод экспонирования природы, дающий наглядное представление о взаимосвязи природных явлений.




В музее имеется 4 отдела: 

- Отдел фауны и флоры 

- Отдел геолого-географический 

- Отдел научно-просветительный 

- Отдел фонды.




Среди экспонатов особое внимание привлекают хищные птицы, застывшие в полёте с распахнутыми крыльями, некоторые из них держат в когтях свою жертву. Наибольший интерес представляют окаменевшие останки мамонтов, макет стоянки древнего человека. А в толстостенных стеклянных сосудах, заполненных формалином, можно увидеть зародышей, в том числе и человеческих. Вызывают удивление и жалость животные-мутанты: двухголовые теленок и ягненок, одноглазый ягненок. А сколько насекомых, бабочек, птиц, животных – от суслика до винторого козла, лис, шакалов, волков, камышового кота. 




Среди них есть животные и птицы, находящиеся под угрозой исчезновения, такие, как дрофа-красотка, сокол-балабан, и другие, численность которых в природе стремительно сокращается. 




Музей природы первым из музеев в республике применил имеющий большое научное и практическое значение метод экспонирования – ландшафтные планы природы. Их создание – долгая и трудоемкая работа, требующая от профессионалов в мельчайших подробностях передать рельеф, растительность и животный мир определенной местности. В разработке ландшафтных планов применяются современные технологии и материалы, которые в дальнейшем значительно облегчают их перенос. 




Интересны экспозиции, посвященные богатству недр, животному и растительному миру Узбекистана, каракулеводству, ландшафту песчаной пустыни Кызыл-Кум, ее животному миру. Художественно выполнены диорамы — оазис, земледельческое поле, хлопковое поле. 




Ландшафтные планы музея изображают, помимо различных природных зон, историю геологических изменений планеты и развитие жизни на Земле. Благодаря им посетители могут увидеть, к примеру, строение Солнечной системы, схватку динозавров и сцену охоты первобытного человека на мамонта. 




Несомненно, главная ценность музея – энтомологическая коллекция, одна из крупнейших не только в Узбекистане, но и во всей Центральной Азии. Она создавалась со дня образования музея и на сегодня насчитывает около 300 тыс. экземпляров насекомых. Каждый экспонат этой коллекции имеет при себе подробную информацию о том, где, когда и кем насекомое было найдено. 




В коллекции есть экспонаты, которые никто и не видел в естественных условиях, помимо ученых, и даже такие, которые просто невозможно разглядеть невооруженным глазом. Многие же виды насекомых уже давно не существуют в природе. 




Музей проводит большую научно-просветительную работу: чтение, лекций организует передвижные стационарные выставки во многих Дворцах культуры, в кинотеатрах, парках культуры и отдыха, в школах, лицеях, средних и высших учебных заведениях, махаллях, домах отдыха. Создан передвижной музей, который обслуживает сельское население Узбекистана.




В 2010 г. музей был переведён в новое здание, находящееся на территории Института зоологии Академии наук страны. Сегодня туда перевезен весь фонд музея, проводится инвентаризация, полным ходом идет работа над экспозицией — экспонаты реставрируются, обновляются, строятся новые инсталляции и диорамы. Залы музея планируется открывать поэтапно. В данный момент открыто 2 зала на первом этаже, в октябре 2010 г. ожидается открытие нового зала на втором этаже.
Информация об интереснейших музеях Ташкента


Адрес:   г. Ташкент, Сабир-Рахимовский р-н, ул. Ниязова, 1
Ориентир:   к-т "Нукус", Туринский Политехнический Университет, поворот справа от университета, через 100 м ещё поворот направо
Телефон:   (+998 71) 246 95 31
Работы часы:   10.00 - 17.00
Стоимость входа:   600 сум - для детей;
1200 сум - для взрослых;
900 сум - для студентов;
5000 сум - для иностранцев.


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.orexca.com/rus/tashkent_museum_nature.shtml

Since its inauguration in November 2000, the Haifa City Museum is a dynamic platform for researching, and analyzing the city's past and present cultural heritage.

The City Museum strives to generate the historical discourse surrounding the social and political issues, which are inseparable from Haifa's unique human cultural fabric and its distinctive character, especially its heritage of diversity, and perpetual transformation.

The museum dedicates many of its exhibitions and activities to projects dealing with history, urbanism, multinationalism and multiculturalism, as a means of stimulating an active social discourse.

The museum's exhibitions gather under one roof the rich and varied stories of Haifa's different populations, putting together new stories out of multiple historical fragments through thematic exhibitions. These exhibitions seek to tell the many untold stories within the fabric of the city's life.

In a desire to examine Haifa's place as a city that led formative process and social and political changes in Israel, the City Museum attributes great import initiating a fruitful dialogue with the community. Alongside temporary exhibitions, the museum serves as a platform for extensive cultural activity, research, and critical discussion. These are explored as part of artist meetings, symposiums, lectures, as well as in organized tours around the city, featuring local scholars, artists, curators, and researchers.

The Museum's Education Department offers diverse family activities and provides educational values by nurturing new generations of culture lovers and developing the relations between culture, community, and society.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.hcm.org.il/Museum/Templates/showpage.asp?DBID=1&LNGID=1&TMID=84&FID=1156&PID=2592


Le Musée d’ethnographie révèle le talent des bijoutiers mochica

Musée d'Ethnographie, exposition 'Les rois mochica'. Visite décalée 'A travers le regard de l'archéométallurgiste' avec Carole Fraresso. 


 

Lorsqu’on évoque les bijoux d’or et d’argent des civilisations précolombiennes, le nom des Incas est en général le premier qui vient à l’esprit. «Pourtant, on n’a jusqu’ici retrouvé aucune parure inca», souligne Carole Fraresso, spécialiste en orfèvrerie précolombienne. Non, les champions du travail du métal dans le Pérou ancien, ce sont les Mochica. Ce peuple méconnu du grand public et présenté au Musée d’ethnographie à l’occasion d’une exposition exceptionnelle qui prend fin dans trois semaines.

Samedi matin, une vingtaine de personnes se sont réunies pour découvrir le regard de Carole Fraresso sur cette exposition. L’archéologue française, qui a présenté une thèse sur l’usage du métal dans la parure et les rites des Mochica, a fondé il y a cinq ans Motché, une marque de bijoux directement inspirés de cette civilisation. «Je suis passée de la théorie à la pratique», sourit-elle.

Métal brillant et sonnant
Sa passion est patente lors de la visite qu’elle mène à travers le vaste espace au sous-sol du musée. Pas uniquement pour parler du travail du métal, d’ailleurs. Elle présente le contexte historique, géographique, politique et social du peuple mochica, raconte l’histoire de la découverte du tombeau d’un seigneur qu’on a baptisé Ucupe, et détaille la symbolique des objets présentés. En particulier les nombreuses scènes de sacrifice humain, cérémonie fondamentale menée par les souverains mochica afin d’apaiser les dieux et asseoir leur pouvoir.

Bien sûr, la spécialiste s’attarde quelque peu sur les vitrines remplies de bijoux d’or, d’argent et de cuivre. Il y a là des masques funéraires, ornements de nez, boucles d’oreilles, colliers ou encore diadèmes utilisés lors des rituels. «Le rôle du métal, brillant et sonnant, était fondamental, relève Carole Fraresso. Il participait à la théâtralisation de la religion en permettant aux dirigeants de se transformer en dieux.» Ce qui permettait aux artisans de faire partie de l’élite de la société.

Combinant différentes matières et techniques, les parures comportent les mêmes motifs mythologiques que les céramiques, autre point fort de la production mochica: être à crocs, serpent, puma, araignée et hibou entre autres prédateurs locaux. D’une grande finesse, le résultat est bluffant, surtout quand on pense que les artisans n’avaient ni laminoir, ni loupes, ni électricité…

Moins d'un millimètre d'épaisseur
L’après-midi, plusieurs participants de la visite du matin se retrouvent dans l’auditoire de la conférence donnée par Carole Fraresso, toujours au Musée d’ethnographie. L’archéométallurgiste y détaille en images les techniques des artisans mochica.

On y apprend qu’ils utilisaient de préférence la technique du martelage, obtenant des feuilles d’or de moins d’un millimètre d’épaisseur. Qu’ils avaient trouvé un procédé électrochimique destiné à recouvrir leurs objets d’une très fine couche de métal. Et que cette impressionnante découverte technologique était probablement liée à une pénurie de métaux précieux.

Puisque tout semble symbolique dans cette civilisation sans écriture, on découvre en outre que chaque métal utilisé correspond à un univers: l’or pour celui des dieux, en référence au soleil, l’argent, reflétant la couleur de la lune, pour le monde souterrain des morts et des ancêtres, et le bronze rouge, qui s’oxyde facilement, pour les humains à la durée de vie limitée. Une couleur pourpre faisant également référence au sang des sacrifiés.

Pour conclure, Carole Fraresso présente son activité actuelle: créatrice de bijoux inspirés des parures précolombiennes. Elle raconte le début de cette aventure, ses difficultés et ses joies au quotidien. «Pour moi, il s’agit de perpétuer un savoir-faire séculaire, explique-t-elle. Et chaque parure est porteuse d’histoire.» Sa dernière collection, baptisée Dressed to kill (habillé pour tuer), a été imaginée spécialement pour le Musée d’ethnographie de Genève. Une manière de ramener chez soi un peu des merveilles découvertes dans l’exposition.

Exposition «Les rois mochica», jusqu’au dimanche 3 mai au Musée d’ethnographie, bd Carl-Vogt 65-67, ouvert du ma au di de 11 h à 18 h. Infos: 022 418 45 50, www.ville-ge.ch/meg (TDG)

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.tdg.ch/culture/musee-ethnographie-revele-talent-bijoutiers-mochica/story/30122181

O Instituto Brasileiro de Museus e a Prefeitura do Rio, por meio do Comitê Rio450, lançam nesta terça (14), às 11h, no Museu da República, o Passaporte dos Museus Cariocas, iniciativa em comemoração aos 450 anos da Cidade.


Cariocas terão passaporte para museus; veja lista
População terá gratuidade em dias específicos.
Ao todo, 43 museus participam de projeto.


O Instituto Brasileiro de Museus e a Prefeitura do Rio, por meio do Comitê Rio450, lançam nesta terça (14), às 11h, no Museu da República, o Passaporte dos Museus Cariocas, iniciativa em comemoração aos 450 anos da Cidade. Com o passaporte, a população poderá visitar gratuitamente 43 dos mais importantes museus e centro culturais da Cidade em dias específicos. No formato de um caderno de bolso, os passaportes serão distribuídos em seis pontos: Museu Nacional de Belas Artes, Museu da República, Museu Imperial, Museu de Arte do Rio, Museu Aeroespacial e Centro Cultural Banco do Brasil.

Além de integrar as instituições envolvidas, o Passaporte dos Museus Cariocas cria uma dinâmica lúdica e atraente para estimular a visitação. A exemplo do documento de identificação internacional, o passaporte será carimbado a cada museu ou centro cultural visitado, no espaço reservado à instituição. 

No Passaporte dos Museus Cariocas, o público encontra a lista completa das 43 instituições participantes e os dias da semana em que cada uma poderá ser visitada gratuitamente. Válido ao longo do ano do jubileu de 450 anos, o passaporte "expira" no último dia de 2015. O calendário comemorativo dos 450 anos prossegue até março de 2016. Confira abaixo a lista dos museus participantes.


Museus participantes (por ordem alfabética):
Biblioteca Nacional
Casa Daros
Casa do Patrimônio Ferroviário do Rio de Janeiro (antigo Museu do Trem)
Casa do Pontal
Casa França Brasil
Centro Cultural Banco do Brasil - Rio de Janeiro
Centro Cultural Correios
Centro Cultural Municipal Oduvaldo Vianna Filho (Castelinho do Flamengo)
Centro Cultural Municipal Parque das Ruínas
Centro Municipal de Arte Hélio Oiticica
Memorial Municipal Getúlio Vargas
Museu Aeroespacial
Museu Bispo do Rosário
Museu Casa da Hera
Museu Casa de Benjamin Constant
Museu Casa de Rui Barbosa
Museu Chácara do Céu
Museu da Justiça do Estado do Rio de Janeiro
Museu da Maré
Museu da República
Museu da Vida
Museu de Arte do Rio
Museu de Arte Moderna
Museu de Astronomia e Ciências Afins
Museu de Ciências da Terra
Museu de Favela
Museu de Folclore Edison Carneiro
Museu do Índio
Museu do Meio Ambiente
Museu Histórico da Fortaleza de São João
Museu Histórico do Exército e Forte de Copacabana
Museu Histórico Nacional
Museu Imagens do Inconscente
Museu Imperial
Museu Militar Conde de Linhares
Museu Nacional
Museu Nacional de Belas Artes
Museu Naval
Museu Villa-Lobos
Museus Raymundo Ottoni de Castro Maya - Museu do Açude
Paço Imperial
Palácio Tiradentes
Sítio Roberto Burle Marx


Centro Cultural Banco do Brasil - Rio de Janeiro

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://g1.globo.com/rio-de-janeiro/noticia/2015/04/cariocas-terao-passaporte-para-museus-veja-lista.html

MUSEOS E INVESTIGACIÓN - · en INSTITUCIONES, MUSEO,MUSEOLOGÍA, PATRIMONIO. ·

Ya no se trata solo de si se puede o no investigar y de cómo hacerlo, sino que la pregunta básica puede ser ¿qué investigar? y, sobre todo, ¿para qué hacerlo? Es obvio que la investigación posibilita el acercamiento a las respuestas de muchas de las otras preguntas esenciales sobre el propio objeto que se plantean desde distintos departamentos, ya sea documentación (¿de qué está hecho?, ¿cuál es su antigüedad?, ¿es auténtica?), conservación (¿cuál es su estado de conservación y las condiciones que precisa?) o difusión (¿qué formación se puede extraer del objeto? y, sobre todo, ¿qué significó eso para la cultura que lo produjo?, ¿cuál es la aportación al conocimiento general?, ¿qué intereses tienen los posibles usuarios y cuál es su respuesta? e, incluso, ¿cuál es el mercado (visitantes) potencial del museo?).

Imagen: Arborvitae

Los departamentos que se ocupan de la investigación en los museos se encargan de realizar los informes científicos y analizar los datos, recoger las muestras, difundir los resultados, supervisar contenidos científicos y colaborar en otras actividades del museo, especialmente en la catalogación, documentación y exposición de bienes, o la propia historia de la institución y la trayectoria de los patrimonios que custodia. Aspectos esenciales en la investigación son, por un lado, la conservación de los bienes, el conocimiento de los materiales y condiciones necesarias para la conservación y las alteraciones o patologías que se van produciendo en ellas.


Los análisis científicos de laboratorio son un soporte fundamental para el estudio de las colecciones. La mayor parte de las técnicas de análisis implican la destrucción de un fragmento del objeto, aunque las muestras que se tornan suelen ser mínimas. Por este motivo, antes de acometerlos hay que seguir un protocolo que incluye una reflexión, la definición de objetivos y hasta dónde archivar las muestras no analizadas. El uso de la microscopia electrónica permite recuperar información interesante, incluso en objetos conservados en museos.


No solo se investiga sobre los objetos de las colecciones del museo o sobre la historia de la propia institución: el otro aspecto fundamental ya hemos comentado que es el público o usuario del museo, y los proyectos de investigación también contemplan este objeto de análisis, así corno el estudio de mercado, los análisis de funcionamiento interno, etcétera.


El Laboratorio Permanente de Público (España), es un ejemplo de esta labor constante desde los museos, así como la Subdirección General de Museos Estatales del Ministerio de Cultura – aunque ahora esté viviendo sus horas más bajas desde hace mucho tiempo -.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti  Espacio Visual Europa (EVE)