Ouvir o texto...

terça-feira, 22 de março de 2016

Miguel Nicolelis realizou palestra no auditório do Museu do Amanhã, Rio de Janeiro, Brasil, sobre o Campus do Cérebro. --- Miguel Nicolelis gave a lecture in the auditorium of the Museum of Tomorrow, Rio de Janeiro, Brazil, on the Campus of the Brain

O neurocientista Miguel Nicolelis, um dos principais centros de ensino e pesquisa em neurociência do país, criado por ele em Macaíba, cidade rural do interior do Rio Grande do Norte. A criação do campus é tema do novo livro de Nicolelis, "Made in Macaíba", que será lançado no Museu após a palestra, com autógrafos do autor. 


Nicolelis, um dos consultores da Exposição Principal do Museu do Amanhã, define o Campus do Cérebro como "a prova cabal de que algumas utopias podem ser levadas a termo”. No livro, o cientista detalha todas as etapas envolvidas na construção do centro, que trouxe grandes mudanças a uma região carente, principalmente através do incentivo aos estudos para milhares de jovens.


Sobre o palestrante:

Miguel Nicolelis nasceu em São Paulo, fez Medicina e doutorado na Universidade de São Paulo e pós-doutorado na Hahnemann University da Filadélfia, EUA. Em 2001, fundou o Centro de Neuroengenharia da Duke University (EUA), o qual dirige até hoje. Membro das Academias Francesa, do Vaticano e Brasileira de Ciências.

Com John Chapin, foi o idealizador da interface cérebro-máquina. Através dela, qualquer pessoa pode usar apenas a sua atividade elétrica cerebral para controlar os movimentos de braços e pernas robóticos e virtuais, ou colaborar mentalmente na execução de tarefas motoras. Usando essa tecnologia, um paraplégico brasileiro, Juliano Pinto, executou o chute de abertura da Copa do Mundo de Futebol de 2014, no Brasil.




Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

http://www.museudoamanha.org.br/pt-br/content/miguel-nicolelis-palestra-macaiba

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.

Vamos compartilhar.





--in via tradutor do google
Miguel Nicolelis gave a lecture in the auditorium of the Museum of Tomorrow, Rio de Janeiro, Brazil, on the Campus of the Brain

The neuroscientist Miguel Nicolelis, a leading teaching and research centers in neuroscience in the country, created by him in Macaíba, rural town in the interior of Rio Grande do Norte. The creation of the campus is the subject of new book Nicolelis, "Made in Macaíba" which will be released at the Museum after the lecture, with the author's autograph.

Nicolelis, one of the consultants of the Main Exhibition of the Museum of Tomorrow, sets the Campus of the Brain as "proof that some utopias can be carried to term." In the book, the scientist details all the steps involved in construction of the center, which brought major changes to a poor region, especially by encouraging the studies for thousands of young people.

About the speaker:

Miguel Nicolelis was born in São Paulo, made medicine and doctorate from the University of São Paulo and post doctoral fellowship at Hahnemann University in Philadelphia, USA. In 2001, he founded the Neuroengineering Center of Duke University (USA), which drives it. Member of the French Academies, the Vatican and Brazilian Science.

John Chapin, was the mastermind of the brain-machine interface. Through it, anyone can just use your brain electrical activity to control the movements of arms and robotic and virtual legs, or mentally collaborate in the execution of motor tasks. Using this technology, a Brazilian paraplegic, Juliano Pinto, ran the opening kick of the 2014 Football World Cup in Brazil.





AGENDAS MUNDI LXIX – MUSEOS EN LA REPÚBLICA DEMOCRÁTICA DEL CONGO. - · en ARTE, CULTURA, MUSEO,OPINIÓN, PATRIMONIO, VIAJES. ·

Como mucho, es más un concepto geográfico que una nación de pleno derecho, la República Democrática del Congo (antigua Zaire) muestra uno de los capítulos más tristes de la historia moderna: de la locura política del rey Leopoldo de Bélgica allí (en todos los hornos se cuecen bollos) a la cleptocracia terriblemente corrupta del líder rebelde Mobutu y los campos de batalla manchados de sangre de la Primera Guerra Mundial en África.

Secta Tata Honda, por Gergely Lantai-Csont

Pero después de un caos de décadas de duración en el que gran parte del país cayó en la anarquía, el segundo mayor país de África, a grandes rasgos, parece que va en la dirección correcta. Todavía tiene un largo camino por recorrer (las milicias siguen comportándose con brutalidad hacia los civiles en muchas partes del país, y los avisos de las embajadas de occidente a los posibles turistas todavía advierten contra los viajes por toda la nación), pero las nuevas carreteras, una enorme riqueza mineral sin explotar y la mayor fuerza de paz de la ONU en el mundo presente en el país, ha generado cierto optimismo entre su atormentada población.

La RD del Congo es un país alfombrado por enormes extensiones de selva tropical, caudalosos ríos y volcanes humeantes. La República Democrática del Congo podemos considerarla como la última aventura africana. No hay absolutamente nada fluido ni fácil acerca de ello, pero para una inmersión en África profunda es de los más recomendable, pero como siempre decimos, solo autorizado para viajeros muy aguerridos y sin responsabilidades familiares.



Museo Nacional de la República Democrática del Congo (sin website) | Kinshasa


Este increíble y gigantesco archivo etnográfico comprende más de 45.000 objetos, y que muy pronto tendrán nuevo hogar gracias a los 10 millones de la mano inversor de Corea del Sur (contraprestaciones de las explotaciones minerales). A pesar de la próxima mudanza, los empleados del museo estarán encantados de enseñaros todos los almacenes donde se apiñan centenares de objetos esperan su nueva casa. El nuevo museo se instalará en la zona de Lingwala, dentro de la capital, muy próximo a la Academia de las Bellas Artes y del Palacio del Pueblo.



Este museo escuela de arte expone un montón de esculturas que se esparcen por sus jardines exteriores, dónde además podréis ver estudiantes y profesores por todas partes trabajando. Detrás de la academia se encuentra el Museo Nacional de Kinshasa que os acabamos de mostrar. En estos momentos el propio museo está cerrado esperando fondos para una futura remodelación. Cuando se vuelva a abrir se podrá disfrutar de una impresionante colección de máscaras congoleñas.

Museo Universitario de Kinshasa (sin website) | Kinshasa


Otro edificio en muy mal estado, con caminos de cabras en vez de calles para acercarse hasta allí, los valientes nos referimos. Las exposiciones del museo están relacionadas con la prehistoria y la etnología locales. La mayor parte de los objetos están acompañados por su correspondiente cartelita.

Museo Nacional de Lubumbashi (sin website) | Lubumbashi


Si pasas por Lubumbashi, si eso ocurre o estás alojado por la zona y eres muy valiente, te resultará interesante visitar este tambaleante museo que guarda una colección muy interesante de reliquias de la historia local y nacional. Poco más podemos decir. También es posible que cuando llegues te encuentres el edificio esparcido por el suelo.

En el registro de museos del país podemos se pueden encontrar otros repartidos por el país, como es el caso del Museo de Butemo, el de Kananga, Kisangani, Mbandaka y Mushenge, pero la verdad, es muy posible que al día de hoy se encuentren cerrados o incluso desaparecidos. Por esta razón, y por no tener más referencias que os puedan ser útiles, no vamos a mencionarlos aquí hasta que no tengamos constancia de que están funcionando con normalidad.





Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

Espacio Visual Europa (EVE)

Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.

Vamos compartilhar.

El Museo de Escultura, principal valedor de la Semana Santa

El Museo Nacional de Escultura es el principal valedor de la Semana Santa de Valladolid, ya que presta algunas de las obras de arte que guarda entre sus paredes para que sean procesionadas por las calles de la ciudad.



La contribución del Museo Nacional de Escultura a la calidad artística de las procesiones vallisoletanas, con un total de 43 piezas prestadas a las cofradías, merece ser reconocida y valorada por la ingente actividad que despliega la institución meses antes de la celebración.


Así, el Museo retira los frontales con los que se exhiben las obras el resto del año en sus salas, cede sus instalaciones y personal para el montaje de los pasos, gestiona la documentación del préstamo para hacer posible su salida como si se tratara de una exposición temporal, restaura las piezas para adecuarlas al uso procesional y vela por su conservación durante su tránsito por las calles.

El valor artístico e histórico de las obras explica la necesidad de asegurar que su utilización sea compatible con la prolongación de su vida como parte integrante del edificio de la historia del arte.

La Semana Santa de Valladolid está considerada como una de las más importantes de España. En los años 50 y 60 atrajo a importantes cineastas nacionales y extranjeros, como Orson Welles, y en nuestros días su potencial estético sigue protagonizando proyectos como el del Instituto Cervantes de Berlín que lleva por título «A un paso de Berlín», impulsado con motivo de la gran exposición dedicada al Siglo de Oro español en Alemania.

El Museo no sólo aporta la parte más tangible de este acontecimiento con sus colecciones de escultura, sino que también responde al interés de los miles de fieles y turistas que visitan la ciudad con horarios ampliados, gratuidad en la entrada y visitas guiadas.

Concretamente, el horario especial de Semana Santa para el jueves 24 y viernes 25 será de 10 a 14 h y 16 a 22 h. Sábado 26, de 10 a 14 h y 16 a 19.30 h y el domingo 27, de 10 a 14 h. La entrada será gratuita todas las tardes y el domingo.

El Museo también aprovechará estos días para poner el acento sobre la parte más teatral de sus colecciones con visitas guiadas gratuitas el domingo 20, a las 12 h, y el martes 22 y miércoles 23, a las 18 h.







Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.

Vamos compartilhar.

Dong Ho paintings have about 300 years of history in the north of Vietnam. --- Tranh Đông Hồ --- Xilogravura popular Dong Ho

Dong Ho Paintings



The background of the paintings is hand made from the bark of a tree called Dzo. The bark of Dzo is stored in the water for months, then grounded grounded and mixed with sea shell.

Dong Ho Painting or Vietnamese woodblock prints refers to a Vietnamese folk art originating in Dong Ho Village, Song Ho Commune, Thuan Thanh County of Bac Ninh Province (north of Hanoi). It is one of the most popular Vietnamese folk arts.

It was a "must have" of every vietnamese household for Tet, vietnamese new year. 


The prints in Dong Ho are made with local wood and paper. The paint is also made from local organic materials and is applied to wood and pressed on paper. The process is repeated with different colors.

Dong Ho is a small village in Thuan Thanh, Bac Ninh province, located on the southern side of the Duong river (30km to the east from Hanoi,) is one of the villages that remains to preserve ancient cultural relies of Kinh Bac area (red river delta, north of Vietnam.) Dong Ho paintings have about 300 years of history in the north of Vietnam. 

Dong Ho folk painting is very famous because Dong ho is the only village where people know to make the "Dzo" painting with completely natural materials. The printing paper is made of bark of a tree called "Dzo." The background paper is originally white. People use natural materials to change the colors of the papers which are usually orange, pink, yellow, purple,.. Colors of the painting are refined from various kinds of tree leaves, that people can easily find in Vietnam.

Particular, the red color is taken from earth of hills and mountains; the black color is from coal of burned bamboo's leaves; the glitter white color is made of sea shells; The original point of Dong Ho folk painting is the durability of colors. The painting is covered by a layer of sticky rice paste (called "ho nep") to protect the painting and their colors. 

These paintings are bought in Dong ho village, and are made by Mr. Nguyen Huu Sam and Mr. Nguyen Dang Che, two famous masters of Dong Ho folk painting, who are still living in Dong Ho village. Each painting is completely hand printed on Dzo paper following the ancient style and tradition. The provocative color is made by natural material. Especially the glitters are made by sea shells. 

We are happy to introduce Dong Ho folk paintings, and welcome you to a unique Vietnamese ancient art.

--
Dong Ho painting
Dong Ho paintings, or the full name is the folk woodcut Dong Ho folk painting a line originating from Vietnam with Dong Ho village (Song Ho commune, Thuan Thanh district, Bac Ninh province). Before painting sold mainly cater to the Lunar New Year, people in rural areas to buy paintings on the wall, the end of the stripping, using new paintings. Craft making Dong Ho folk paintings as cultural heritage intangible national level. With the consent of the Prime Minister, the Ministry of Culture in collaboration with the Bac Ninh provincial People's Committee and the specialized agencies to conduct research, scientific dossier Profession Dong Ho folk paintings submitted to Unesco proposal cultural Heritage recognized intangible. Tu Xuong poetry of Dong Ho Tet sentence:

Printed paper and the color of Dong Ho

In addition to the characteristics of the lines and texture, definition of Dong Ho folk are located in the color and material of print media. Dong Ho Printing paper called a message: they crushed scallop shell, a thin crust of sea shells, mixed with lakes (lakes cooked glutinous rice flour, or glutinous rice, sometimes cooked with tapioca - paintings used to scan the lake floor is usually cooked glutinous rice flour or diluted cassava flour, gluten flour used to paste sticky), use a broom to sweep pine needles rice paper face. Brooms pine needles create contention chasing message raster and natural shell white with sparkling pieces small message light, other colors can be added to the pool in the papermaking process messages. The colors used in the painting is the natural colors from plants such as black (coal or coal oval bamboo leaves), green (copper rust, indigo leaves), gold (gaudy), red (lipstick gravel, wood wine), etc. These are pretty basic colors, do not mix and because the number of colors corresponding to the woodblocks, so often used to Dong Ho painting only 4 colors only.

These changes to the ancient times

Dong Ho paintings have close links with the vast majority of the people of Vietnam, to mention nearly everyone knows all. Controversy still close because its image has gone into poetry and literature in general education programs. Nowadays buying rate Dong Ho painting was hung on New Year oblivion, picturesque village also changed much: East Lake Village today has more votive. Rice paper craft Yen Thai Village (Grapefruit, Tay Ho) is no longer. However, Dong Ho has served as a cultural heritage, folk line indispensable.

According to the evaluation of a number of artists, Dong Ho painting in at the present time there is not usually as posters petal color, mixing causes the white people on messages scanned paper to reduce paper loss of that message sheen and becoming "normally", the color used is transferred to non-ferrous industry, the new inscriptions are not delicate like the old version. One other point worth noting is that some inscriptions were removing parts kanji (or scripts) next to the picturesque image of the painting that more or less crippled in terms of significance. The cause of this condition is estimated:

Sometime after 1945, Han and Nom government was considered backward feudal, listed as a printer so all chains to support removing the tear.

Later generations not everyone can read and understand the character he should voluntarily leave.

Also by not reading is transmitted to the woodblock "loss of three stars", to the rest of the characters, but do not read the letters.

About contents paintings, note that there is a certain closeness between content colored woodcuts of Vietnam to China, there are paintings that both countries have, but Dong Ho painting developed into a separate direction exists in many centuries and is recognized as folk painting line is best known in Vietnam.





Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.

A cultura é o único antídoto que existe contra a ausência de amor.

Vamos compartilhar.






--vi 

Tranh Đông Hồ
Tranh Đông Hồ, hay tên đầy đủ là tranh khắc gỗ dân gian Đông Hồ, là một dòng tranh dân gian Việt Nam với xuất xứ từ làng Đông Hồ (xã Song Hồ, huyện Thuận Thành, tỉnh Bắc Ninh). Trước kia tranh được bán ra chủ yếu phục vụ cho dịp Tết Nguyên Đán, người dân nông thôn mua tranh về dán trên tường, hết năm lại lột bỏ, dùng tranh mới. Nghề làm tranh dân gian Đông Hồ là Di sản văn hóa phi vật thể cấp Quốc gia. Được sự đồng ý của Thủ tướng Chính phủ, Bộ VHTTDL đã phối hợp với UBND tỉnh Bắc Ninh và các cơ quan chuyên môn tiến hành nghiên cứu, lập hồ sơ khoa học cho Nghề làm tranh dân gian Đông Hồ để đệ trình Unesco đề nghị công nhận Di sản văn hóa phi vật thể. Thơ Tú Xương về tranh Đông Hồ ngày Tết có câu:

-
Giấy in và màu sắc của tranh Đông Hồ
Ngoài các đặc điểm về đường nét và bố cục, nét dân gian của tranh Đông Hồ còn nằm ở màu sắc và chất liệu giấy in. Giấy in tranh Đông Hồ được gọi là giấy điệp: người ta nghiền nát vỏ con điệp, một loại sò vỏ mỏng ở biển, trộn với hồ (hồ được nấu từ bột gạo tẻ, hoặc gạo nếp, có khi nấu bằng bột sắn - hồ dùng để quét nền tranh thường được nấu loãng từ bột gạo tẻ hoặc bột sắn, hồ nấu từ bột nếp thường dùng để dán) rồi dùng chổi lá thông quét lên mặt giấy dó. Chổi lá thông tạo nên những ganh chạy theo đường quét và vỏ điệp tự nhiên cho màu trắng với ánh lấp lánh những mảnh điệp nhỏ dưới ánh sáng, có thể pha thêm màu khác vào hồ trong quá trình làm giấy điệp. Màu sắc sử dụng trong tranh là màu tự nhiên từ cây cỏ như đen (than xoan hay than lá tre), xanh (gỉ đồng, lá chàm), vàng (hoa hòe), đỏ (sỏi son, gỗ vang), v.v. Đây là những màu khá cơ bản, không pha trộn và vì số lượng màu tương ứng với số bản khắc gỗ, nên thường thường tranh Đông Hồ chỉ dùng tới 4 màu mà thôi.
-

Những thay đổi đối với thời xưa
Tranh Đông Hồ khá gần gũi với đại đa số dân chúng Việt Nam, nhắc tới hầu như ai cũng đều biết cả. Tranh gần gũi còn vì hình ảnh của nó đã đi vào thơ, văn trong chương trình giáo dục phổ thông. Ngày nay lệ mua tranh Đông Hồ treo ngày Tết đã mai một, làng tranh cũng thay đổi nhiều: làng Đông Hồ ngày nay có thêm nghề làm vàng mã. Nghề giấy dó ở làng Yên Thái (Bưởi, Tây Hồ) cũng đã không còn. Tuy vậy, tranh Đông Hồ vẫn đóng vai trò như một di sản văn hóa, một dòng tranh dân gian không thể thiếu.

Theo đánh giá của một số họa sĩ, tranh Đông Hồ in ở thời điểm hiện tại thường không có màu sắc thắm như tranh cổ, nguyên nhân là người ta trộn màu trắng vào điệp quét giấy để bớt lượng điệp khiến giấy mất độ óng ánh và trở nên "thường", màu sắc sử dụng cũng chuyển sang loại màu công nghiệp, các bản khắc mới có bản không được tinh tế như bản cổ. Một điểm đáng lưu ý khác nữa là một số bản khắc đã đục bỏ phần chữ Hán (hoặc chữ Nôm) bên cạnh phần hình của tranh khiến tranh ít nhiều bị què cụt về mặt ý nghĩa. Nguyên nhân dẫn tới tình trạng này ước đoán là:

Thời sau năm 1945, chữ Hán và chữ Nôm bị chính quyền coi là phong kiến lạc hậu, liệt vào danh mục bài xích nên thợ in đục bỏ cho đỡ rách việc.
Thế hệ sau này không phải ai cũng đọc và hiểu được các ký tự ấy nên tự ý bỏ đi.
Cũng do không đọc hiểu được nên các ván khắc truyền lại "tam sao thất bản", đến mức còn lại các ký tự nhưng không đọc được ra chữ gì.
Về nội dung tranh, lưu ý rằng có sự gần gũi nhất định giữa nội dung tranh khắc gỗ màu của Việt Nam với của Trung Quốc, có những tranh mà cả hai nước đều có, song tranh Đông Hồ phát triển thành một hướng riêng tồn tại nhiều thế kỷ và được thừa nhận như dòng tranh dân gian được biết đến nhiều nhất ở Việt Nam.





--br via tradutor do google
Pinturas Dong Ho
O fundo das pinturas é feita à mão a partir da casca de uma árvore chamada Dzo. A casca da Dzo é armazenado na água durante meses, então aterrado aterrada e misturado com escudo do mar.

Pintura Dong Ho ou xilogravuras vietnamitas refere-se a uma arte popular Vietnamita originários de Dong Ho Aldeia, Song Ho Comuna, Thuan Thanh Condado de Bac Ninh (norte de Hanoi). É uma das artes populares vietnamitas mais populares.

Foi um "must have" de cada família vietnamita para Tet, Ano Novo vietnamita.
As estampas em Dong Ho são feitos com madeira local e papel. A tinta também é feita a partir de materiais orgânicos locais e é aplicada à madeira e prensado em papel. O processo é repetido com diferentes cores.

Dong Ho é uma pequena aldeia no Thuan Thanh, província de Bac Ninh, localizado no lado sul do rio Duong (30 km a leste de Hanói), é uma das aldeias que se mantém para preservar a antiga cultural depende da área Kinh Bac ( red river delta, norte do Vietname.) pinturas Dong Ho tem cerca de 300 anos de história no norte do Vietnã.

Dong Ho pintura popular é muito famoso por causa Dong ho é a única aldeia onde as pessoas sabem para fazer a pintura "Dzo" com materiais completamente naturais. O papel de impressão é feito de casca de uma árvore chamada "Dzo." O papel de fundo é originalmente branco. As pessoas usam materiais naturais para mudar as cores dos documentos que são geralmente laranja, rosa, amarelo, roxo, .. Cores da pintura são refinados de vários tipos de folhas de árvores, que as pessoas podem facilmente encontrar no Vietnã.

Particular, a cor vermelha é tomada de terra de colinas e montanhas; a cor preta é a partir de carvão de folhas de bambu queimado; a cor branca brilho é feito de conchas do mar; O ponto original de pintura popular Dong Ho é a durabilidade das cores. A pintura é coberto por uma camada de pasta de arroz pegajoso (chamado "neps Ho") para proteger a pintura e as suas cores.

Estas pinturas são comprados na aldeia de Dong Ho, e são feitas pelo Sr. Nguyen Huu Sam e Mr. Nguyen Dang Che, dois famosos mestres de pintura popular Dong Ho, que ainda vivem na aldeia de Dong Ho. Cada pintura é completamente mão impresso em papel Dzo seguindo o estilo e tradição antiga. A cor provocante é feita por material natural. Especialmente os brilhos são feitas por conchas do mar.

Estamos felizes em apresentar pinturas populares Dong Ho, e recebê-lo para uma arte antiga Vietnamita único.

-
Dong Ho 
é a xilogravura popular
Dong Ho pinturas, ou o nome completo é a xilogravura popular Dong Ho popular pintar uma linha proveniente de Vietnam com a aldeia Dong Ho (Canção Ho, município Thuan Thanh, província de Bac Ninh). Antes de pintar vendidos principalmente atender o Ano Novo Lunar, as pessoas em áreas rurais para comprar quadros na parede, ao final da decapagem, utilizando novas pinturas. fazendo artesanato Dong Ho pinturas populares como património cultural intangível nível nacional. Com o consentimento do primeiro-ministro, o Ministério da Cultura, em colaboração com o Comité Popular Provincial Bac Ninh e as agências especializadas para realizar pesquisas, documentação científica Profissão Dong Ho pinturas populares submetidas a proposta Unesco cultural Heritage reconhecido intangível. Tu Xuong poesia de Dong Ho Tet frase:

papel impresso e a cor do Dong Ho
Para além das características das linhas e textura, definição de Dong Ho popular estão localizados na cor e material dos meios de impressão. Dong Ho Impressão papel chamado uma mensagem: eles esmagado concha, uma crosta fina de conchas do mar, misturado com lagos (lagos cozidos farinha de arroz glutinoso ou arroz glutinoso, às vezes cozido com tapioca - pinturas usados ​​para fazer a varredura do fundo do lago é geralmente cozido farinha de arroz glutinoso ou farinha de mandioca diluída, farinha de glúten usado para colar pegajosa), use uma vassoura para varrer agulhas de pinheiro rosto papel de arroz. Vassouras agulhas de pinheiro criar contenção perseguindo raster mensagem e naturais shell branco com pedaços espumantes pequena luz mensagem, outras cores podem ser adicionados à piscina nas mensagens do processo de fabricação de papel. 

As cores utilizadas na pintura são as cores naturais de plantas como o preto (carvão ou carvão folhas de bambu oval), verde (ferrugem cobre, folhas de índigo), ouro (berrante), vermelho (cascalho batom, vinho madeira), etc. Estas são as cores muito básicos, não se misturam e porque o número de cores correspondentes aos blocos de madeira, muitas vezes usado para Dong Ho pintura única apenas 4 cores.

Estas alterações nos tempos antigos
pinturas Dong Ho tem ligações estreitas com a grande maioria do povo do Vietnã, para mencionar quase todo mundo sabe tudo. A controvérsia ainda próximo, porque a sua imagem tem ido para a poesia e literatura em programas de educação geral. Hoje em dia taxa de compra de pintura Dong Ho foi pendurado em esquecimento Ano Novo, pitoresca vila também mudou muito: East Lake Village tem hoje mais votiva. Arroz papel craft Yen Thai Village (Grapefruit, Tay Ho) não é mais. No entanto, Dong Ho tem servido como um património cultural, linha popular indispensável.

De acordo com a avaliação de uma série de artistas, Dong Ho pintura em no presente momento não existe normalmente como cartazes pétala cor, mistura faz com que as pessoas brancas sobre mensagens de papel digitalizados para reduzir a perda de papel desse brilho mensagem e tornando-se "normalmente", a cor utilizada é transferida para a indústria não ferrosos, as novas inscrições não são delicadas como a versão antiga. Um outro ponto digno de nota é que algumas inscrições foram remoção de peças kanji (ou scripts) ao lado da imagem pitoresca da pintura que mais ou menos aleijada em termos de importância. A causa desta condição é estimado:

Algum tempo depois de 1945, Han e Nom governo foi considerado trás feudal, listado como uma impressora para que todas as correntes para apoiar a remoção da lágrima.

gerações posteriores nem todos podem ler e entender o personagem que ele deve deixar voluntariamente.

Também por não ler é transmitida ao woodblock "perda de três estrelas", para o resto dos personagens, mas não lê as letras.

Sobre os conteúdos de pinturas, note que há uma certa proximidade entre colorido conteúdo xilogravuras de Vietnam para a China, há pinturas que ambos os países têm, mas a pintura Dong Ho desenvolvido em existe uma direção separada em muitos séculos e é reconhecido como linha de pintura popular é mais conhecido no Vietnã.