Ouvir o texto...

quarta-feira, 1 de julho de 2015

ARHEOLOŠKI MUZEJ ĐERDAPA - Archaeological Museum of Đerdap, in Serbia.

ISTORIJAT MUZEJA

Narodni muzej osnovan je ukazom ministra prosvete Jovana Sterije Popovića, 10. maja 1844. godine, kao Muzeum serbski, koji je na jednom mestu trebalo da sabere starine i da ih za potomstvo sačuva. Organizovan u prvim decenijama svog rada i kao ustanova zaštite i kao naučna, istraživačka ustanova, koja je konstituisala nacionalni identitet i bila presudan akter u razvoju zaštite baštine, Narodni muzej je ubrzo prerastao u zvaničnog reprezenta države i društva, svedočeći i o mogućoj snazi kulture i muzeja u Srbiji.




Intenzivnoj delatnost prikupljanja i razvoja zbirki, pridružen je ubrzo i raznovrstan istraživački rad, koji je preobrazio Muzej od skladišta prošlosti u prikazivački, demonstracioni izložbeni prostor. Međuratne godine dvadesetog veka dovele su do velike transformacije, u kojoj su izložbe, posebno međunarodne koje su se dinamično smenjivale, uz raznovrsnu istraživačku i izuzetnu izdavačku delatnost, postavile Muzej kao centar informacija o izuzetnom, o lepom, o posebnim vrednostima nacionalne, ali i evropske kulturne baštine.

Poslednjih decenija, bogata izložbena i izdavačka delatnost, kao i raznovrsni programi za publiku, u kojima nove tehnologije imaju posebno mesto, potvrdili su da je Narodni muzej važan centar komunikacije i izvor saznanja, otvoren, dinamičan i pristupačan muzej.


ARHEOLOŠKI MUZEJ ĐERDAPA


Arheološki muzej Đerdapa u Kladovu predstavlja značajna svedočanstva o raznorodnim kulturama praistorijskog, rimskog i srednjovekovnog perioda na Dunavu. Osnovan je s ciljem integralne zaštite arheološke baštine Dunava u oblasti šire regije Gvozdena Vrata – Đerdap i celovitog predstavljanja i promocije ovog značajnog nasleđa. Jedan je od retkih specijalizovanih muzeja u Srbiji, jedan od dva arheološka muzeja. Otvoren je 1996. godine u objektu namenski građenom za muzej, po čemu se takođe izdvaja od ostalih muzeja u Srbiji.

Konstituisanje Arheološkog muzeja Đerdapa kao specijalizovanog muzeja ove regije, predstavlja jedan od najznačajnijih realizovanih ciljeva Naučno-istraživačkog projekta Đerdap. Intenzivnim arheološkim istraživanjima, koja su u dve faze sprovođena tokom poslednjih decenija 20. veka na potezu dunavske obale od Velikog Gradišta do Sipa, (Đerdap I, 1964–1971), te od Karataša do Prahova (Đerdap II, 1978–1990), konstatovani su mnogi, višeslojni lokaliteti, naselja i nekropole, utvrđenja, kule stražare, putevi, javni spomenici, opredeljeni u preistorijsku, rimsku ili srednjovekovnu epohu. Istraživanja su sprovedena s ciljem spasavanja nasleđa ugroženog formiranjem akumulacionih jezera za potrebe dve hidroelektrane, HE Đerdap I, kod Kladova (Karataš) i Prahovo, HE Đerdap II (Kusjak). Istraživanja su u manjem obimu nastavljena do danas, posebno na utvrđenju Dijana (1978–2012).

Zahvaljujući ovim otkrićima, na svetlost dana su izašli do tada nepoznati, skriveni predeli, koji su nastajali i nestajali milenijumima.

Postavka Arheološkog muzeja Đerdapa prezentuje praistorijske, rimske, kasnorimske, ranovizantijske ili srednjovekovne nalaze, u hronološkom rasponu od preko 10.000 godina. Veliki broj izloženih predmeta predstavlja istinske raritete, baštinu koja po važnosti prelazi granice naše zemlje. 

Trenutno je u galerijama Muzeja izloženo preko 1.500 prvorazrednih eksponata Zbirke Đerdap, otkrivenih na više od 100 lokacija ove regije. Svi predstavljaju različita dostignuća prošlih kultura, predmete iz svakodnevnog života praistorijskih zemljoradnika, običaje i verovanja kultura kamenih i metalnih doba, oruđa kojim su ljudi nekada pripitomljavali svoj svet, nakit i ukrase za odeću kojima su potvrđivali svoj status. 

Najbrojniji su predmeti rimske epohe, koji svedoče o rimskom osvajanju ove teritorije, uspostavljanju vlasti u ovoj, i tada, pograničnoj zoni, prihvatanju rimskog načina života: delovi rimske vojne opreme, natpisi povodom izgradnje javnih objekata, neki izloženi u lapidarijumu ispred Muzeja, arhitektonski elementi luksuznih rimskih građevina, predstave mnogobrojnih bogova rimskog Panteona, zavetni natpisi, mermerni portreti, metalne, staklene i keramičke posude, svetiljke i luksuzni nakit. Pokazatelj su kontakata i veza ove regije u rimsko doba, značaja koje je ova zona imala u okvirima Carstva, kao i transformacija koje su se desile u kasnorimsko vreme, naseljavanja novih plemena i promena koje su označile početak srednjovekovnog doba. 

Ova epoha predstavljena je mahom nalazima sa nekropola, najviše istraženim, a srednjovekovni nakit otkriven u njima omogućava prepoznavanje osobenosti različitih zajednica. Postavka je dopunjena dokumentarnom građom koja predstavlja izgled i istraživanje jednog broja sačuvanih, kao i potopljenih i nestalih lokaliteta šire oblasti Đerdapa.

Na teritoriji Arheološkog muzeja Đerdapa sačuvani su segmenti reperezentativne spomeničke celine limesa Rimske imperije, utvrđene rimske granice, koji čine jedinstven arheološki park regije. Tabula Traiana, natpis postavljen na stene kanjona Donje Klisure – Kazana, vidljiv samo s Dunava, jedno je od najznačajnijih svedočanstava o Trajanovim građevinskim aktivnostima na Dunavu i pripremama za rat sa Dačanima. 

Ostaci Trajanovog puta – Trajanov kanal (Sipski kanal) i čuveni Trajanov most na Pontesu, kod Kostolca, kojeg je izgradio Apolodor početkom 2. veka naše ere, zajedno s tvrđavom Pontes (1–6. vek), koja je štitila ovaj most, predstavljaju izuzetan pimer rimske arhitekture. 

O značaju ovog dela Rimskog carstva svedoči i utvrđenje Dijana (Statio Cataractarum Diana), stanica na (dunavskim) kataraktama, važan augzilijarni logor od 1. do 6. veka, jedan od najvećih u sklopu limesa. Dijana je bila okružena velikim naseljem, nekropolama, pristaništem. Ranovizantijski izvori pominju ovo naselje kao gradić Zanes.

Osim rimskih ostataka, od potapanja je sačuvana na samom ulazu u Kladovo i srednjovekovna tvrđava-grad, Fetislam.

Postavka Arheološkog muzeja Đerdapa i sačuvane spomeničke celine omogućavaju da se sveobuhvatnije sagleda jedinstven kulturni predeo Dunava u ovoj regiji, koji se formirao i menjao u kontinuitetu sada već preko deset milenijuma. Reči Plinija Mlađeg (63. n.e. – oko 113. n.e), rimskog senatora u vreme careva Domicijana, Nerve i Trajana, prijatelja čuvenog rimskog istoričara Tacita, zapisane pre gotovo 2000 godina (Plin., Ep. XVI 2) – Veličanstveno je stajati na obali Dunava (Magnum est stare in Danubii ripa), dobijaju pravi smisao u susretu sa Đerdapom.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti 
Pročitajte više o praistorijskojrimskoj i srednjevekovnoj Zbirci Đerdap.
Kustos Zbirke Đerdap i upravnik Arheološkog muzeja Đerdapa: Jelena Kondić

--inHISTORY MUSEUM
The National Museum was established by the decree of the Minister of Education JS Popovic, 10 May 1844, as the Museum serbski, who was at one point supposed to collect antiques and preserve them for posterity. Established in the early decades of its work and as an institution of protection and as a scientific and research institution, which has constituted a national identity and a crucial player in the development of heritage protection, National Museum soon outgrew the official representative of the state and society, testifying about the possible effect of culture and museums in Serbia.
Intense activity of collecting and developing collections, associated with quickly and varied research work, which has transformed the Museum of the warehouses of the past for display, demonstration showroom. Interwar years of the twentieth century led to a major transformation, in which the exhibition, especially the international that are dynamically alternated, with a diverse research and exceptional publishing, set Museum as a center of information on exceptional, the beautiful, the special national values, as well as European cultural heritage.
In recent decades, the rich exhibition and publishing, as well as various programs for the public, in which new technologies have a special place, confirmed that the National Museum is an important center of communication and source of information, open, dynamic and accessible museum.

Archaeological Museum of Đerdap
Archaeological Museum of Djerdap
Archaeological Museum of Djerdap with the museum park - lapidarium
The museum's setting, the Archaeological Museum of Djerdap
The museum's setting, the Archaeological Museum of Djerdap
The remains of the fortress Diana
Archaeological excavations at Diana
Archaeological Museum of Djerdap in Kladovo represents a significant testimony to diverse cultures of prehistoric, Roman and medieval periods on the Danube. It was founded with the goal of integral protection of the archaeological heritage of the Danube in the area of ​​the wider region of the Iron Gate - Iron Gate and comprehensive presentation and promotion of this important heritage. One of the few specialized museums in Serbia, one of the Archaeological Museum. Opened in 1996 in the house purposely built for the museum, making it also stands out from other museums in Serbia.
The constitution of the Archaeological Museum of Djerdap as specialized museums of the region, is one of the most significant achieved goals Scientific research project Djerdap. Intensive archaeological excavations, which are conducted in two phases during the last decades of the 20th century on the stretch of the Danube coast of Veliko Gradiste to Sipa, (Djerdap I, 1964-1971), and of Karatas to Prahova (Djerdap II, 1978-1990), the recognized many, multi-layered sites, settlements and necropolis, forts, watchtowers, roads, public monuments, set in prehistoric, Roman and medieval epoch. The study was conducted with the aim of saving endangered heritage formation of artificial lakes for the purpose of two hydroelectric power plants Djerdap I, near Kladovo (Karatas) and Prahovo, Djerdap II (Kusjak). Studies have continued on a smaller scale to date, especially on the fort Diana (1978-2012).
Thanks to these discoveries, to light went out until then unknown, hidden compartments that have emerged and disappeared for millennia.
The setting of the Archaeological Museum of Djerdap presents prehistoric, Roman, late Roman, early Byzantine or medieval are, in chronological span of over 10,000 years. A large number of exhibits represent true rarities, most important legacy that crosses the boundaries of our country.
Currently, in the galleries of the Museum is exposed more than 1,500 first-class exhibits Collections Djerdap, discovered at more than 100 locations in the region. All are distinct achievements of past cultures, everyday objects of prehistoric farmers, customs and beliefs of the culture of stone and metal age, the tools that people used to domesticate their own world, jewelry and ornaments for clothing which confirmed his status.
The majority of cases of the Roman era, which testify to the Roman conquest of these territories, the establishment of government in this, and then, the border zone, the acceptance of the Roman way of life: the parts of the Roman military equipment, signs over the construction of public buildings, some on display in the Lapidarium in front of the museum, architectural elements luxurious Roman buildings, shows the many gods of the Roman pantheon, votive inscriptions, marble portraits, metal, glass and ceramic vessels, lamps and luxurious jewelry. Indicator of the contacts and connections of the region in Roman times, the importance of this zone was within the limits of the Empire, as well as the transformation that occurred in the late Roman time, the settlement of new tribes and the changes that have marked the beginning of the medieval era.
This epoch is represented mainly finds from the necropolis, the most researched and medieval jewelry discovered in them to recognize the characteristics of different communities. The setting is complemented by documentary material that represents the look and explore a number of preserved, as well as submerged sites and missing the wider area of ​​the Iron Gate.
On the territory of the Archaeological Museum of Djerdap preserved segments reperezentativne monumental continent limes of the Roman Empire, the Roman established boundaries, which make unique archaeological park in the region. Tabula Traiana, the inscription placed on the walls of the canyon Lower Gorge - Kazan, visible only from the Danube, is one of the most important testimonies of Trajan construction activities on the Danube and the preparations for war with the Dacians.
The remains of Trajan's times - Trajan channel (Sip Channel) and the famous Trajan's Bridge to Pontes, near Kostolac, built by Apolodor early 2nd century AD, together with fortress Pontes (1-6. Century), which has protected the bridge, represent Pimero remarkable Roman architecture.
The importance of this part of the Roman Empire, testified by the finding of Diana (Statio Cataractarum Diana), the cells (Danube) cataracts, important augzilijarni camp from the 1st to the 6th century, one of the largest within the limit. Diana was surrounded by a large settlement, the cemeteries, pier. Early Byzantine sources mention this village as a small town of Zanes.
Besides the Roman remains of the sinking is preserved at the entrance to Kladovo and the medieval fortress-city, Fetislam.
The setting of the Archaeological Museum of Djerdap and preserved monuments entity allow more comprehensive view of the unique cultural landscape of the Danube in this region, which is formed and changed continuously now for over ten millennia. The words of Pliny the Younger (63 not - around 113 AD), the Roman senator at the time of the emperors Domitian, Trajan and Nerve, a friend of the famous Roman historian Tacitus, written nearly 2,000 years ago (Gas., Ep. XVI 2) - Magnificent to Be on bank of the Danube (Magnum six old and Danubio RIPA), get a real sense in the face of Djerdap.

MUSEOS: SU CONCEPTO DE COMUNICACIÓN -- · en GESTIÓN, INSTITUCIONES,MUSEO, MUSEOLOGÍA, OPINIÓN, PATRIMONIO. ·

COMUNICACIÓN


s. f. – Equivalente ing.: communication; fr.: communication; al.: Kommunikation; it.: communicazione; port.: communicaçāo.




La comunicación (C) consiste en transmitir una información entre uno o varios emisores (E) y uno o varios receptores (R) por medio de un canal (modelo ECR de Lasswell, 1948). Su concepto es tan general que no se limita a los procesos humanos, portadores de información de carácter semántico, sino que se encuentra tanto en las máquinas como en el mundo animal o la vida social (Wiener, 1948). El término tiene dos acepciones usuales que, en diferentes grados, existen en los museos según sea el fenómeno recíproco (E↔C↔R) o no (E→C→R). En el primer caso, la comunicación se llama interactiva y en el segundo, unilateral y dilatada en el tiempo. Cuando es unilateral y opera en el tiempo y no solamente en el espacio, la comunicación se llama transmisión (R. Debray, 2000).






En el contexto museal, la comunicación aparece como la presentación de los resultados de la investigación efectuada en la colección (catálogos, artículos, conferencias, exposiciones) y a la vez como la disposición de los objetos que la componen (exposición permanente e información ligada a ella). “Esta toma de partido presenta a la exhibición como parte integrante del proceso de investigación, pero también como elemento de un sistema de comunicación más general que comprende, por ejemplo, las publicaciones científicas”. Es esta lógica la que prevalece en el sistema PRC (Preservación-Investigación-Comunicación) propuesto por la Reinwardt Academy que incluye, en el proceso de comunicación, las funciones de exhibición, publicación y educación llevadas a cabo en el museo.







1. La utilización de este término no tiene nada de evidente, a pesar de que hasta 2007 el ICOM lo aplica para su definición, donde señala que el museo “realiza investigaciones concernientes a los testimonios materiales del hombre y de su medio ambiente, los adquiere, los comunica y especialmente los expone”. Hasta la segunda mitad del siglo XX, la principal función del museo consistía en preservar las riquezas culturales o naturales acumuladas, y eventualmente exhibirlas, sin formular explícitamente la intención de comunicarlas; vale decir, de hacer circular un mensaje o una información para un público receptor. Cuando en los años ’90 uno se preguntaba si el museo era verdaderamente un medio (Davallon, 1992; Rasse, 1999), esto acontecía porque su función de comunicación no era evidente para todos. Por una parte, la idea de mensaje museal sólo aparece mucho más tarde, especialmente con las exposiciones temáticas donde prevalece por años la intención didáctica; por la otra, durante largo tiempo el receptor sigue siendo un desconocido y sólo en épocas recientes se desarrollan estudios de fidelización y encuestas de público. Desde esta perspectiva, puesta de relieve por la definición del ICOM, la comunicación museal se presenta como la manera de compartir los objetos que forman parte de la colección y del mismo modo las informaciones resultantes de las investigaciones efectuadas con los diferentes públicos.






2. En este documento se propone relevar la especificidad de la comunicación ejercida por el museo: (1) a menudo es unilateral, es decir, sin posibilidad de respuesta por parte del público receptor, del que se ha subrayado con justicia su excesiva pasividad (Mc Luhan y Parker, 1969). Este hecho no impide al visitante participar (en forma interactiva o no) en ese tipo de comunicación (Hooper-Greenhill, 1991); (2) en esencia, la comunicación no es verbal y no se parece a la lectura de un texto (Davallon, 1992) ya que opera por medio de la presentación sensible de los objetos expuestos. “En tanto sistema de comunicación, el museo depende del lenguaje no verbal de los objetos y de los fenómenos observables. Es en principio y ante todo un lenguaje visual que puede transformarse en lenguaje audible o táctil. Su poder de comunicación es tan intenso que su utilización, en el plano ético, debe ser prioridad para los profesionales de museos”. (Cameron, 1968).



3. Hacia fines del siglo XX, y de manera más general, la comunicación se impone progresivamente como principio motor del funcionamiento del museo. En este sentido, el museo comunica por medio de un método que le es propio, pero también utilizando otras técnicas, a riesgo quizá de reducir su inversión en aquello que tiene de más específico. Numerosos museos – los más importantes – disponen de una “Dirección de público” o de una “Dirección de programas públicos” que desarrollan actividades destinadas a comunicar y a abordar públicos diversos situados en su mira, a través de actividades clásicas o innovadoras (eventos, encuentros, publicaciones, animaciones “fuera de sede” etc.). En este contexto, las importantes inversiones realizadas en Internet por parte de los museos completan de manera significativa la lógica de la comunicación museal. Surgen así numerosas exposiciones digitales o ciberexposiciones (dominio en el cual el museo puede presentar una experiencia real), así como catálogos en línea, foros de discusión más o menos sofisticados y numerosas incursiones en las redes sociales (You Tube, Twitter, Facebook, etc.).



4. El debate respecto a la modalidad de la comunicación operada por el museo plantea problemas de transmisión. La falta crónica de interactividad en dicha comunicación conduce a preguntarse qué se debe hacer al solicitar la participación del visitante para tornarlo más activo (Mc Luhan, Parker, 2008 [1969]). Ciertamente, se pueden suprimir los carteles y aún la trama narrativa o hilo conductor (story line), para que el público construya por sí mismo la lógica de su recorrido, pero esto tampoco logra hacer interactiva la comunicación. Los únicos lugares donde se desarrolla cierta interactividad (el Palacio del Descubrimiento y la Ciudad de las Ciencias y de la Industria de La Villette, en París o el Exploratorium de San Francisco), semejan parques de diversiones que multiplican las atracciones de carácter lúdico. Pareciera, sin embargo, que la verdadera tarea del museo está más próxima a una transmisión entendida como comunicación unilateral en el tiempo que permite a cada uno apropiarse del bagaje cultural, asegurando así su humanización y su socialización.



FUENTE:


François Mairesse y André Desvallées para ICOM


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti Espacio Visual Europa (EVE)

Qatar busca propostas para transformar um antigo moinho em museu - Committed to artistic and architectural exploration, Qatar has established its capital Doha as a global art destination. Qatar’s strategic national plan values contemporary art and culture as a powerful force, inspiring communities and stimulating a knowledge-based economy.

A organização Qatar Museums divulgou uma chamada internacional em busca de arquitetos interessados em converter um antigo moinho localizado no porto do Golfo Árabe em um grande "Art Mill" [Moinho de Arte]. Planejado para ocupar um visado terreno em Doha, próximo ao Museu de Arte Islâmica, de I.M. Pei, e do Museu Nacional do Qatar, de Jean Nouvel, o novo museu será selecionado através de um concurso em três etapas aberto a escritórios e arquitetos de todo o mundo com, pelo menos, sete anos de experiência. 

"O processo industrial da moagem deixou um fascinante legado na organização espacial dos edifícios existentes, com espaços notavelmente amplos e um percurso ritmado pelos silos verticais. Reutilizar e adaptar essas estruturas será fundamental para o projeto", comentou Malcolm Reading, organizador do concurso.

"Embora composto predominantemente por galerias e espaços expositivos, o programa do museu também inclui grandes espaços educacionais, de eventos e de conferências, bem como uma estrutura de ponta para a conservação e armazenamento da coleção."

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti
http://www.archdaily.com.br/br/768639/qatar-busca-arquiteto-para-transformar-um-antigo-moinho-em-museu


Terreno do projeto. Imagem © Qatar Museums e 
Malcolm Reading Consultants




Saiba mais sobre o concurso aqui.

Boi-bumbá Caprichoso wins the 50th Folk Festival of Parintins, 2015 - AMAZON, BRAZIL

Capricious Bumba presented the show 'Amazon'.

Boi Caprichoso abriu a terceira noite de apresentações (Foto: Divulgação/ Secom)


After a calculation of tense votes, the outcome of the 50th Folk Festival of Parintins was released on the afternoon of Monday (29). The ox-bumbá Caprichoso won the race with 1254.3 points to 1241.8 points Guaranteed.

The calculation was performed in Bumbódromo of Parintins, a town 369 km from Manaus, and was attended by the presidents and representatives of the two bumbás.

Capricious Ox portrayed religion in its allegories. Even failing to submit the indigenous ritual on the first night, the Capricious received 10 notes on this item.

According to the Secretary of State for Communication (Secom), about 60,000 tourists have visited the island during the three days of the festival.

Boi Caprichoso retratou a religiosidade do parintinense em suas alegorias (Foto: Reprodução/Rede Amazônica)


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti 
http://g1.globo.com/am/amazonas/sao-joao/2015/noticia/2015/06/boi-bumba-caprichoso-vence-o-50-festival-folclorico-de-parintins-no-am.html

Grupo encena peça de Shakespeare no parque do Museu em Juiz de Fora, Minas Gerias, Brasil

'O museu traz o clima mineiro para a peça', diz diretor Marcos Bavuso.

'Sonho de uma noite de verão' em cartaz no parque
do Mariano Procópio (Foto: Carlos Júnior/Divulgação)

A Companhia Academia encena no local pela segunda vez a adaptação de “Sonho de uma noite de verão”, peça de William Shakespeare. 

O objetivo do grupo é proporcionar uma experiência diferente de teatro e no Museu. “Nossa ideia foi dar uma linguagem brasileira e mineira à peça clássica de Shakespeare. A gente escolheu o Museu porque ele traz a ambientação, o clima mineiro de um dos cartões postais da nossa cidade. É de grande beleza, mas ainda é desconhecido por muitas pessoas. Então, o espetáculo oferece esta oportunidade ao espectador de perceber o parque por outra perspectiva”, disse o diretor Marcos Bavuso.

A gente escolheu o Museu porque ele traz a ambientação, o clima mineiro de um dos cartões postais da nossa cidade. Então o espetáculo oferece esta oportunidade ao espectador de perceber o parque por outra perspectiva"
Marcos Bavuso, diretor

O retorno da apresentação é comemorado pelo superintendente do Museu Mariano Procópio, Douglas Fasolato. “O parque é o cenário perfeito para encenar novamente a famosa peça de Shakeaspeare, cuja trama com nobres personagens se desenrola em um bosque habitado por duendes, fadas e outros seres mitológicos”, disse ao G1.

Imortal e contemporâneo
"Sonhos de uma noite de verão" foi escrita em 1.590 e conta as confusas histórias de amor de quatro jovens. Na história, Hermínia e Lisandro são apaixonados, mas o pai da moça quer que ela se case com Demétrio, que é o amor de Helena.

Quando os deuses Oberon e Titânia se desentendem, Oberon pede ajuda ao ser mágico Puck para se vingar da esposa. E, em um ato de bondade, tenta ajudar e acabar com os desencontros dos mortais, só que Puck faz tudo errado. Enquanto isso, um grupo de atores ensaia uma tragédia que, de tão ruim, parece uma comédia para ser apresentada em um casamento nobre.

Grupo apresentou a peça em Presidente Bernardes
no início de junho (Foto: Estela Loth/Divulgação)

O grupo encena a peça desde outubro do ano passado, com a expectativa de ocupar espaços urbanos de outras cidades. No dia 6 de junho, apresentação foi nas ruas de Presidente Bernardes, na Zona da Mata.

“Clássicos são para serem reapropriados. Nosso diretor artístico Ronan Lobo propôs o formato de cortejo, o que nos levou a imaginar várias opções de cenários externos, porque a gente sempre produziu grandes peças no nosso palco. E ainda nesta linguagem, oferece espaço para a participação do público”, disse Marcos Bevuso.

O diretor ressaltou as características que tornam o texto de Shakespeare tão atual e um desafio para os atores. “Shakespeare é imortal. Era erudito e popular ao mesmo tempo, apresentava para a corte e, ao mesmo tempo, o povo estava lá assistindo. Criou peças bem escritas que ultrapassam o tempo, oferecem possibilidades criativas de remontagens e trazem as discussões para a contemporaneidade”, destacou.


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti  http://g1.globo.com/mg/zona-da-mata/noticia/2015/06/grupo-encena-peca-de-shakespeare-no-parque-do-museu-em-juiz-de-fora.html

Navio de guerra será transformado em museu em Rio Grande, no Rio Grande do Sul, Brasil.

Corveta Imperial Marinheiro foi incorporada à Marinha do Brasil em 1955. 
Navio ficará aberto à visitação a partir da primeira quinzena de agosto.



O Museu Náutico da Universidade Federal de Rio Grande (FURG), na Região Sul do Rio Grande do Sul, está se preparando para receber uma relíquia. Um navio de guerra utilizado pela Marinha agora vai virar um museu, como mostra a reportagem do Jornal do Almoço, da RBS TV (veja o vídeo).

Incorporada à Marinha do Brasil em 1955, a corveta Imperial Marinheiro foi construída na Holanda, tem 56 metros de comprimento, tripulação de 64 marinheiros, capacidade para transportar mais de 900 toneladas e poderio de fogo com canhões e metralhadoras.

Desde 1983, a embarcação tinha como base a Estação Naval em Rio Grande. Agora, uma portaria da Marinha determinou a sua despedida das operações militares.

Navio vai virar museu em Rio Grande (Foto: Reprodução/RBS TV)

Na sua aposentadoria, a corveta vai trocar o mar pelo Cais do Porto Histórico de Rio Grande e será transformada em um navio museu. A proposta foi feita pela Universidade Federal de Rio Grande, que mantém um Museu Náutico em um dos armazéns do porto. A Marinha concordou, e o acervo de embarcações originais terá o reforço do navio de guerra.

"Rio Grande será a terceira cidade do Brasil, depois do Rio de Janeiro e Belém, a ter navios museus e isso será fundamental, já que Rio Grande é terra de Tamandaré, patrono da Marinha e de outros heróis militares", diz o comandante do Quinto Distrito Naval, vice-almirante Leonardo Puntel.

O navio ficará aberto à visitação do público a partir da primeira quinzena de agosto.


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti  http://g1.globo.com/rs/rio-grande-do-sul/noticia/2015/06/navio-de-guerra-sera-transformado-em-museu-em-rio-grande-no-rs.html

Alfa Romeo comemora 105 anos com museu e novo modelo Giulia, que poderá vir ao Brasil. O novo modelo incorpora 105 anos de excelência no estilo e tecnologia italiana.

A marca Alfa Romeo está completando 105 anos. E para comemora este aniversário, várias ações estão acontecendo simultaneamente. A marca inaugurou hoje o seu museu histórico em Arese, Milão, Itália. Ele é o verdadeiro "centro da marca", uma ligação perfeita entre o passado, o presente e futuro da Alfa Romeo. Lá também foi apresentado hoje o novo modelo Giulia, expressão máxima da "meccanica delle emozioni", onde toda a criação é centrada no motorista e na promessa de uma experiência de condução estimulante. Este novo modelo mostrará ao mundo pela primeira vez o novo emblema da Alfa Romeo, que foi renovado e modernizado do lado de fora, mantendo intactos a forma distinta e os elementos de estilo que o tornaram um símbolo tão admirado. Um evento especial para celebrar mais de um século de história da marca A.L.F.A. (sigla para “Anonima Lombarda Fabbrica Automobili”), que foi criada em 24 de junho de 1910. Hoje, 24 de junho de 2015, uma nova página está sendo escrita na história da lendária marca Alfa Romeo, que nunca deixa de surpreender.


Museu traz os modelos históricos da marca / FCA







O Museu histórico em Arese inaugurado hoje, 24 de junho, durante a pré-estreia mundial do novo Giulia, abre suas portas ao público em 30 de junho. A visitação pode acontecer durante todos os dias da semana, exceto às terças-feiras, das 10h00 às 18h00, com horário estendido até 22h00 às quintas-feiras (www.museoalfaromeo.com).

O Museu abriga as peças mais significativas da coleção histórica da Alfa Romeo. O local foi inaugurado em 1976, era disponibilizado para os visitantes apenas por meio de reservas, e foi fechado em 2009.

Como parte do plano de relançamento global da Alfa Romeo, o Museu em Arese - local simbólico para a história da empresa - foi escolhido como o ponto de apoio para o renascimento da marca.

O projeto arquitetônico redesenha a funcionalidade do complexo, adaptando-o às novas atividades e também para o fluxo esperado de visitantes. O elemento-chave no projeto é a estrutura vermelha que atravessa todo o complexo, o símbolo do renascimento do museu: um recurso moderno, situado dentro de um contexto de arquitetura dos anos 70, que prevê a necessária ligação entre o passado e o presente.

O local exibe os 69 modelos mais marcantes, não apenas para o desenvolvimento da marca, mas para a própria história do automóvel. Desde o primeiro carro A.L.F.A., com 24 cv, até os lendários vencedores Mille Miglia como o 6C 1750 Gran Sport, conduzido por Tazio Nuvolari, o Touring de 8C e o Gran Premio 159 "Alfetta 159", campeão mundial de Fórmula 1, conduzido por Juan Manuel Fangio; até o Giulietta, icônico carro de 1950, para o Campeonato 33 TT 12.

A essência da marca foi condensada em três princípios: Linha do Tempo, que representa a continuidade industrial; Beleza, que agrega estilo e design; Velocidade, juntando tecnologia e peso leve. Para cada princípio é dedicado um andar do Museu.

A Linha do Tempo ocupa todo o primeiro andar, com uma seleção de 19 carros que melhor representam o desenvolvimento da marca, cada um acompanhado por um painel de informação multimídia. A exposição é composta ainda por uma "memória interativa", uma estação inteligente onde os visitantes podem acessar um sistema interativo para obter mais detalhes sobre a história de cada modelo. A instalação intitulada "Quelli dell'Alfa Romeo"narra como uma lenda foi formada há mais de 100 anos, graças ao trabalho de milhares de homens que contribuíram para o crescimento da empresa.

A segunda parte da exposição, no piso térreo, é chamado de Beleza e dispõe de várias áreas temáticas. O layout foi desenhado com linhas dinâmicas e suaves que lembram o estilo das principais fabricantes de carrocerias italianas: a partir do "I maestri dello stile" (os mestres do estilo), que combina os nove principais exemplos de design de cada época, até a"La scuola italiana" (a escola italiana). No centro encontra-se "Alfa Romeo nel cinema" (Alfa Romeo nos filmes). Tudo isso é seguido por "Il Fenomeno Giulietta" (o Fenômeno Giulietta) e"Giulia: disegnata dal vento" (Giulia: desenhado pelo vento), com modelos que acompanham o crescimento da economia e do gosto italiano nos anos 50 e 60.

A terceira parte é dedicada à Velocidade e se estende por todo o subsolo. Esta é a área mais emocionante, onde os entusiastas da Alfa Romeo podem conhecer as estrelas de grandes vitórias da marca, desde "Nasce la leggenda" (nasce uma lenda), um espetacular espaço multimídia que agrupa as estrelas das competições épicas na época das duas guerras mundiais.

Em seguida, os visitantes entram no "Tempio delle Vittorie" (Templo das Vitórias), um outro espaço onde um show de imagens, sons e filmagens antigas apresenta os 10 maiores triunfos na história da Alfa Romeo. A viagem por entre a lenda termina com um final divertido e espetacular: as "bolle emozionali" (bolhas emocionais) dedicadas à experiência do mundo Alfa Romeo, com um show em realidade virtual filmado em 360°, e uma sala de imersão total, onde os visitantes se sentam em poltronas interativas para assistir filmes em 4D dedicados aos sucessos lendários da Alfa Romeo.

“La meccanica delle emozioni”. Cinco são os elementos que tornaram a Alfa Romeo uma das marcas de automóveis mais cobiçadas do mundo: design italiano diferenciado, tecnologia de ponta e motores inovadores, perfeita distribuição de peso de 50/50, soluções técnicas exclusivas e a melhor relação peso-potência. Estes são os ingredientes indispensáveis ??para a criação de um autêntico Alfa Romeo.

Sentar-se no banco de um novo Alfa Romeo é como entrar em uma nova dimensão que se centra em torno do motorista, disparando emoções e a promessa de uma experiêdncia inesquecível de condução. O mérito vai para a direção sensível, a aceleração responsiva e para a mudança rápida de marchas, além da frenagem. Junto a tudo isso, a tração traseira ou nas quatro rodas é mais do que apenas uma homenagem às raízes mais autênticas da lenda Alfa Romeo: é também uma solução técnica que oferece alto desempenho e um momento surpreendente de diversão.

Em um Alfa Romeo, tudo isso é resumido pelas palavras "la meccanica delle emozioni". Este corajoso e distinto pay-off será divulgado em todo o mundo apenas em italiano para prestar homenagem à sua terra natal, onde a lenda nasceu há mais de um século. Ainda hoje, a marca carrega o orgulho italiano feito para estradas cotidianas, nas mais famosas pistas de corrida e nos corações de milhões de entusiastas nos quatro cantos do planeta.

De um Alfa Romeo surge o equilíbrio perfeito vindo de gerações de sucesso, velocidade e beleza que dão vida à expressão mais elevada do estilo italiano no mundo automotivo. E o novo Alfa Giulia não é exceção:

O novo modelo incorpora 105 anos de excelência no estilo e tecnologia italiana.
O seu design único expressa três características primordiais do design italiano: senso de proporções, simplicidade e acabamento de alta qualidade.
Tração traseira ou nas integral é mais do que apenas uma homenagem às raízes mais autênticas da lenda Alfa Romeo, é também uma solução técnica que garante alta performance e muita diversão. 
Tecnologia de última geração e motores inovadores: o motor turbo de seis cilindros com 510 cv, inspirado na tecnologia Ferrari, é a nova referência de powertrain da marca, que será introduzido na versão Quadrifoglio.
O desempenho é impressionante: de 0 a 100 km/h em apenas 3,9 segundos.
A distribuição de peso é perfeita (50/50 entre os dois eixos), com suspensões sofisticadas (a dianteira é exclusiva da Alfa Romeo).
Soluções técnicas exclusivas e diferenciadas, como a tecnologia Torque Vectoring para um excelente controle de estabilidade.
O Alfa Romeo Giulia combina o desempenho extraordinário do motor e o amplo uso de materiais ultraleves, como fibra de carbono, alumínio e composto de alumínio e plástico, para obter a melhor relação peso-potência (inferior a 3).
O modelo foi apresentado no renovado Museu Alfa Romeo em Arese, Itália, que reabrirá em 30 de junho para os entusiastas e pesquisadores ao redor do globo.


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.acritica.net/editorias/automoveis/alfaromeocomemora105anoscommuseuenovomodelogiuliaque/151054/