Ouvir o texto...

terça-feira, 1 de setembro de 2015

MUSEO LOCAL: DIVERSIDAD DE VISITANTES -- · en CULTURA, GESTIÓN,INSTITUCIONES, MUSEO, MUSEOGRAFÍA, MUSEOLOGÍA, OPINIÓN. ·

Relajando nuestra atención sobre nuestros visitantes más fieles, aunque sea un público preferente, es necesario llegar a un punto de encuentro que nos permita desarrollar “áreas de acogida diferenciadas”, que faciliten una convivencia ordenada entre la diversidad de personas que puede recibir nuestro museo. Digámoslo de una manera más clara, entre la variada amalgama de visitantes a los que debemos tener en cuenta están los siguientes perfiles:

· Escolares, desde educación infantil a bachillerato.
· Estudiantes universitarios.
· Docentes de todos los niveles educativos.
· Familias.
· Grupos de niños y jóvenes pertenecientes a grupos o asociaciones de ocio y tiempo libre.
· Adultos, bien sea de forma individual o en grupos reducidos pertenecientes a alguna entidad, asociación, empresa o colectivo específico.
· Personas mayores.
· Personas con alguna discapacidad física, psíquica o ambas.
· Personas con problemáticas sociales y que tienen necesidades educativas especiales, como son las personas marginadas, drogadictas, delincuentes, etcétera.
· Personas con enfermedades crónicas (Alzhéimer, esclerosis múltiple, etcétera.
· Investigadores y/o expertos, eruditos recalcitrantes, otros sabios.
· Visitantes online: página web, redes sociales, comunidades electrónicas, etcétera.


Esta variedad de visitantes y potenciales visitantes, obliga al museo a tener en cuenta una serie de consideraciones complementarias tales como la conservación, la difusión y la programación de exposiciones de interés que ayuden a poner en valor los fondos de la colección permanente del museo. Los gestores del museo, además, deben planificar otras coordenadas relacionadas con la excelencia o no del museo: la accesibilidad, la acogida, el ambiente, la seguridad, etcétera. El contexto – y la infraestructura – donde se vaya a realizar la visita, deberá cumplir con una serie de indicadores de servicio con el fin de atender a la variedad de visitantes que hemos mencionado anteriormente.


Los museos deben pensarse, proyectarse con tiempo suficiente para realizar estudios sobre los aspectos que acabamos de comentar, y otros relacionados con nuestro discurso museológico y museográfico: su potencial, demandas y peticiones, las posibles carencias de las colecciones y los mensajes que trasmiten al público; las opiniones, ideas y sugerencias de nuestros potenciales visitantes (círculos de calidad); las emociones, actitudes, sensaciones relacionadas con el mensaje expositivo; la eficacia de los mediadores en la comunicación dentro del museo; la adecuación en la distribución de los espacios expositivos…


En España, por ejemplo, existe un organismo que se llama Laboratorio Permanente de Público de los Museos (LPPM), creado en tiempos en los que el neoliberalismo no controlaba la cultura – es un milagro que ahora que la controlan no se hayan cargado esta institución -, a través de la Dirección General de Bellas Artes y Bienes Culturales, en otros países pueden existir organismos parecidos pero tampoco abundan. El primer estudio sobre el perfil del visitante realizado saca a relucir cómo las cualidades específicas de cada museo, su continente físico, sus servicios, las facilidades en la visita y las atenciones al visitante influyen en sobre las características del público que acude al museo, sus motivos, expectativas, intereses, valoraciones y grado de fidelización. Tener en cuenta todo esto es muy importante para la supervivencia de nuestro museo local.



fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti  Espacio Visual Europa (EVE)

Museum Sanandaj, Iran -- موزه سنندج

Sanandaj Museum The exterior of the buildings Qajar dynasty was established. This home is built (salarSaeed) is known and coincides with the reign of Shah Qajar in about 150 years ago by a famous Sunni scholars (Mulla Lotfollah Sheikh Alaa Salam the Chief Justice) Kurdish region in the inner courtyard of the building exterior and the yard and the building was constructed.



The outer building consists of a large courtyard And a two-story building adorned with ceremonial hall And Basement And pool house Beautiful And warehouse Already in possession (Abdul Hamid Khan Sanandaj) Salar Saeed It was. The building was converted into a museum in 1354 AD.

Sanandaj Museum consists of two separate parts. Department of History and Archaeology: The first and second floor is located on the first floor of the hall's settlement with plaster and sevenfold orusi and mirror work and splendid artistic and historical works of the side rooms of the prehistoric dedicated to the late Sassanid era. These works include a standby period of 3.000 years ago. Mannayy and historical period before Islam. Most prominent of these objects are related to different parts of the province, especially the works of pottery. Bronze. Ivory and bones found in the hills (zivieh) And (Cave Karaftoo) Which has been obtained in recent years in the scientific drilling.

The other works displayed in this section includes works from the first millennium before Christ the Parthian and Sasanian periods. The objects of earthenware and glass and coins made of different historical periods. The second floor includes a large bedroom and porch of the mansion is decorated with the works of the early period of Islam, is dedicated to the Qajar period.

Beautiful ceramic works of different ages. 6 and 7 of this section is that the different parts of Kurdistan. Ray. Nishapur and.....been found. In this

section, in addition to other works such as bronze objects potteries. Copper and silver coins and stamps and has exposed the Islamic period. Department of Anthropology: this museum is located in the basement and a pool house, a beautiful building this part of the architecture is so beautiful and has a domed roof and plaster and a shiny mirror. All objects in the Department of Anthropology. Devices that have traditionally been used by local people. Is displayed, and thus it can be many things and the cultural life of the people.

The most significant architectural components of Sanandaj museum building can be very beautiful Eros noted. Eros (Orosi) literally opening the door or grille to replace the conventional Circulation around the hinges And heels. By increasing the exposure chamber located at the top opens. In making sash, usually of colored glass for beauty And the more attractive it is And the interesting thing is not making use of Nails And glue to connect various parts of it. In fact, by tongue and groove wood. Pieces of wood 

And glass forming Eros are connected in parallel.

Eros Sanandaj Museum of Lgnh 7 and 42 thousand pieces of wood and glass with beautiful motifs and arabesques Paisley made. With these specs, the Eros after Eros Eros's Golestan Palace is the largest window by Professor Mohammad Najjar you (Qtarchyany) over 4 years. All parts of the building is made of stone, wood and brick. Ceiling of the great hall of the mansion of wood paneling and the external covering of the roof.


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://kordestan.irib.ir/


--br
Museu Sanandaj

Sanandaj Museum O exterior dos edifícios dinastia Qajar foi estabelecida. Esta casa é construída (salarSaeed) é conhecido e coincide com o reinado de Shah Qajar em cerca de 150 anos atrás por um famoso estudiosos sunitas (Mulla Lotfollah Sheikh Alaa Salam o Chefe de Justiça) curda região no pátio interno do exterior do edifício e no quintal eo prédio foi construído.

O edifício exterior é constituída por um grande pátio e um edifício de dois andares decorado com salão cerimonial E cave e piscina Linda casa e armazém já na posse (Abdul Hamid Khan Sanandaj) Salar Saeed Era. O edifício foi convertido em um museu em 1354 AD.

Sanandaj Museu consiste de duas partes distintas. Departamento de História e Arqueologia: O primeiro e segundo andar está localizado no primeiro andar de liquidação do salão com gesso e sete vezes orusi e trabalho do espelho e esplêndidos monumentos artísticos e históricos das salas laterais do pré-histórico dedicado à era Sassânida tarde. Estas obras incluem um período de espera de 3.000 anos atrás. Período Mannayy e histórica antes do Islã. O mais proeminente destes objetos estão relacionados a diferentes partes da província, especialmente as obras de cerâmica. Bronze. Marfim e ossos encontrados nas colinas (zivieh) E (Caverna Karaftoo) que foi obtido nos últimos anos na perfuração científica.

Os outros trabalhos exibidos nesta seção inclui obras do primeiro milênio antes de Cristo os períodos partas e sassânidas. Os objetos de cerâmica e vidro e moedas feitas de diferentes períodos históricos. O segundo andar inclui um quarto grande e varanda da mansão é decorado com obras do período inicial do Islã, é dedicada ao período Qajar.

Belas obras de cerâmica de diferentes idades. 6 e 7 desta seção é que as diferentes partes do Curdistão. Ray. Nishapur e ..... foi encontrado. Nisso

seção, além de outras obras, como bronze objetos olarias. Moedas e selos de cobre e prata e expôs o período islâmico. Departamento de Antropologia: este museu está localizado na cave e uma casa com piscina, um belo edifício esta parte da arquitetura é tão bonito e tem um teto abobadado e gesso e de um espelho brilhante. Todos os objetos no Departamento de Antropologia. Os dispositivos que têm sido tradicionalmente utilizados pela população local. É exibido, e, portanto, pode ser muitas coisas e da vida cultural dos povos.


Os componentes de arquitetura mais significativos de Sanandaj edifício do museu pode ser muito bonito Eros observou. Eros (Orosi) literalmente abrindo a porta ou grille para substituir a circulação convencional em torno das dobradiças e saltos. Ao aumentar a exposição da câmara localizada na parte superior aberta. Ao fazer faixa, geralmente de vidro colorido para a beleza E o mais atraente é E o interessante não está fazendo uso de pregos e cola para conectar várias partes dele. Na verdade, por língua e madeira groove. Pedaços de madeira.


--
موزه سنندج

موزه سنندج خارج از ساختمان سلسله قاجار تاسیس شد. این خانه ساخته شده است (salarSaeed) شناخته شده است و همزمان با سلطنت شاه قاجار در حدود 150 سال پیش توسط یک علمای اهل سنت معروف (ملا لطف الله شیخ علا سلام رئیس دادگستری) منطقه کردستان در حیاط داخلی از نمای بیرونی ساختمان و حیاط و ساختمان ساخته شد.

ساختمان بیرونی متشکل از یک حیاط بزرگ و یک ساختمان دو طبقه در اختیار آراسته با سالن های تشریفاتی و زیرزمین و حوض خانه زیبا و انبار در حال حاضر (عبدالحمید خان سنندج) سالار سعید آن بود. ساختمان به موزه در سال 1354 میلادی تبدیل شد.

موزه سنندج از دو بخش تشکیل جداگانه. گروه تاریخ و باستان شناسی: طبقه اول و دوم در طبقه اول از حل و فصل سالن با گچ و orusi هفت برابر و آینه کاری و آثار پر زرق و برق هنری و تاریخی از اتاق طرف اختصاص داده شده ماقبل تاریخ به اواخر دوره ساسانی واقع شده است. این آثار شامل یک دوره آماده به کار 3.000 سال پیش است. دوره Mannayy و تاریخی قبل از اسلام. برجسته ترین این اشیاء به بخش های مختلف استان، به ویژه آثار سفال مربوط می شود. برنز. عاج و استخوان یافت شده در تپه (zivieh) و (غار کرفتو) است که در سال های اخیر در حفاری های علمی به دست آمده.

دیگر آثار نمایش داده شده در این بخش شامل آثاری از هزاره اول قبل از میلاد مسیح به دوره اشکانی و ساسانی است. اشیاء از سفال و شیشه ای و سکه ساخته شده از دوره های مختلف تاریخی است. طبقه دوم شامل یک اتاق خواب بزرگ و ایوان عمارت با آثار دوره صدر اسلام تزئین شده است، به دوره قاجار اختصاص یافته است.

آثار و سرامیک زیبا در سنین مختلف. 6 و 7 این بخش است که بخش های مختلف از کردستان است. ری. نیشابور و ..... پیدا شده است. در این

بخش، علاوه بر آثار دیگر مانند برنز اشیاء سفال. مس و نقره سکه و تمبر و دوره اسلامی را افشا کرده است. گروه انسان شناسی: این موزه در زیرزمین و یک حوض خانه قرار گرفته است، یک ساختمان زیبا این بخش از معماری بسیار زیبا است و سقفی گنبدی شکل و گچ و یک آینه براق است. همه اشیاء در گروه انسان شناسی. دستگاه هایی که به طور سنتی توسط مردم محلی استفاده می شود. نمایش داده شده است، و در نتیجه می توان آن را بسیاری از چیزها و زندگی فرهنگی مردم است.

اجزای معماری مهم ترین سنندج ساختمان موزه می تواند بسیار زیبا اروس است. اروس (ارسی) به معنای واقعی کلمه و یا باز کردن درب جلو پنجره به جای گردش معمولی در اطراف لولا و کفش پاشنه بلند. با افزایش محفظه قرار گرفتن در معرض واقع در بالای باز می شود. در ساخت ارسی، معمولا از شیشه های رنگی برای زیبایی و جذاب تر است و نکته جالب این است استفاده از میخ و چسب ساخت به اتصال بخش های مختلف آن است. در واقع، با زبان و چوب شیار. قطعه چوب

و شیشه ای تشکیل اروس به صورت موازی متصل می شود.

موزه سنندج اروس Lgnh 7 و 42 هزار قطعه از چوب و شیشه با نقوش اسلیمی زیبا و جقه ساخته شده است. با این مشخصات، اروس پس از کاخ گلستان اروس اروس بزرگترین پنجره توسط استاد محمد نجار شما (Qtarchyany) بیش از 4 سال است. همه بخش هایی از ساختمان است از سنگ، چوب و آجر ساخته شده است. سقف تالار بزرگ عمارت از چوب قاب و پوشش خارجی از سقف.


Siedzibą Muzeum w Sosnowcu jest Pałac Schöna -- The Museum in Sosnowiec is Schön's -- O Museu em Sosnowiec é o palácio de Schön

Wraz ze swoim bratem Franzem przybył on do Sosnowca w 1875 roku. Osada ta, leżąca na zachodniej rubieży Imperium Rosyjskiego, była wówczas atrakcyjnym terenem dla zagranicznych inwestorów. Dogodne warunki do rozwijania działalności gospodarczej zadecydowały o osiedleniu się tutaj niemieckich przemysłowców branży włókienniczej.



Schönowie należeli do najbogatszych i najbardziej wpływowych obywateli. Zyski czerpali z dwóch wybudowanych przez siebie fabryk włókienniczych. Trzypokoleniowa rodzina mieszkała w Sosnowcu do 1945 roku i w ciągu tych kilkudziesięciu lat aktywnie uczestniczyła w życiu społecznym miasta. Położyła ogromne zasługi dla jego rozwoju, między innymi starała się o nadanie praw miejskich, współfinansowała wiele przedsięwzięć publicznych i organizowała szereg akcji charytatywnych. Troszczyła się także o swoich pracowników budując dla nich osiedle mieszkaniowe. Podczas I

--
PAŁAC SCHÖNA - SIEDZIBA MUZEUM
Okazały, reprezentacyjny pałac Ernst wzniósł wzdłuż północnego krańca przędzalni czesankowej, którą wybudował w 1886 r. Niestety autor projektu ani też dokładna data budowy obiektu nie są znane. Jego bryła zaznaczona jest już na planie Sielca (ówczesnej wsi) z lat 1884-1886, ale budowę ukończono prawdopodobnie dopiero dziesięć lat później.

Pałac, usytuowany na planie czworoboku z basztami w trzech narożach, reprezentuje styl neobarokowy. Posiada cztery kondygnacje, nakrywa go dach mansardowy, a baszty mają cebulaste hełmy. Partię przyziemia zaznaczono kamienną okładziną. Elewacje bogato ozdobiono sztukaterią, wśród której przeważają liście i owoce dębu z monogramem "S". Widoczne są także płyciny dekorowane rocaille´ami i bogatymi girlandami. Na fasadzie spotykamy motyw ludzkiej twarzy, kartusze i hermy. 

Pierwotnie fasada pałacu znajdowała się od strony kolei. W latach 40. XX w. przeniesiono ją na stronę południową, od strony fabryki, na miejsce wyburzonej okazałej oranżerii. 

Układ wnętrz również uległ zmianie. Na parterze znajdowały się pomieszczenia reprezentacyjne: owalna, bogato zdobiona stiukami sień prowadziła do węższego westybulu. Po obu jego stronach mieściły się szatnie damska i męska. Potem wchodziło się do okazałego hallu, będącego rodzajem dziedzińca wewnętrznego. Wznosi się on przez wszystkie kondygnacje i zamknięty jest świetlikiem. Okna wszystkich pięter wychodzą na dziedziniec. Na wprost sieni znajduje się wejście prowadzące niegdyś do 50-osobowej jadalni połączonej z otwartą na taras loggią. Stąd przechodzono do pokoju bilardowego i bufetowego, gdzie w czasie balów podawano przekąski.

Po lewej stronie hallu znajdowała się sala balowa z wystrojem w stylu neorokokowym. Poza różowo-złotą kolorystyką uwagę gości zwracały kilimy z przedstawieniami czterech pór roku. Stąd wchodzono do oranżerii oraz do pokojów dla pań i panów. Pokój dla pań znajdował się po lewej stronie oranżerii i utrzymany był w stylu angielskim. Dziś mieści się tu szatnia, a z pierwotnego wyposażenia zachowały się neogotyckie elementy - kwietnik i ażurowa konstrukcja przy baszcie. Pokój dla panów, naprzeciwko pokoju dla pań, urządzony był w stylu mauretańskim. Sala balowa nie istnieje i obecnie pełni funkcje wystawowe i recepcyjne. 

Z hallu reprezentacyjna klatka schodowa prowadzi na pierwsze piętro. Metalowa balustrada z motywami winnej latorośli oraz trzy witraże na półpiętrze są ostatnimi, autentycznymi elementami wyposażenia. 

Witraże powstały tuż po zakończeniu budowy, ale twórca ich pozostaje nieznany. Umieszczono je w trzech podłużnych łukowato zamkniętych oknach o wymiarach 3 x 1,5 m. Skomponowane są według jednej zasady - pełna, siedząca w rozbudowanej arkadzie postać: kobieta z kądzielą, Hermes i kobieta z nożycami strzygąca baranka. Całość otacza bordiura z winnej latorośli, taka sama jak na balustradzie klatki schodowej. Postaci i architektura wywodzą się z form antycznych. Jest to alegoria rodziny Schönów - właścicieli pałacu i fabryk włókienniczych. Program ideowy, zgodnie z protestanckim etosem, to apoteoza pracy jako źródła bogacenia się. Jest to jedyny tego typu zespół witraży w naszym regionie. 

Pierwsze piętro pałacu mieściło sypialnie, toalety i prywatne pokoje właściciela. Warto w tym miejscu wspomnieć, że Ernst Schön pozostał do końca życia kawalerem. Na drugim piętrze, na które wiodą już skromne i wąskie schody, znajdowały się pokoje gościnne, dla służby oraz spiżarnia. 

W suterenach mieściły się pomieszczenia gospodarcze, m.in. pralnia parowa. 

Pierwotnie budowla dekorowana była bogatymi sztukateriami, które jednak nie zachowały się do dziś, a obecne są dowolną ich rekonstrukcją. 

Pałac należał do najważniejszych centrów życia towarzyskiego Sosnowca. Odbywały się tu nie tylko ekskluzywne bale, ale także koncerty muzyczne i inne imprezy kulturalne.



fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.muzeum.org.pl/?p=p_3


--in
The Museum in Sosnowiec is Schön's Palace built by a family member as manufacturers of Werdau in Saxony, Ernst.

Together with his brother Franz he came to Sosnowiec in 1875. This settlement, which lies on the western borderlands of the Russian Empire, was then an attractive place for foreign investors. Favourable conditions for the development of economic activities decided to settle down here German industrialists textile industry.

Schönowie were among the wealthiest and most influential citizens. Profits derive from two built their textile factories. Three-generation family lived in Sosnowiec until 1945 and during these decades actively participated in the social life of the city. She put a huge contribution to its development, among other things, sought the granting of civic rights, co-funded many public and organized a number of charity. Also he cared about his workers building a housing development for them. During the
-
The Schön's Palace - seat of the Museum

Proved, representative of Ernst palace erected along the northern end of worsted spinning mill, which was built in 1886. Unfortunately, the author of the project, nor the exact date of construction of the facility are not known. Its shape is selected on the set Sielec (then village) from the years 1884 to 1886, but construction was completed probably only ten years later.

The palace, located on a square plan with towers at three corners represent the neo-baroque style. It has four floors, it covers a mansard roof and towers are onion helmets. Party basement marked stone cladding. The facades richly decorated with stucco, among which predominate oak leaves and fruits monogrammed "S". It also includes panels decorated rocaille'ami and rich garlands. On the facade we meet theme of the human face, cartouches and hermy.

Originally the facade of the palace was on the side of the railway. In the 40 twentieth century. It was moved to the South, from the factory, the place demolished stately conservatory.

Interior layout has also changed. On the ground floor were representative rooms: oval, richly decorated with stucco hall led to a narrower vestibule. On both sides fit into the changing rooms for men and women. Then he entered the stately hall, being a kind of internal courtyard. It stands by all floors and a skylight is closed. The windows all floors overlook the courtyard. Straight ahead is the entrance hallway leading once for a 50-seat dining room combined with an open terrace loggia. Hence przechodzono to the billiard room and the buffet, where during proms were given snacks.

On the left side of the hall was a ballroom decorated in neo-rococo style. In addition to the pink-and-gold color scheme drew visitors' attention rugs with representations of the four seasons. Hence wchodzono the conservatory and rooms for ladies and gentlemen. Room for ladies was on the left side of the conservatory and was maintained in English style. Today it houses a cloakroom, and original equipment preserved Gothic elements - flowerbed and openwork structure with the tower. Room for men, in front of the room for the ladies, was decorated in Moorish style. Ballroom does not exist and currently serves as exhibition and reception.

From the hall ceremonial staircase leads to the first floor. The metal railing with motifs of grapevines and three stained-glass windows on the mezzanine are the last authentic pieces of equipment.

Stained-glass windows were created shortly after the completion of construction, but the creator of them remains unknown. They were placed in three longitudinal arched windows closed 3 x 1.5 m. Composed are, according to one rule - full, sitting in an extensive arcade character: a woman with distaff, Hermes and woman with scissors pricking lamb. The whole surrounds the fringe of the vine, the same as on the balustrade staircase. Characters and architecture derive from the ancient form. This is an allegory Schöns family - owners of the palace and textile factories. Ideological program, according to the Protestant ethos, the apotheosis of work as a source of enrichment. It is the only such team stained-glass windows in our region.

The first floor of the palace housed bedrooms, toilets and private rooms of the owner. It is worth mentioning that Ernst Schön remained a bachelor for life. On the second floor, which lead already modest and narrow stairs, there were rooms for servants and a pantry.

The basement housed utility rooms, including laundry room.

Originally the building was decorated with rich stucco, but have not survived to this day, and are present in any of their reconstruction.

The palace was one of the most important centers of social life Sosnowiec. There were not only exclusive balls, but also musical concerts and other cultural events.




--br
O Museu em Sosnowiec é o palácio de Schön construído por um membro da família como fabricantes de Werdau em Saxony, Ernst.

Juntamente com seu irmão Franz ele veio para Sosnowiec em 1875. Este acordo, que se encontra nas fronteiras ocidentais do Império Russo, foi, então, um lugar atraente para os investidores estrangeiros. Condições favoráveis ​​para o desenvolvimento das actividades económicas decidiu se estabelecer aqui industriais alemães indústria têxtil.

Schönowie estavam entre os cidadãos mais ricos e mais influentes. Os lucros derivam de dois construíram suas fábricas têxteis. Família de três gerações viviam em Sosnowiec até 1945 e durante essas décadas participaram activamente na vida social da cidade. Ela colocou uma enorme contribuição para o seu desenvolvimento, entre outras coisas, procurou a atribuição de direitos cívicos, muitos público co-financiado e organizado uma série de caridade. Também ele se preocupava com os seus trabalhadores a construção de um conjunto habitacional para eles. Durante o
-
O Palácio do Schön - sede do Museu

Provado, representante da Ernst palácio erguido ao longo da extremidade norte da fábrica de fiação de lã, que foi construído em 1886. Infelizmente, o autor do projeto, nem a data exata da construção da instalação não são conhecidos. Sua forma é selecionado no set Sielec (então vila) a partir dos anos 1884 a 1886, mas a construção foi concluída, provavelmente, apenas dez anos depois.

O palácio, localizado em uma planta quadrada com torres em três cantos representam o estilo neo-barroco. Ele tem quatro andares, que abrange um telhado de mansarda e torres são capacetes de cebola. Partido porão marcado revestimento em pedra. As fachadas ricamente decorado com estuque, entre os quais predominam folhas de carvalho e frutas monograma "S". Ele também inclui painéis rocaille'ami decorados e guirlandas ricos. Na fachada encontramos tema do rosto humano, cartelas e hermy.

Originalmente, a fachada do palácio estava do lado da estrada de ferro. No 40 do século XX. Ele foi transferido para o Sul, a partir da fábrica, o lugar demolido conservatório imponente.

Divisões interiores também mudou. No piso térreo foram quartos representativos: oval, ricamente decorado com estuque salão levou a um vestíbulo estreito. Em ambos os lados encaixar nos vestiários para homens e mulheres. Então ele entrou no salão imponente, sendo uma espécie de pátio interno. Ergue-se por todos os andares e uma clarabóia está fechado. As janelas todos os andares têm vista para o pátio. Em frente é o corredor de entrada que conduz uma vez para uma sala de jantar com 50 lugares combinado com um terraço loggia aberta. Daí przechodzono para a sala de bilhar e buffet, onde durante bailes de finalistas receberam lanches.

No lado esquerdo do corredor havia um salão de baile decorado em estilo neo-rococó. Além do esquema de cor-de-rosa e dourado chamou tapetes atenção dos visitantes com representações das quatro estações. Daí wchodzono do conservatório e salas para senhoras e senhores. Quarto para senhoras estava do lado esquerdo do conservatório e foi mantida no estilo Inglês. Hoje abriga um bengaleiro e equipamento original preservada elementos góticos - canteiro e estrutura a céu aberto com a torre. Quarto para os homens, na frente da sala para as senhoras, foi decorado em estilo mourisco. Ballroom não existe e atualmente serve como exposição e recepção.

A partir do hall escadaria cerimonial leva ao primeiro andar. A grade de metal com motivos de videira e três vitrais no mezanino estão as últimas autênticas peças de equipamento.

Vitrais foram criados logo após a conclusão da construção, mas o criador deles permanece desconhecido. Eles foram colocados em três janelas em arco longitudinal fechado 3 x 1,5 m Composta são, de acordo com uma regra - completa, sentado em uma personagem de arcade grande:. Uma mulher com roca, Hermes e uma mulher com uma tesoura picar cordeiro. O conjunto envolve a franja da videira, o mesmo que na escadaria balaustrada. Personagens e arquitetura derivam da forma antiga. Este é um Schons família alegoria - Os proprietários das fábricas do palácio e têxtil. Programa ideológico, de acordo com o ethos protestante, a apoteose do trabalho como uma fonte de enriquecimento. É a única tal equipe vitrais em nossa região.

O primeiro andar do palácio abrigava quartos, banheiros e salas privadas do proprietário. Vale ressaltar que a Ernst Schön permaneceu solteiro para a vida. No segundo andar, que já levam escadas modestos e estreitas, não havia quartos para funcionários e uma despensa.

O porão abrigava salas de utilidade, incluindo lavanderia.

Originalmente, o edifício foi decorado com estuque ricos, mas não sobreviveram a este dia, e estão presentes em qualquer uma das sua reconstrução.

O palácio era um dos centros mais importantes da vida social Sosnowiec. Havia não só bolas exclusivas, mas também concertos musicais e outros eventos culturais.

Museu do Índio, Rio de Janeiro , Brasil, abre exposição com “chuva de miçangas”

A miçanga é, desde sua origem, associada à viagem. Fácil de carregar e sedutora pelo brilho, dureza e colorido, a miçanga se transforma rapidamente em matéria prima cobiçada para a arte de produzir enfeites a amarrar o corpo e enfeitar artefatos rituais entre muitos povos do mundo.

Rio de Janeiro foi presenteado com a belíssima exposição de longa duração "No caminho da miçanga – um mundo que se faz de contas", aberta a visitação pública no Museu do Índio, sob a curadoria de Els Lagrou.


Foto: Mário Vilela/Funai



Dos convidados só se ouvia que a chuva de granizo que caia era na verdade de miçangas, um bom presságio, um momento de lavagem espiritual. E era exatamente assim que todos se sentiam ao percorrer os caminhos da exposição que revela uma parte da enorme diversidade e riqueza, com peças feitas em miçanga por povos indígenas do Brasil e do mundo.

Para o diretor, José Levinho, servidores e colaboradores que participaram de todo o processo de construção de "No caminho da miçanga – um mundo que se faz de contas" esta é uma exposição diferente das outras que o Museu do Índio já promoveu por reunir, pela primeira vez, peças e filmes produzidos por artesãos e cineastas de 24 etnias do Brasil, além de 18 da África, Ásia e das Américas. "São mais de quatro mil objetos confeccionados por seis toneladas de miçanga, que reproduzem inúmeros padrões diferentes, formas de relação com o mundo, com a natureza e também a forma de produção de cultura material sustentável'", afirmou Levinho e concluiu, "É a única matéria prima que o ocidente produz e os povos indígenas transformam".


Foto: Mário Vilela/Funai

O processo de trabalho durou cerca de cinco anos e contou com a participação de inúmeros pesquisadores e povos indígenas por meio do Programa de Documentação de Línguas e Culturas Indígenas, o Progdoc.

A exposição que conta com a parceria da UNESCO e do Programa de Pós Graduação em Sociologia e Antropologia da Universidade Federal do Rio de Janeiro IFCS-UFRJ, procura mostrar a importância da cultura material para os diferentes povos de todos os continentes. Nesse caso, destaque para essa preciosa matéria prima apropriada por quase todas as culturas – a miçanga. Objeto que inspira e faz construir novas relações com o outro. Contas de vidro que exercem fascínio desde a Antiguidade até os dias de hoje.

São as mulheres indígenas, exímias artesãs que transformam essas pequeninas peças em arte complexa e fascinante, que com mãos, linhas e contas tecem verdadeiras obras primas, registros fundamentais da história e cosmologia de seus povos.


fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti http://www.funai.gov.br/

Expo Micanga MI-foto MarioVilela-Funai-262.jpgOK.jpgokok
Foto: Mário Vilela/Funai

Exposição Tototó do Rio Sergipe será lançada no Museu da Gente Sergipana - Sergipe, Brasil

Realizada pelo Instituto do Patrimônio Histórico e Artístico Nacional em Sergipe (Iphan-SE), Instituto Banese e Alphaville, com a promoção do Museu da Gente Sergipana, a exposição tem como objetivo divulgar os valores das tototós e disseminar a importância desse tipo de embarcação que materializa uma tradição, tornando-se patrimônio de Sergipe. 



A exposição é um dos resultados de Termo de Compromisso firmado entre o Iphan e a Alphaville, devido aos impactos causados aos sítios arqueológicos Alphaville I e Alphaville II, localizados no município de Barra dos Coqueiros. O Termo previa como medida compensatória a realização de uma pesquisa sobre a história e de um inventário do estado de conservação das 23 tototós em operação, de modo a proporcionar a continuidade sustentável desse patrimônio cultural. 

O


A partir da pesquisa envolvendo levantamento bibliográfico, arquivístico e pesquisa de campo, o visitante da exposição poderá entender o contexto histórico do surgimento das primeiras embarcações tototós no Rio Sergipe e as peculiaridades desse ofício. As características das tototós e do meio ambiente da região, bem como o modo de fazer as embarcações e a força da cultura dos canoeiros que mantêm viva essa tradição, serão retratados por meio de fotografias, vídeo, textos e maquetes de tototós, confeccionadas durante a Oficina de Modelismo Naval realizada em 2015 na Casa de Patrimônio do Iphan, em São Cristóvão. 

Em uso desde meados do século XX, as tototós, que durante décadas tiveram grande importância socioeconômica ao transportarem passageiros e carga entre a Barra dos Coqueiros e Aracaju, são portadoras de valores culturais que precisam ser preservados. E o Museu da Gente Sergipana, criado para fortalecer o patrimônio cultural de Sergipe e proporcionar contato com manifestações, paisagens naturais e tipos humanos do Estado tem estabelecido uma relação afetuosa de respeito e carinho com essas joias da navegação popular e seus condutores, que será coroada com a exposição. 

Segundo Marcelo Rangel, diretor de Programas e Projetos do Instituto Banese, é uma honra em aliar-se ao Iphan-SE para celebrar memórias, saberes e fazeres aglutinados nestas navegações, para que muitas gerações de nativos e visitantes possam também se encantar com o Patrimônio Naval e Humano de Sergipe e, assim, promover a convivência harmoniosa e dinâmica entre passado e presente.

A exposição Tototó do Rio Sergipe ficará em cartaz no foyer do Museu da Gente Sergipana e poderá ser visitada nos horários de funcionamento do museu, localizado na Avenida Ivo do Prado, 398, Centro, Aracaju. O evento é aberto ao público.

fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti
http://portal.iphan.gov.br/noticias/detalhes/3183/exposicao-tototo-do-rio-sergipe-sera-lancada-no-museu-da-gente-sergipana