Ouvir o texto...

quinta-feira, 10 de dezembro de 2015

Zbarazh Castle: Historical Heritage Site. -- Zbarazh Castle: Património histórico .

Located on a hill overlooking the town of Zbarazh near Ternopil in Western Ukraine, Zbarazh Castle is a superb example of historic defensive architecture. Visitors to the castle will find a number of fascinating exhibits detailing the history of the area, archeological excavations, sacred arts, icons and sculptures, as well as local ethnic crafts and a collection of weapons dating back to the Stone Age era. A more recent addition to Zbarazh Castle is an exhibition of a torture chamber located in the cellar of the fortress. Using original blueprints, artisans have manufactured replicas of ancient torture devices apparently used during the period of the Inquisition initiated by the Roman Catholic Church to combat heresy.



Prior to the construction of the Zbarazh Castle as it is seen today, the Zbarazky landlords built a wooden fortress near the town now called Stary Zbarazh. The wooden fortress was burned down during conflict with the Tatars and the occupants killed. A replacement was built and commanded by Yanush Zbarazky, but destroyed in 1589 by nomads. In the early 17th century, his son chose a new location and undertook the construction of a masonry edifice which was designed by Hendrik van Peen.



The new square-shaped fortress was built with 88 meter long walls, featuring 12 meter high bulwarks with bastions and a wide trench around. A palace in the Renaissance architectural style was built in the rectangular courtyard in the middle of the fortress. The palace has two floors with its main entrance featuring a balcony with stone embellishments. Having been built to protect the occupants from raids by Tatars, the fortress was relatively small. But during the event that came to be known as the Siege of Zbarazh, Polish-Lithuanian Commonwealth forces fighting against rebel Cossacks and Tatars were besieged in Zbarazh Castle for some time. The cramped quarters and lack of food and water took their toll on the soldiers and others besieged in the castle and an estimated 6,000 people died, many from diseases. The events of the siege are described in the 1884 novel With Fire and Sword by Henryk Sienkiewicz.




For a time the Zbarazh Castle lay abandoned, but with Ukraine gaining independence, the castle was listed as a national historical architectural heritage site in 1994 and was restored. Today Zbarazh Castle is a major attraction in the area and well worth exploring.





Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.







--br via tradutor do google
Zbarazh Castle: Património histórico .
Localizado sobre uma colina com vista para a cidade de Zbarazh perto de Ternopil em Ucrânia Ocidental, Zbarazh Castelo é um excelente exemplo da arquitetura defensiva histórico. Os visitantes do castelo vai encontrar uma série de exposições fascinantes que detalham a história da região, escavações arqueológicas, artes sagrados, ícones e esculturas, bem como artesanato étnicos locais e uma coleção de armas que datam da época da Idade da Pedra. A adição mais recente ao Zbarazh Castelo é uma exposição de uma câmara de tortura localizados no porão da fortaleza. Usando plantas originais, artesãos ter fabricado réplicas de antigos dispositivos de tortura aparentemente utilizados durante o período da Inquisição iniciada pela Igreja Católica Romana para combater a heresia.

Antes da construção do Castelo Zbarazh como é visto hoje, os proprietários Zbarazky construiu uma fortaleza de madeira perto da cidade agora chamado Stary Zbarazh. A fortaleza de madeira estava queimado durante o conflito com os tártaros e os ocupantes mortos. A substituição foi construída e comandada por Yanush Zbarazky, mas destruído em 1589 por nômades. No início do século 17, seu filho escolheu um novo local e comprometeu-se a construção de um edifício de alvenaria que foi projetada por Hendrik van Peen.

A nova fortaleza em forma de quadrado foi construído com 88 metros de comprimento paredes, com 12 metros altos baluartes com baluartes e uma grande trincheira ao redor. Um palácio no estilo arquitectónico do renascimento foi construído no pátio retangular no meio da fortaleza. O palácio tem dois pisos, com sua entrada principal com uma varanda com enfeites de pedra. Tendo sido construído para proteger os ocupantes de ataques por parte de tártaros, a fortaleza foi relativamente pequeno. Mas durante o evento que veio a ser conhecido como o cerco de Zbarazh, forças República das Duas Nações lutam contra rebeldes cossacos e tártaros foram sitiados em Zbarazh Castelo por algum tempo. Os quartos apertados ea falta de comida e água tomaram seu pedágio sobre os soldados e outros sitiados no castelo e um número estimado de 6.000 pessoas morreram, muitos de doenças. Os eventos do cerco são descritos no romance 1884 a ferro e fogo por Henryk Sienkiewicz.

Por um tempo o Castelo Zbarazh configuração abandonada, mas com a Ucrânia a ganhar independência, o castelo foi listado como um património arquitectónico histórico nacional em 1994 e foi restaurado. Hoje Zbarazh Castelo é uma grande atração na área e vale a pena explorar.

Mississippi Museum of Natural Science, 2148 Riverside Dr, Jackson, MS 39202, Estados Unidos


Fannye Cook and the Beginnings of the Museum



In the late 1920s, Francis 'Fannye' Cook led a grass roots effort to start the Game and Fish Commission. This grass roots effort largely included traveling education exhibits at local and state fairs. After the Commission was established by the legislature in 1932, Ms. Cook wrote the state's first game laws, and became the Museum's first director, thus founding the Mississippi Museum of Natural Science.

Fannye Cook was primarily a biological researcher. Though unseen by most visitors to the museum, the biological research collections provide the foundation upon which much of our knowledge of animals, plants, and fossils is based, and most of these collections have their origins in the mid-1930's when Fannye Cook sought to document the flora and fauna of Mississippi through a statewide plant and animal survey. Drawing on skills acquired as a museum worker at the Smithsonian Institution and backed by federal funding from the Works Progress Administration, Cook established 18 satellite museums around the state and trained field collectors in the methods of collecting and preparing museum specimens.

Between 1936 and 1941, thousands of specimens of birds, mammals, fishes, amphibians, reptiles, mollusks, and other life forms were collected, catalogued, and curated. This work became the basis for a number of Cook's scientific publications such as Freshwater Fishes of Mississippi and Snakes of Mississippi. Cook's own work was said to rival that of the United States Biological Survey. The Survey had previously conducted extensive research on flora and fauna throughout the United States, utilizing Cook as a consultant for species identifications.


We owe an incalculable debt to Fannye Cook who had the foresight and determination to document the flora and fauna of our state. Most of the specimens collected by Cook and her colleagues remain carefully preserved in our collections and are used today by Museum staff and other researchers. The administration of the Mississippi Museum of Natural Science made a commitment years ago not only to safeguard these historic collections, but also to continue to build upon our biological collections as a resource of immense value to present and future scientists.

Fannye said, "In collecting specimens throughout the state, I have run into many interesting situations and have had many thrilling experiences. Wading through acres of swamp water infested with alligators and cottonmouth moccasins to reach heronries in which not only herons but Louisiana water turkeys, bitterns, rails, gallinules, grebes and other water-loving species were photographed or collected, gives rise to emotions of fear and exhilaration not produced by any other experience.

Like any institution, the Mississippi Museum of Natural Science is nothing without the people who work hard to turn the ideas behind it into reality. Along with its own dedicated staff, the Museum also relies on a group of volunteers who, out of their own devotion to natural Mississippi and the importance of science, donate their time to help the Museum pursue its mission of study and preservation.

Along with the help of its volunteers and staff, the Museum also relies on the financial help of a long list of friends of the Museum. With their continual help, the Museum has established one of the largest collection of biological specimens in the state, has helped preserve and protect Mississippi's vital and precious natural resources, and continues to be one of the state's most successful scientific and education attractions.


http://www.mdwfp.com/see-visit/history.aspx


Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.







The MDWFP Museum of Natural Science is located in Jackson, Mississippi, tucked within historic LeFleur's Bluff State Park. The museum's vast expanses of glass overlook a 300-acre natural landscape, an open-air amphitheater, and 2.5 miles of nature trails. Inside, meet over 200 living species in our 100,000 gallon aquarium network and explore 73,000 square feet of permanent and temporary exhibits which include deer, waterfowl, fossils, and Mississippi's endangered species.

HIGHLIGHTS:
Displays of Mississippi's diverse habitats including a spectacular exhibit of white-tailed deer and soaring waterfowl

An entire wall of fossil specimens, Zygorhiza, Mosasaurus, and a giant Sloth

The Preschool Discovery Room features colorful murals and an iconic, giant treehouse with a slide

The Dragonfly gift shop

A safe storage environment for the museum's biological archives - a vast collection accessed regularly by scientist around the world!

Each year, more than 100,000 visitors are inspired by the natural world showcased in the Museum's permanent and special exhibits. We encourage you to share your time between the indoor exhibits and the outdoor environment, moving between informative indoor models and their reality in a natural Mississippi setting.


A range of nature trails meander through wooded bluffs, river bottoms, lakes, and scenic swamplands, offering ample and diverse opportunities for nature walks, photography, and the study of living things in their natural landscape.

The museum also hosts numerous award-winning annual events including NatureFEST, Family Fun Science Night, Fossil Road Show, Snake Day, Park After Dark, and more. Click here for the events calendar.

Our education team provides special programs for scouts andteachers and also coordinates the museum's popular summer camps.

Mission Statement

The museum's mission is to promote understanding and appreciation of Mississippi's biological diversity through collections, research, scientific databases, education, and exhibits; and to inspire the people of our state to respect the environment and to preserve natural Mississippi.

History

Established in 1932, the Museum was essentially born out of its founder Fannye Cook's passion for collecting and studying Mississippi's natural world and has continued to grow under the direction of strong leadership through the years. The museum's history has always been inextricably linked to a devotion to studying and preserving the state's natural resources. The efforts of over 80 years of study are assembled in the museum's vast scientific collections, housed in a safe-storage environment in order to better preserve the specimens. Our collections currently consist of more than 880,000 specimens, representing the largest single reference for Mississippi vertebrate animals and freshwater mussels in existence!

Accreditation

Accredited by the American Alliance of Museums and a member of the Association of Science - Technology Centers, the MDWFP Museum of Natural Science is a credible learning institution and a recognized attraction offering membership benefits.

Paisagem Cultural é tema da 14ª Semana Nacional de Museus, de 16 a 22 de maio de 2016.

14ª Semana Nacional de MuseusDesde 2003, o Instituto Brasileiro de Museus (Ibram) prepara anualmente uma temporada cultural para promover, divulgar e valorizar os museus brasileiros, a Semana Nacional de Museus. Esta edição que traz como tema a Paisagem Cultural resulta de ação conjunta entre as instituições museológicas de todo o país, o Ibram e o Instituto do Patrimônio Histórico e Artístico Nacional (Iphan).



O tema foi escolhido pelo Conselho Internacional de Museus (ICOM) por entender que a temática reforça o papel sociocultural das instituições museais, pois quando chamados a abrirem suas portas para seus contextos externos, enfatiza-se a necessidade da valorização das culturas e da diversidade paisagística do país, que possui um mosaico de bens culturais. Assim, a 14ª Semana Nacional de Museus simboliza um convite para que o território seja compreendido ou ressignificado como espaço cultural vital das comunidades.

Em 2016, a 14ª Semana Nacional de Museus, que acontecerá de 16 a 22 de maio, será mais oportunidade de intensificar a relação dos museus com a sociedade, e um momento propício para os museus fortalecerem laços e atuações com suas paisagens culturais.

As instituições interessadas em participar da 14ª edição do evento devem inscrever suas propostas no site do instituto e promover sua realização entre os dias 16 de novembro de 2015 a 26 de fevereiro de 2016.



Serviço

14ª Semana Nacional de Museus
Inscrição de museus: 16 de novembro de 2015 a 26 de fevereiro de 2016
Realização da 14ª Semana Nacional de Museus: 16 a 22 de maio de 2016






http://portal.iphan.gov.br/


Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.


SCURT ISTORIC AL MUZEULUI JUDEȚEAN DE ISTORIE ȘI ARTĂ-ZALĂU -- MUSEU DE ARTE-Zalău

Sub influenţă germană pătrunde în Transilvania cu începere din a doua jumătate a secolului al XIX-lea ideea înfiinţării unor muzee prin intermediul societăţilor culturale. Primele iniţiative privind înfiinţarea unei astfel de societăţi sunt semnalate la Zalău încă din anul 1878, însă abia pe 30 decembrie 1880 are loc şedinţa de constituire a Asociaţiei Muzeistice a comitatului Sălaj. Cu această ocazie avocatul Szikszai Lajos face publică intenţia de a dona colecţia personală structurată pe cinci domenii (documente, monede, ceramică, monumente din piatră şi bronz, exponate paleontologice) viitorului muzeu din urbea de la poalele Meseşului. Colecţia a fost expusă în câteva săli din clădirea Prefecturii (actualul sediu al Primăriei Zalău), însă mare parte din ea se pierde în vâltoarea evenimentelor din toamna anului 1918.



Pe aceleaşi coordonate se înscrie şi apelul profesorului Victor Russu, care militează pentru înfiinţarea Societăţii arheologico-istorice a Silvaniei, în scopul redactării unei monografii istorice a Ţării Silvaniei (obiectiv pe care-l va realiza prin publicarea în anul 1890 a volumului „Silvania antică”- o adevărată lucrare de erudiţie arheologică), dar şi de înfiinţare a unui muzeu, acest ultim deziderat nefiind atins nici atunci dar nici mai târziu.

În anul 1923 ASTRA, prin preşedintele Nicolae Cristea reuneşte ceea ce a mai rămas din colecţia Szikszai cu o colecţie muzeală şcolară, organizând astfel cu aproximativ 100 de obiecte cu valenţe istorice un nucleu de muzeu. Ajuns în fruntea Despărţământului central judeţean al ASTREI, Leontin Ghergariu va obţine o clădire pentru Casa Culturală a „Astrei” unde au fost amenajate şi spaţii pentru un viitor muzeu în care au fost expuse alături de ceea ce a mai rămas din colecţia Szikszai şi artefacte descoperite la Porolissum ca urmare a reluării cercetării ştiinţifice din acest important sit arheologic sub conducerea profesorului Constantin Daicoviciu. Evenimentele nefaste din toamna anului 1940 fac să se piardă şi de această dată bună parte din obiectele expuse.

Prin decizia nr. 3438 din 15 mai 1951 este înfiinţat muzeul din Zalău, beneficiind de patru încăperi modeste la etajul clădirii de pe strada Crinului, nr.1.

În evoluția muzeului din Zalău se disting mai multe etape: 1951-1955; 1956-1965; 1966-1976 și 1976-1986, când are loc ultima reorganizare a expoziției de bază, cu unele modificări după 1989, în ceea ce privește regimul comunist din România.

În anul 1951 Vasile Lucăcel primește funcția de director al instituției muzeale nou create și începe activitatea de colecționare a pieselor și de organizare a expoziției de bază. Un muzeograf (director) și o supraveghetoare vernisează, la 1 august 1952, prima expoziţie de bază a muzeului în două din cele patru spaţii alocate, beneficiind de o suprafaţă de expunere de aproximativ 72 m².

Ca urmare a creşterii colecţiilor prin donaţii (Leontin Ghergariu, Ana Teleki), achiziţii (Silviu Papiriu Pop, Szekely Bella), cercetări arheologice în principalele situri din judeţ dar şi prin alocarea unui nou spaţiu expoziţional (actuala locaţie) în intervalul de timp 1956-1976 au loc trei reorganizări semnificative a expoziţiei de bază (1956, 1961, 1971).

Începând cu anul 1955 s-au primit, în mai multe etape, pentru organizarea expoziției de bază a muzeului, câteva încăperi în actualul sediu, din strada Unirii nr. 9, clădirea fiind repartizată muzeului în 1969, când se fac reparații capitale și începe amenajarea unei noi expoziții de bază cu trei secţii distincte: istorie veche (arheologie), artă populară (etnografie) şi artă plastică. Noul muzeu își vernisează expozițiile în anul 1971, luna august și nu suferă modificări importante până în anul 1986.

O nouă organizare a expoziţiei de bază are loc în anul 1986 când în actuala clădire vor rămâne exponate aparţinând istoriei şi etnografiei. Colecţia de artă contemporană a fost îmbogățită în chip fericit cu donaţia maestrului Ioan Sima. Ea beneficiază de un spaţiu nou situat pe strada Gheorghe Doja, nr. 6, cunoscut sub denumirea de Galeria de Artă „Ioan Sima”, căruia i se va adăuga un nou corp de clădire ce va adăposti arta contemporană românească. Galeria a fost deschisă publicului vizitator începând cu data de 9 iulie 1981.

În locul expoziției de artă plastică se înființează expoziția de istorie contemporană, cuprinzând așa-numita „epocă de aur”, conform uzuanțelor epocii, pe 1/3 din spațiul total de expunere existent în muzeu. În această formă expoziția de bază a fost vernisată la 9 mai 1987 și s-a păstrat până în decembrie 1989. În 1990 expoziția de bază s-a reorganizat, în măsura posibilităților, sălile „epocii de aur” devenind sală de expoziții temporare și depozit.

Din anul 1990 până în prezent, din cauza tranziției și a crizei financiare nu s-a întreprins o reorganizare capitală a expoziției de bază până în anul 2010, când imobilul secției de Istorie „Vasile Lucăcel” din strada Unirii nr. 9 a intrat într-un proces de reabilitare capitală, ocazie cu care se va reorganiza și expoziția de bază, în conformitate cu noile cerințe ale publicului vizitator. La rândul ei, clădirea Galeriei de Artă „Ioan Sima” a fost restaurată în perioada 2007-2009.

În prezent patrimoniul Muzeului Judeţean de Istorie şi Artă din Zalău numără 221.208 bunuri de patrimoniu, parte din ele etalate în expoziţiile permanente şi temporare pentru delectarea şi educarea publicului vizitator. Expoziția de bază este organizată în două imobile: partea de istorie la Secția de Istorie „Vasile Lucăcel”, iar partea de artă la Galeria de Artă „Ioan Sima.

La conducerea instituției s-au aflat, de la înființare până în prezent, următorii muzeografi sau cercetători științifici: Vasile Lucăcel (1951-1983); Alexandru V. Matei (1983-1999) și (2008-2010); Dumitru Gheorghe Tamba (2000-2006); Elena Musca (2006-2008) și Corina Bejinariu din anul 2010.




colaboração: Gabriela Mangirov

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.


--br via tradutor do google
BREVE HISTÓRICO DO CONCELHO DE HISTÓRIA E MUSEU DE ARTE-Zalău
Sob influência alemã entra Transylvania partida na segunda metade do século XIX a idéia de estabelecer museus através de sociedades culturais. A primeira iniciativa sobre a criação de uma empresa como são relatados em Zalau desde 1878, mas apenas em 30 de dezembro de 1880 é realizada a reunião de fundação da Associação de museu County Salaj. Nesta ocasião Szikszai advogado Lajos tornar pública a sua intenção de doar coleção pessoal dividido em cinco áreas (documentos, moedas, cerâmica, pedra e bronze monumentos, exibe paleontológico) futuro museu da cidade no sopé Mesesului. A coleção foi apresentada em várias salas do edifício Prefeitura (a prefeitura atual Zalau), mas muito do que é perdido no turbilhão de eventos no outono de 1918.

Sobre o mesmo coordenadas registar e chamar Professor Victor Russu, advogando para o estabelecimento da Companhia Silvaniei arqueológico-histórico, a fim de estabelecer um monografias históricas País Silvaniei (objetivas de que será conseguido através da publicação em 1890 de volume "Silvania antigo" - uma verdadeira obra de erudição arqueológico), que cria um museu, este último objetivo não alcançado qualquer momento, mas não mais tarde.

ASTRA em 1923 pelo presidente Nicolae Cristea reúne o que restou da coleção Szikszai uma coleção do museu escola, organizado por cerca de 100 objetos históricos com um núcleo facetas do museu. Coberto Despărţământul County Center de ASTRA, Leontin Ghergariu terá um edifício para a Casa da Cultura "Astra", onde foram organizadas e espaço para um futuro museu foram exibidas junto com o que restava da coleção Szikszai e artefatos descobertos Porolissum devido ao retomar a investigação neste sítio arqueológico importante sob orientação do professor Constantin Daicoviciu. Eventos adversos no outono de 1940 estão a perder e desta vez muito das exposições.

Por decisão nenhuma. 3438 de 15 de maio, 1951 estabeleceu o museu em Zalau, desfrutando modestos quatro quartos no segundo andar do edifício em Lily No.1.

A evolução do Museu em Zalau, existem várias etapas: 1951-1955; 1956-1965; 1966-1976 e 1976-1986, quando a última reorganização da exposição permanente, com algumas alterações após 1989, em relação ao regime comunista na Roménia.

Em 1951 Vasile Lucăcel diretor da nova instituição museu e começou a recolher os pedaços e organizar a exposição permanente. Um curador (diretor) e um supervisor vernizes, 1 de agosto de 1952, a primeira exposição do museu em dois dos quatro espaços alocados, beneficiando de uma superfície exposta de aproximadamente 72 m².

O aumento das colecções através de doações (Leontin Ghergariu, Ana Teleki), compras (Papiriu Silviu Pop, Bella Szekely), os principais sítios arqueológicos do concelho e por alocar um novo espaço de exposição (posição atual) no período de tempo 1956 1976 realizou três reorganização significativa da exposição permanente (1956, 1961, 1971).

Desde 1955 foram recebidos em várias etapas, organizar a exposição do museu, várias salas para o local atual em Unirii Street. 9, o edifício foi doado ao museu em 1969, quando os reparos são feitos e as novas exposições permanentes com histórico de três departamentos distintos antigo (arqueologia), folclore (etnografia) e artes plásticas. O novo museu abriu as suas exposições em 1971, Agosto e não sofrer grandes alterações até 1986.

Uma nova organização básica da exposição acontece em 1986, quando o actual edifício permanecerá pertencentes exibições de história e etnografia. Colecção de Arte Contemporânea foi enriquecida mestre alegremente doação Ioan Sima. Beneficia de um novo espaço localizado na Gheorghe Doja, nr. 6, conhecida como a Galeria de Arte "Ioan Sima", que irá adicionar uma nova ala do edifício que vai abrigar a arte contemporânea romena. A galeria foi aberta aos visitantes a partir de 09 de julho de 1981.

Em vez de exposição fina arte da exposição história contemporânea está configurado, que compreende a chamada "idade de ouro", como uzuanţelor tempo, a exposição total 1/3 do espaço existente no museu. Dessa forma, a exposição permanente foi inaugurada em 9 de maio de 1987, e foi mantido até dezembro de 1989. Em 1990, a exposição permanente foi reorganizado, tanto quanto possível, as salas de "idade de ouro" se tornou sala de exposições temporárias e armazém.

De 1990 até agora, por causa da transição e que a crise financeira não procedeu a uma reorganização do núcleo de capital de exposições até 2010, quando o departamento de construção da História "Vasile Lucăcel" de Unirii Street. 9 entrou em um processo de reabilitação da capital, durante o qual ele vai reorganizar e exposição permanente de acordo com as novas exigências dos visitantes. Por sua vez, o edifício Art Gallery "Ioan Sima" foi restaurada em 2007-2009.

Atualmente património County Museum of History and Art Zalau são 221,208 tesouros, alguns deles em exibição em exposições permanentes e temporárias para o gozo e educação dos visitantes. A principal exposição é organizada em dois edifícios: o Departamento de História da História "Vasile Lucăcel" ea arte na galeria de arte "John Sima.


A administração da instituição tem sido, desde a sua criação até hoje, os próximos curadores e cientistas Vasile Lucăcel (1951-1983); Alexander V. Mateus (1983-1999) e (2008-2010); Gheorghe Dumitru Tamba (2000-2006); Elena Musca (2006-2008) e Corina Bejinariu em 2010.


Em um país que gostaria de apagar o passado, um museu insiste em exibir as imagens da barbárie da guerra civil -- The memory does not die.

A memória não morre

* De Sarajevo

As marcas da guerra civil em Saravejo, capital da Bósnia-Herzegóvina, estão por toda parte. Prédios cravejados de balas, marcas vermelhas no asfalto onde granadas despedaçaram civis. Vinte anos após o seu fim, o conflito permanece à vista, mas raramente frequenta a conversa dos moradores.


As centenas de corpos após o conflitoLeia também

A Galerija 11/07/95 é uma exceção. O pequeno espaço no centro da cidade é o primeiro museu memorial da Bósnia, uma área fixa para manter viva a lembrança do genocídio de Srebrenica. Objetivo que a galeria cumpre com louvor, ao chocar os visitantes.

Nas paredes, a escala do massacre: estão impressos os 8.372 nomes das vítimas, acompanhados por centenas de retratos. “A primeira e mais importante coisa a se colocar na galeria foi o nome das vítimas. Todos aqueles homens foram mortos apenas por serem muçulmanos”, conta, entre tragadas no cigarro, Tarik Samarah, diretor da galeria e autor de parte das imagens expostas.

Nascido em Zagreb, hoje capital da Croácia, o fotógrafo passou a guerra civil sitiado em Sarajevo, onde viveu nos últimos 30 anos. Suas imagens dos anos pós-genocídio em Srebrenica foram exibidas em renomadas galerias e museus, entre eles a sede da Organização das Nações Unidas em Nova York, o Museu do Holocausto dos Estados Unidos, em Washington, e a Abadia de Westminster, em Londres.

“Passei o cerco de Sarajevo aqui. Antes, tínhamos uma vida normal. Era um estudante. Então começou a guerra e, de repente, nossas vidas deixaram de ser normais. Foi uma experiência chocante. Assistíamos aos civis serem mortos diariamente”, relembra Samarah.

Episódios mais brutais ocorreram no leste do país, em Srebrenica. A exposição permanente é uma espécie de documentário multimídia com imagens chocantes do pós-genocídio de 11 de julho de 1995, quando tropas bósnio-sérvias invadiram a cidade e massacraram homens muçulmanos. O evento provocou a intervenção da Otan, a aliança militar das potências ocidentais.

Os muçulmanos assassinados no genocídio de Srebrenica (Tarik Samarah)

“Se não houver uma cultura de lembrança, não teremos história. Nossa lembrança cultural é importante, especialmente quando falamos de guerras. A fotografia tem o poder de capturar os momentos mais horríveis de todas essas situações. Ela nos retorna ao passado.”

Ao trabalhar com um tema controverso, principalmente pelo fato de os sérvios ainda se recusarem a usar o termo genocídio, a galeria não se furta de exibir imagens fortes, embora belas. “Nada poderia me preparar para o que vi no leste da Bósnia. Quando andava em volta de partes de corpos, animais espreitavam nas florestas”, conta o croata.

“Sabia que não seria uma testemunha comum de algo tão horrível. Levar essas imagens ao mundo se transformou em uma obrigação. Se você não aceita essa obrigação, então em silêncio aceita a injustiça.”


Samarah, o curadorO objetivo da Galerija, diz Samarah, é tornar-se um símbolo contra “toda e qualquer forma de violência no mundo” e “do sofrimento de inocentes e da indiferença de outros”. Enquanto a maior parte prefere esquecer, o fotógrafo promove debates sobre os conflitos e programas educacionais sobre eventos modernos e da antiga Iugoslávia.

“Todos os dias educamos e informamos os cidadãos a respeito dos acontecimentos, mas também temos novas exibições. Dessa forma, procuramos abrir um diálogo com a mídia, levantando a nossa voz.”

No ano passado, o museu realizou uma exposição com fotografias da Síria realizadas pelo mexicano Narciso Contreras, vencedor do Prêmio Pulitzer em 2013. No próximo ano, haverá uma mostra sobre a Ucrânia.

Em um ano marcante para a Bósnia, Samarah recorre ao passado para destacar coincidências contemporâneas: em 2015 completam-se duas décadas do genocídio em Srebrenica e do acordo de paz que encerrou a guerra civil do país, ao mesmo tempo que se celebra o 70º aniversário da liberação do campo de concentração de Auschwitz, na Polônia.

“Nestes tempos, presenciamos o aumento da islamofobia, antissemitismo, xenofobia e novas guerras. Esperaremos por tempos e por sociedades mais tolerantes”, afirma. “Mas, antes disso, não devemos perder a esperança de que viveremos em um mundo melhor. Temos de lutar por isso. Educação e cultura são a forma correta de alcançá-lo.”




Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

Vamos compartilhar.


--in via tradutor do google
In a country that would like to erase the past, a museum insists display the images of civil war barbarism

The memory does not die

* From Sarajevo

The marks of the civil war in Sarajevo, capital of Bosnia and Herzegovina, are everywhere. Studded buildings bullets, red marks on the asphalt where civilians broke grenades. Twenty years after its end, the conflict remains in sight, but rarely attends the conversation of the residents.



Hundreds of bodies after conflitoLeia also

The Galerija 07.11.95 is an exception. The small space in the city center is the first memorial museum in Bosnia, a fixed area to keep alive the memory of the genocide in Srebrenica. Goal Gallery meets with praise, to shock the visitors.

The walls, the scale of the massacre: the 8,372 names of the victims are printed, accompanied by hundreds of pictures. "The first and most important thing to put in the gallery was the name of the victims. All those men were killed only because they are Muslims, "he says between puffs on his cigarette, Tarik Samarah, gallery director and author of the exposed images.

Born in Zagreb, capital of Croatia today, the photographer came to civil war besieged in Sarajevo, where he lived for 30 years. His images of post-genocide years in Srebrenica were exhibited in renowned galleries and museums, including the headquarters of the United Nations in New York, the United States Holocaust Museum in Washington and Westminster Abbey in London.

"I spent the Sarajevo siege here. Before, we had a normal life. He was a student. Then the war began and suddenly, our lives are no longer normal. It was a shocking experience. Watched civilians being killed every day, "recalls Samarah.

Most brutal episodes occurred in the east, in Srebrenica. The permanent exhibition is a kind of multimedia documentary with post-genocide of the shocking images of July 11, 1995, when Bosnian Serb troops invaded the city and massacred Muslim men. The event led to the intervention of NATO, the military alliance of Western powers.

Muslims killed in Srebrenica (Tarik Samarah)

"If there is a reminder of culture, we have no history. Our cultural memory is important, especially when it comes to wars. Photography has the power to capture the most horrible moments of all these situations. It returns us to the past. "

When working with a controversial topic, mainly because the Serbs still refuse to use the term genocide, the gallery does not shy to show strong images, though beautiful. "Nothing could prepare me for what I saw in eastern Bosnia. When I was around body parts, animals lurked in the woods, "said the Croatian.

"I knew it would not be a common witness to something so horrible. Take those images the world has become a must. If you do not accept this obligation, then quietly accept the injustice. "



Samarah, the curadorO goal of Galerija, Samarah says, is to become a symbol against "all forms of violence in the world" and "the suffering of innocent and indifference of others." While most prefer to forget, the photographer promotes debates on the conflicts and educational programs about modern events and the former Yugoslavia.

"Every day we educate and inform citizens about the events, but we also have new views. Thus, we seek to open a dialogue with the media, raising our voice. "

Last year, the museum held an exhibition of photographs taken by the Syrian Mexican Narciso Contreras, winner of the Pulitzer Prize in 2013. Next year, there will be an exhibition on Ukraine.

In a banner year for Bosnia, Samarah uses the past to highlight contemporary coincidences: in 2015 are completed two decades of genocide in Srebrenica and the peace agreement that ended the country's civil war, while we celebrate the 70th anniversary the release of the Auschwitz concentration camp in Poland.


"In these times, we witness the rise of Islamophobia, anti-Semitism, xenophobia and new wars. Wait for more tolerant times and societies, "he said. "But before that, we should not lose hope that we will live in a better world. We have to fight for it. Education and culture are the right way to achieve it. "