Ouvir o texto...

sexta-feira, 4 de dezembro de 2015

Sakarya Müzesi -- Museu Sakarya, Turquia -- Sakarya Museum, tour virtual - 360º

Sakarya İli, Merkez İlçesi, Semerciler Mahallesi, Milli Egemenlik Caddesi, İstasyon karşısında yer alan Müze binası, bahçesi ile birlikte 1290 M2lik bir alan üzerine kurulmuştur. 








1910–1915 yılları arasında dönemin Askerlik Şubesi Başkanı Binbaşı Baha Bey tarafından zemin katla birlikte üç katlı olarak yaptırılan konut, daha sonra Atatürk’ün yakın arkadaşı ve Milletvekili Hasan Cavit Bey tarafından satın alınmıştır.14 Haziran 1922 yılında Mustafa Kemal Atatürk’ün annesi ile buluştuğu ve konakladıkları ev, 1967 yılında meydana gelen depremde büyük ölçüde hasar görmüştür. 1983 yılında sivil mimarlık örneği olarak tescil edilen konut, Bakanlığımızca kamulaştırılıp, dış görünümü aslına uygun bir şekilde, içte ise tamamen değişikliğe uğratılarak betonarme olarak yeniden inşa edilmiştir. Zemin katta büro odaları ve doğalgaz kombi odası, 1. katta müdür odası ve 85 m2 genişliğinde bir adet sergi salonu, 2.katta da 50 kişilik bir konferans salonu bulunmaktadır. 

Sakarya Müzesi ilk defa 12.01.1989 tarihinde, İl Kültür Müdürlüğü bünyesinde büro hizmetlerine başlamış 07.03.1989 tarihinde şimdiki yerine taşınmıştır. Müze Müdürlüğü büro faaliyetlerinin yanı sıra ilimiz sınırları içerisinde bulunan arkeolojik ve etnografik eserleri toplayarak, yapılan teşhir düzenlemesi sonrasında, 21.06.1993 tarihinde halkın ziyaretine açılmıştır. 17 Ağustos 1999 tarihindeki depremde vitrinlerde ve eserlerde meydana gelen hasar nedeniyle ziyarete kapatılmıştır. Deprem sonrasında yapılan çalışmalar sonucu, 28.06.2003 tarihinde yeniden ziyarete açılmıştır. 

Müzenin bahçesinde, Sakarya İli sınırları içinde bulunan Roma ve Bizans dönemlerine ait mimari parçalar, mezar taşları, sunaklar, yazıtlı taşlar, ostotek, pişmiş toprak erzak küpü ve sütün kaideleri sergilenmektedir. Müzenin sergi salonunda tarih öncesi çağlar ile Roma ve Bizans Dönemine ait bir grup arkeolojik eser ile Osmanlı ve Cumhuriyet Dönemine ait etnografik eserler sergilenmektedir. Arkeolojik eserler arasında yassı el baltaları, pişmiş toprak kaplar, koku ve gözyaşı şişeleri, madeni ve cam eserler yer almaktadır. Etnografik eserler arasında Ulu önder Atatürk’ün kullandığı eşyalar ile Osmanlı ve Cumhuriyet dönemine ait ateşli ve kesici silahlar, bakır kaplar, mühürler ve el işlemeleri teşhir edilmektedir. Sikke vitrininde, Klasik, Hellenistik, Roma, Bizans ve Osmanlı Dönemlerine ait sikkeler bulunmaktadır.










Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.








--br via tradutor do google

Sakarya Province, Central District, Semerciler Quarter, National Independence Avenue, localizado no edifício do museu em frente à estação foi construída em uma área de 1290 m2 com jardim.

1910-1915 ano entre o presidente do ramo militar do período major Baha Bey, construída em três andares com dobradura chão por assunto, depois de Atatürk amigo próximo e vice-Hasan Cavit adquirida pelo Sr. alınmıştır.14 junho 1922 No encontro com a mãe de Mustafa Kemal Ataturk e eles ficar em casa, ele tem sido muito danificado no terremoto de 1967. Em 1983, o qual foi registrado como uma arquitectura civil em habitação, nacionalizou Ministério, em conformidade com o exterior original, o interior foi completamente modificada e reconstruída em concreto. O salas de escritório do piso térreo e sala de caldeira a gás, 1º andar na sala do diretor e um salas de exposições de 85 m2, 2 ° andar também tem uma sala de conferências para 50 pessoas.

Museu 1989/01/12, pela primeira vez na história da Sakarya Direcção Provincial da Cultura em 1989/03/07 e iniciou o serviço no escritório foi movido para seu local atual. Através da coleta de artefatos encontrados em museus arqueológico e etnográfico, bem como as fronteiras de nossas operações província de escritório Department, realizados após o acordo de exibição é aberta ao público em 1993/06/21. Ela mostra as obras no terremoto de 17 de Agosto de 1999 e foi fechado aos visitantes porque o dano ocorreu. Os resultados dos estudos após o terremoto, foi aberto aos visitantes, novamente em 2003/06/28.

No jardim do museu, localizado na província de Sakarya do romano e fragmentos arquitetônicos bizantinos, lápides, altares, pedras com inscrições, ossário, jarros de terracota expostos ea base de leite. Em salas de exposições do museu, com idades pré-históricas, um grupo de romanos e bizantinos períodos estão expostos artefatos etnográficos e arqueológicos do otomano e Republicano. Machados de mão plana entre artefatos arqueológicos, vasos de terracota, essência e garrafas de lágrima, metal e vidro obras estão localizados. Armas de fogo e armas brancas pertencentes a períodos otomanos e republicanos com que grande líder pertences de Atatürk de artefatos etnográficos, panelas de cobre, focas e artesanato são exibidas. Nas vitrines moeda, clássico, helenístico, romano, bizantino e moedas pertencentes ao período otomano.



--in via tradutor do google
Sakarya Province, Central District, Semerciler Quarter, National Independence Avenue, located in the museum building opposite the station is built on an area of ​​1290 m2 with the garden.

1910-1915 year between the President of Military Branch of the period Major Baha Bey, built on three floors with folding ground by subject, then Atatürk's close friend and deputy Hasan Cavit acquired by Mr. alınmıştır.14 June 1922 In the meeting with Mustafa Kemal Ataturk's mother and they stay home, it has been greatly damaged in the 1967 earthquake. In 1983, which was registered as a civil architecture in housing, nationalized Ministry, in accordance with the original exterior, the interior has been completely modified and rebuilt in concrete. The ground floor office rooms and gas boiler room, 1st floor in the director's room and an exhibition halls of 85 m2, 2nd floor also has a conference hall for 50 persons.

12.01.1989 Museum for the first time in the history of Sakarya Provincial Directorate of Culture on 07.03.1989 and started the service in the office was moved to its present site. By collecting artifacts found in archaeological and ethnographic museums as well as the borders of our province Department office operations, carried out after the display arrangement is opened to the public on 06.21.1993. It showcases the works in the earthquake of August 17, 1999 and was closed to visitors because of damage occurring. The results of the studies after the earthquake, was opened to visitors again on 06.28.2003.

In the museum's garden, located in Sakarya province of the Roman and Byzantine architectural fragments, tombstones, altars, inscribed stones, ossuary, exhibited terracotta jars and the base of milk. In the museum's exhibition halls with prehistoric ages, a group of Roman and Byzantine periods are exhibited ethnographic and archaeological artifacts of the Ottoman and Republican. Flat hand axes between archaeological artifacts, terracotta pots, essence and tear bottles, metal and glass works are located. Firearms and bladed weapons belonging to Ottoman and Republican periods with that great leader Atatürk's belongings from ethnographic artifacts, copper pots, seals and handicrafts are exhibited. In the coin showcases, Classical, Hellenistic, Roman, and Byzantine coins belonging to the Ottoman period.

Sultan Sooud Al Qassemi about Gulf’s modern art movement. - Sultan Al Qassemi Sooud comenta sobre o movimento de arte do Golfo; no Kuwait.

In response to the Wall Street Journal incredible affirmation that “The Arabic-speaking part of the Gulf has essentially no indigenous tradition of visual or plastic arts.” Sultan Sooud Al Qassemi writes an article “Correcting misconceptions of the Gulf’s modern art movement” for AL Monitor. Below is an excerpt about early art movement in Kuwait:




” In 1958, Kuwait also held its first pan-Arab art exhibition, which tackled themes such as colonialism and underdevelopment. Kuwait today hosts a successful art museum that also doesn’t shy away from relevant political themes. The country’s first art gallery was inaugurated in 1969 with a joint show of Munira al-Kazi (ndr . also may be written Al Qadi or Al Kadi) and Issam al-Said, two leading artists from Kuwait and Iraq respectively. The Sultan Gallery went on to host the likes of Andy Warhol and Syria’s Fateh Moudaress.

Abdallah al-Qassar, one of Kuwait’s leading landscape and portrait artists started exhibiting as early as the late 1950s and won awards in Egypt, where he studied the early 1960s. Qassar’s pioneering peers included surrealist Mohamed al-Shaibani who critiqued elements of development of the Gulf and acclaimed sculptor Sami Mohammed who was a founding member of the Kuwaiti Association for Plastic Arts in 1967.

The earliest recognized visual artist in Kuwait and most probably the Gulf region to have studied art was Mojib al-Dosari who was orphaned as a child before living with his uncle in Basra. Dosari became the first Kuwaiti to study visual arts in Egypt and continued his studies in London. Born in 1922, Dosari advocated for visual arts in Kuwait through writing in Al Bi’tha magazine that was targeted at Kuwaiti students abroad. Sadly, Dosari died at 34, after only two years of teaching in Kuwait. Only 13 of his works of art are known to have survived.

Sami Mohamed, the pioneering Kuwaiti sculptor, told me the tradition of drawing in Kuwait and the Gulf goes back over a century when dhow builders would employ an artist to sketch a ship using charcoal before it was built. These images were almost never preserved and the earliest one he saw dated back to before the discovery of oil in Kuwait in the 1930s. The same process was also employed when building houses, especially for merchants with the intricate Gulf style of architecture.

According to Sami Mohamed, the advent of Egyptian and Palestinian teachers to the Gulf in the 1950s was a contributing factor to the launch of the modern visual art movement in the Gulf as we know it. “Our Egyptian teacher Mr. Mansour at the Al Sabah School told us to prepare the stage to commemorate the Tripartite Aggression on Egypt and the battle of Port Said in 1956,” Mohamed recalled, who was only 13 then. Mohamed created the background figures consisting of soldiers, women and children for the play from the little material that was available. His figures were so well-constructed that Mohamed said,“The school gave me the first prize, a dry ink pen, which I was so proud to win.” Mohamed went on to be one of the most accomplished artists in the Middle East winning numerous international awards.”



Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.





--br via tradutor do google

Sultan Al Qassemi Sooud comenta sobre o movimento de arte do Golfo; no Kuwait.

Em resposta à incrível afirmação Wall Street Journal que "A parte de língua árabe do Golfo essencialmente não tem tradição indígena de artes visuais ou de plástico." Sultan Sooud Al Qassemi escreve um artigo "Corrigindo equívocos do moderno movimento de arte do Golfo" para AL Monitor. Abaixo está um trecho sobre movimento de arte no início de Kuwait:

"Em 1958, o Kuwait também realizou a sua primeira exposição de arte pan-árabe, que abordou temas como o colonialismo e do subdesenvolvimento. Kuwait hoje abriga um museu de arte bem-sucedida, que também não se coíbe de temas políticos relevantes. Primeira galeria de arte do país, foi inaugurado em 1969 com um show conjunta de Munira al-Kazi (ndr. Também pode ser escrita Al Qadi ou Al Kadi) e Issam al-Said, dois artistas principais do Kuwait e Iraque, respectivamente. A Galeria Sultan passou a sediar os gostos de Andy Warhol e da Síria Fateh Moudaress.

Abdallah al-Qassar, um dos principais artistas paisagem e retrato do Kuwait começou a expor no início dos anos 1950 e ganhou prêmios no Egito, onde ele estudou o início de 1960. Colegas pioneiros de Qassar incluído surrealista Mohamed al-Shaibani que criticou elementos do desenvolvimento do Golfo e aclamado escultor Sami Mohammed, que era um dos membros fundadores da Associação kuwaitiana para Artes Plásticas em 1967.


O primeiro artista visual reconhecido no Kuwait e, muito provavelmente, a região do Golfo de ter a arte estudada foi Mojib al-Dosari que ficou órfã quando criança antes de viver com seu tio em Basra. Dosari se tornou o primeiro do Kuwait para estudar artes visuais no Egito e continuou seus estudos em Londres. Nascido em 1922, Dosari defendeu artes visuais no Kuwait através da escrita na revista Al Bi'tha que foi destinado a estudantes do Kuwait no exterior. Infelizmente, Dosari morreu aos 34 anos, depois de apenas dois anos de ensino em Kuwait. Apenas 13 das suas obras de arte são conhecidos por ter sobrevivido.

Sami Mohamed, o escultor kuwaitiano pioneiro, me disse que a tradição de desenho no Kuwait eo Golfo remonta a mais de um século, quando os construtores dhow iria empregar um artista para esboçar um navio com carvão antes de ter sido construído. Estas imagens foram quase nunca preservada ea mais antiga que ele viu datava de antes da descoberta do petróleo no Kuwait em 1930. O mesmo processo também foi empregado na construção de casas, especialmente para comerciantes com o estilo intrincado Golfo de arquitetura.

De acordo com Sami Mohamed, o advento de professores egípcios e palestinos para o Golfo na década de 1950 foi um fator que contribuiu para o lançamento do movimento de arte visual moderna no Golfo como a conhecemos. "Nosso professor egípcio Mr. Mansour no Sabah Al escola nos disse para preparar o palco para comemorar o Agressão Tripartite sobre o Egito e a batalha de Port Said em 1956", lembrou Mohamed, que tinha apenas 13 anos depois. Mohamed criou as figuras de fundo consistindo de soldados, mulheres e crianças para o jogo a partir do pouco material que estava disponível. Suas figuras eram tão bem construído que Mohamed disse: "A escola me deu o primeiro prêmio, uma caneta de tinta seca, o que eu estava tão orgulhoso de ganhar." Mohamed passou a ser um dos artistas mais talentosos no Oriente Médio vencedora inúmeros prêmios internacionais. "

Cidade de Guarujá, São Paulo, Brasil, guarda sítio arqueológico de ao menos 8 mil anos

Escondido em uma região de mangue, às margens do canal de Bertioga, no Guarujá, um sambaqui de 31 metros de altura e cerca de 100 metros de extensão tem tudo para se tornar o maior do mundo.

Detalhe de conchas do sambaqui Crumaú, considerado um dos maiores do mundo


Desconhecido até mesmo da comunidade científica, o sítio milenar, chamado Crumaú, deve desbancar o Garopaba do Sul, em Santa Catarina, caso o Iphan (Instituto de Patrimônio Histórico e Artístico Nacional) confirme o parecer de seus técnicos que já visitaram o local e certificaram seu tamanho.

Embora o termo dê nome a inúmeras pousadas e restaurantes pelo litoral, são poucos os que sabem o que, afinal, é um sambaqui. Trata-se de um sítio arqueológico deixado pela população que habitava a costa brasileira muito antes dos tupis-guaranis -ao menos 8.000 anos atrás.

A palavra deriva do termo "tambaqui", do tupi-guarani, que quer dizer "monte de conchas". "É basicamente o que são os sambaquis: uma montanha de conchas", explica o arqueólogo Manoel Gonzalez, cujo grupo de pesquisas é responsável pela descoberta do Crumaú.

Segundo ele, o achado deve ser divulgado em congressos a partir do ano que vem.

O Crumaú não é o único trunfo da equipe. Só no Guarujá, ao menos oito sítios foram encontrados nos últimos 12 anos. "Pegamos um barco e saímos perguntando aos pescadores: 'Você sabe onde tem um concheiro?'", conta.


SAMBAQUIEIROS
No Brasil, existem entre 300 e 350 sambaquis registrados. No entanto, há pouca informação sobre os povos que ocupavam esses locais -os chamados "homens do sambaqui", ou "sambaquieiros".

"Quando os colonizadores chegaram, eles já haviam desaparecido sem deixar nada escrito", diz Gonzales.

Quanto à função dos sambaquis, pesquisadores trabalham principalmente com duas teses: serviam como moradia ou como "cemitérios".

"Encontrou-se esqueletos em muitas das escavações", diz o professor Paulo DeBlasis, do Museu de Arqueologia e Etnologia da USP. "Também havia diversos objetos de rituais funerários: machados de pedra polida e dentes de animais", completa Gonzalez.

O que se sabe é que os "sambaquieiros" eram pescadores e coletores. "Uma população muito adaptada à vida no litoral", afirma DeBlasis. Alguns dos sambaquis, inclusive, estão parcialmente submersos, já que o nível do mar variou desde então.

Não se sabe como essa população desapareceu: pesquisadores imaginam que tenha sido incorporada aos povos tupiniquins e tupinambás ou que tenha sido dizimada por eles. Esse processo ocorreu pouco antes de os europeus chegarem ao continente.

E se hoje os rastros deixados pelos "sambaquieiros" são poucos, os portugueses têm sua parcela de culpa: na época, pedaços dos sítios arqueológicos foram usados para fazer construções -as conchas eram moídas e misturadas com areia e óleo de baleia para formar uma argamassa.

"Nas edificações históricas do litoral sul, se você olhar no meio das rochas, verá conchinhas moídas", conta Gonzalez. Ele estima que ao menos 80% dos sambaquis originais tenham sido destruídos.


Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.







MUSEO DE ARTE PREHISPÁNICO CARLOS PELLICER - Cuernavaca, México

Ubicado en lo que fue el granero del Ex Convento de la Natividad, este pequeño pero agradable museo está conformado por la colección arqueológica del poeta tabasqueño Carlos Pellicer. Su colección está compuesta de piezas de culturas mesoamericanas como la olmeca, maya, zapoteca, totonaca, entre otras. Entre los más de mil objetos podrás ver un fragmento del antiguo dios Ometochtli Tepuztécatl.





La Asociación Civil Amigos de Tepoztlán se constituyó para salvaguardar este patrimonio donado por Carlos Pellicer a la comunidad de Tepoztlán. La asociación quien se encarga del funcionamiento del museo es presidida por Olivia Martínez Rojas desde hace 8 años quien aclara que se trata de un museo comunitario que no depende de ningún nivel del gobierno, “quien lo vigila, lo cuida y mantiene en funcionamiento es nuestra asociación”.


Museo Carlos Pellicer, Tepoztlán


La colección que se presenta en el museo, dice Olivia, reúne “piezas de toda la República, por eso se considera como un museo nacional. Carlos Pellicer decía que era una joya de joyas”.

Destacan dentro de la colección piezas encontradas de la pirámide del Tepozteco las más importante son fragmentos de piedras labradas, del dios Ometochtli, que era el que se veneraba en Tepoztlán”. Así mismo “una familia teotihuacana en miniatura; uno de los dioses narigones de Veracruz; una diosa de la guerra; una carita sonriente que decimos que es la “Nefertiti veracruzana o la diosa de la tierra”, desataca Olivia Martínez.


Museo Carlos Pellicer, Tepoztlán



Los aros de piedra de un juego de pelota-son también de Tepoztlán, así como los metates, del asentamiento humano de Tecuescontitla.





Museo Carlos Pellicer, Tepoztlán

Este museo guarda celosamente un pedacito privilegiado de la historia de México, eran las piezas que más le gustaban a Pellicer, las que formaban parte de su colección privada y ahora gracias al museo que lleva su nombre están al alcance de todos.



Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.


The Memorial House Museum named after Dmytro Yavornytskyi The house-museum of academician Yavornytsky is one of the branches of the Dnipropetrovsk Historical Museum.


Home of the famous Ukrainian and Russian historian and archaeologist, folklorist, writer, academician of the USSR, was opened to visitors in 1988. Old house family Yavornytsky was built in 1905. 



Today room interiors restored as they were in the 30s. In the exhibition room of the house-museum are a lot of books, manuscripts, historical sources and documents that belonged to the most directly Yavornytsky. The museum is open on Saturdays, Sundays, Tuesdays and Wednesdays from 10 to 16 hours.





Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.