Ouvir o texto...

sábado, 7 de maio de 2016

thì ngày của mẹ ở Việt Nam. --- Dia das Mães no Vietnã.

Ở Việt Nam thì những người con lại dành tặng cho mẹ của mình nhiều món quà độc đáo hơn. Độc đáo ở đây là cả về vật chất lẫn tinh thần. Có người vào ngày này sẽ dành hết việc nhà để mẹ được nghĩ ngơi, có người sẽ đãi mẹ mình một bữa ăn linh đình hoặc đơn giản chỉ là lặt rau phụ mẹ, giúp mẹ làm một bữa cơm tối tươm tất. Hay nhất là vào ngày này, đứa con trai hay con gái sẽ dẫn người yêu của mình ra mắt mẹ của mình (thật là độc đáo đúng không nào !!!). Tâm lý hơn thì có người sẽ tặng cho mẹ của mình những sản phẩm bồi bổ sức khỏe, giúp mẹ của mình “trẻ lại một vài tuổi” (món quà này thì hầu như phụ nữ nào cũng thích chứ không riêng gì những người đã làm mẹ)






Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

colaboração: Toan Hoang

Hoang thi Kim Toan

--br via tradutor do google

Dia da Mãe no Vietnan
No Vietnã, as crianças de volta para dar sua mãe presente muito mais exclusivo. Única aqui é tanto física como mentalmente. Há pessoas neste dia será dedicado para a casa da mãe estavam descansando, alguém vai tratar a sua mãe uma refeição abundante ou simplesmente uma mãe selecionador lado, ajudando sua mãe fazer um jantar decente. Melhor é neste dia, filho ou filha vai levar seu amante lança sua mãe (é único não é !!!). Psicológica do que alguém vai doar sua mãe os produtos de melhoria de saúde, ajudar a sua mãe "alguns anos mais jovem" (Este dom é quase sempre preferem mulheres não apenas aqueles que têm maternidade)

Đerdapska klisura, mesto gde je rođena civilizacija --- Iron Gate, a cidade onde nasceu civilizações

MUZEJ LEPENSKI VIR


Centar za posetioce – Muzej Lepenski Vir nalazi se u sklopu zaštićenog arheološkog kompleksa Lepenski Vir, kod sela Boljetin, u okviru zaštićenog Nacionalnog parka Đerdap, nedaleko od Donjeg Milanovca. Podignut je pored izmeštenog lokaliteta Lepenski Vir, koji predstavlja svetski značajan lokalitet, star 9000 godina.

Lepenski Vir, po kome je cela jedna mezolitska kultura dobila ime, predstavlja izuzetno značajno i u mnogo čemu jedinstveno praistorijsko nalazište. Na ovom lokalitetu koji je intenzivno naseljavan od 6300. do 5500. godine pre. n.e., izdvojena su naselja koja pripadaju mezolitu i ranom neolitu. Otkrića koja se vezuju za mezolit čine Lepenski Vir izuzetnim. Planski podizana naselja sa staništima i svetilištima trapezoidne osnove, nekropole koje ukazuju na posebne pogrebne rituale, monumentalne skulpture od kamena, kao i brojni pokretni nalazi od kosti i kamena, svedoče o tome da je ovo nalazište predstavljalo ne samo naselje već i sakralni centar. Najpoznatiji nalazi su skulpture i žrtvenici napravljeni od oblutaka, od krupnozrnog peščara, nađeni zaliveni krečnjačkim malterom u podovima kuća, najčešće uz ognjište. Prema onome što prikazuju, skulpture se mogu podeliti na figuralne, sa predstavama ljudskog lika, i ornamentalne skulpture, dekorisane motivima meandra, riblje kosti i pletenice.


Na prelasku sedmog u šesti milenijum stare ere, dešava se krupna promena na Balkanu, koja će promeniti i Lepenski Vir. Novi narodi, sa usvojenim znanjima o poljoprivredi i organizovanom stočarenju, pristigli su sa istoka i juga na prostor Đerdapa i promenili, tokom samo nekoliko generacija, sliku naselja i duhovni svet. Umesto monumentalnih kamenih skulptura i staništa-svetilišta, novo maleno selo na Lepenskom Viru ima sve odlike neolitske Starčevačke kulture, koja se proširila na čitav Balkan i južnu Panoniju, i trajala do oko 5500. godine pre n.e.

Lepenski Vir je istraživan između 1965. i 1970. godine, u okviru projekta Đerdap I. Arheološka iskopavanja zajednički su organizovali i sproveli Narodni muzej u Beogradu, Arheološki institut, Republički zavod za zaštitu spomenika kulture RS, Zavod za zaštitu spomenika kulture u Nišu i Centar za arheologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu. Arheološkim istraživanjima rukovodio je dr Dragoslav Srejović.

Pročitajte više o Zbirci Lepenski Vir.




Kako se lokalitet nalazio u zoni koja je trebalo da bude potopljena vodama akumulacionog jezera hidroelektrane Đerdap, ostaci su izmešteni na novu lokaciju u neposrednoj blizini, udaljenu od prvobitne za oko sto metara u pravcu severozapada, i izdignutoj za 29,5 metara. Izuzetan konzervatorski poduhvat, premeštanje ostataka kuća i svetilišta, izvršio je Republički zavod za zaštitu spomenika kulture 1970. i 1971. godine. Glavni projektant i rukovodilac radova bila je dr Milka Čanak-Medić. Pokretni arheološki predmeti sa lokaliteta Lepenski Vir se od momenta otkrića sve do danas čuvaju u Zbirci Lepenskog Vira, u Narodnom muzeju u Beogradu.

Pored izmeštenog lokaliteta podignut je Muzej Lepenskog Vira, koji je u sastavu Narodnog muzeja od 1978. godine. U junu 2011. godine, na mestu nekadašnje zgrade Muzeja, otvorena je nova moderna građevina, Centar za posetioce – Muzej Lepenski Vir, prema projektu arhitekata Siniše Temerinskog i Marije Jovin, iz Republičkog zavoda za zaštitu spomenika kulture RS.




U novoj zgradi, osim samog lokaliteta koji je glavni i centralni eksponat muzeja, u čijoj prezentaciji su postavljene i kopije monumentalnih skulptura na mesta nalaza, moguće je videti i novu postavku. Ona prezentuje mezolit i neolit samog lokaliteta Lepenski Vir, ukupno preko 100 eksponata (upotrebni predmeti – oruđe i alatke, nakit, žrtvenici, skulptura, neolitska keramika), a uključuje i rekonstruisane načine sahranjivanja na Lepenskom Viru i hologramsku rekonstrukciju kuća sa Lepenskog Vira.


Posetite Lepenski Vir

Pročitajte o Zbirci Lepenski Vir

Arheološki lokalitet Lepenski vir u bazi Republičkog zavoda za zaštitu spomenika kulture.


Pogledajte dokumentarni film “Lepenski Vir” iz 1968. godine, autora Dušana Slijepčevića, produkcija Dunav film.


----0

Đerdapska klisura, mesto gde je rođena civilizacija

-
Blago Đerdapske klisure, najdužeg evropskog kanjona, prepoznato je svuda u svetu, a baš na ovom mestu je pre oko 9.000 godina stvoreno prvo uređeno urbano naselje i počelo računanje vremena.

Lepenski vir je deo Đerdapa, najduže klisure Evrope, gde je pre oko 9.000 godina začeta moderna civilizacija. Na krečnjačkoj padini nasuprot monumentalnoj steni Treskavac, stvoreno je prvo uređeno urbano naselje sveta.

Kraj dunavskog vira, bogatog ribom, lovci sakupljači više nisu imali potrebe da lutaju u potrazi za hranom, koju im je reka izdašno pružala. Tako im je ostalo dovoljno vremena da postanu prvo ljudsko društvo u kome je obavljena podela rada, pa je neko gradio kolibe, neko pripitomljavao prve životinje, a prvi baštovani sveta su otkrivali kako se gaje jestive biljke.

Ipak, najveća revolucija koju je doneo Lepenski vir je stvaranje prve monumentalne umetnosti i početak računanja vremena. Pleme Lepenaca je hranilo i čuvalo svoje vajare zbog njihovog čudesnog talenta da u velike kamene oblutke uklešu ribolike likove, možda božanstva životodavnog Dunava.

Svedok vekova: Neverovatna priča srednjovekovne tvrđave Golubac

Ta vajarska dela s tajanstvenim licima i rekonstrukcija naselja Lepenaca mogu se videti u Muzeju Lepenski vir, koji posetiocima prikazuje i izuzetan film o tome kako je ovu veliku civilizaciju otkrio akademik Dragoslav Srejović tokom izgradnje Hidroelektrane „Đerdap“.

Ipak, da bi se shvatilo zašto se baš ovde desila neolitska revolucija, potrebno je prošetati okolnom riznicom jedinstvene prirodne baštine.

Gledajući iz Lepenskog vira, pogled kao magnet privlači moćni vrh Treskavac s rumunske strane, koji se odvajkada u narodu koristi kao svojevrstan kalendarski instrument.

Istraživači, arhitekta Hristivoje Pavlović i dr Aleksandra Bajić su krenuli tragom lokalnog predanja da se na letnju dugodnevicu sunce dva puta rađa na Lepenskom viru. U praskozorje prvi sunčev zrak kao snop reflektora nakratko blesne kraj levog boka Treskavca, a zatim klisura ponovo utone u sumrak.

Sunčevi zraci iza brda potom prave oreol oko njegovog tamnog trougla, a vrhunac prirodnog spektakla je kad sunčev krug skače tačno na vrh Treskavca gde zasija kao ogromno oko.

Posle objavljivanja ove priče, u javnosti je već počelo formiranje turističkih grupa koje žele da dođu i posmatraju ovaj fenomen, pa će Treskavac verovatno postati „srpski Stounhendž“.

Otkrijte i Sve što niste znali o Dunavu

Stena Sokolovac 
Neposredno uz Lepenski vir počinje kratka i živopisna klisurica Boljetinske reke, koja u raznobojnim slojevima, nalik na parče torte visoko pedesetak metara, prikazuje istoriju planete. Put uz brdo, kroz prozračnu šumu i bistre penušave potoke vodi ka vidikovcima zbog kojih je Nacionalni park „Đerdap“ bez premca u Evropi, a stena Sokolovac omiljeno mesto izletnika.






Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

http://www.narodnimuzej.rs/o-muzeju/prostori-narodnog-muzeja/muzej-lepenski-vir/





---

Lepenski Vir Museum

Centro de Visitantes - Museu de Lepenski Vir está situado dentro de um complexo arqueológico protegido Lepenski Vir, no Boletin, dentro do Parque Nacional Djerdap protegido, não muito longe de Donji Milanovac. Foi construído ao lado do realocados Lepenski Vir, que é local importante do mundo, 9000 anos de idade.

Lepenski Vir, após o qual uma cultura Mesolítico inteira tem o seu nome, é um sítio pré-histórico original muito importante e de muitas maneiras. Neste site, que é amplamente colonizado pela 6300 para o ano 5500 antes. NE, assentamentos isolados pertencentes ao Mesolítico e Neolítico cedo. Os resultados, que estão relacionados com o Mesolítico fazer Lepenski Vir excepcional. Planejando assentamentos erguidos com habitats e santuários trapezoidal base, necrópole, que indicam os ritos funerários específicos, esculturas monumentais de pedra, bem como inúmeros achados móveis de ossos e pedras, testemunham que esta constatação representou não só a aldeia, mas também o centro religioso. O mais famoso das esculturas e altares feitos de seixos, de arenito grosseiro, calcário gesso encontrada nos pisos das casas, geralmente com uma lareira. De acordo com a mostrar as esculturas podem ser divididos em figurativa, com representações da figura humana, e esculturas ornamentais, decorados com motivos meandro, ossos de peixes e tranças.

Na virada do sétimo para o sexto milênio aC, indo para uma grande mudança nos Balcãs, o que vai mudar e Lepenski Vir. As novas nações, com conhecimentos adquiridos na agricultura e pecuária organizada, ter chegado a partir do leste e sul da área do portão de ferro e mudança de apenas algumas gerações, a imagem da vila e no mundo espiritual. Em vez de esculturas monumentais de pedra e habitats-santuários, nova pequena aldeia no Lepenski Vir tem todas as características da cultura neolítica Starcevo, que se espalhou para todo o Balcãs e sul Pannonia, e durou até por volta de 5500 anos aC

Lepenski Vir foi estudada entre 1965 e 1970, no âmbito das escavações arqueológicas Djerdap I. co-organizadas e realizadas pelo Museu Nacional em Belgrado, o Instituto Arqueológico, Instituto de Protecção dos Monumentos da Cultura, Instituto para a Protecção do património cultural em Nis e Centro Arqueologia Faculdade de Filosofia, em Belgrado. As escavações arqueológicas dirigidas pelo Dr. Dragoslav Srejović.

Leia mais sobre a coleção de Lepenski Vir.




Como o local foi localizado em uma zona que estava a ser inundada reservatório de água hidrelétrica Iron Gate, os restos foram transferidos para um novo local na vizinhança imediata, longe do original para cerca de cem metros para o noroeste, e elevou para 29,5 metros. O esforço de conservação extraordinária, retire os restos de casas e santuários, foi feito pelo Instituto República para a Protecção do Património Cultural em 1970 e 1971. O designer-chefe e chefe das obras foi o Dr. Milka Canak-Medic. Os objetos arqueológicos móveis a partir do site Lepenski Vir é a partir do momento da descoberta, até agora mantidos na coleção de Lepenski Vir, no Museu Nacional, em Belgrado.

Além do site realocados foi construído museu Lepenski Vir, que faz parte do Museu Nacional desde 1978. Em junho de 2011, no local do antigo edifício do museu, foi aberta em um novo edifício moderno, o Centro de Visitantes - Lepenski Vir Museum, projetado por arquitetos Sinisa Temerin e Maria Jovin, do Instituto para a Protecção do Património Cultural da Eslovénia.







No novo edifício, para além do próprio site, que é a capital ea exposição central do museu, em cujo apresentações são postados e cópias de esculturas monumentais para a cidade de resultados, é possível ver a nova configuração. Ele apresenta o Mesolítico e Neolítico do Lepenski Vir, um total de mais de 100 exposições (objetos cotidianos - ferramentas e ferramentas, jóias, altares, esculturas, cerâmica Neolítico), e inclui uma reconstruídas formas de enterro para Lepenski Vir e a reconstrução de holograma de casas com Lepenski Vir.

-

Visite Lepenski Vir

Leia sobre a arrecadação de Lepenski Vir

sítio arqueológico fonte Lepenski na base do Instituto República para a Protecção dos monumentos culturais.

-

Ver documentário "Lepenski Vir", de 1968, por Dusan Slijepcevic, produção de filmes Dunav.





Iron Gate, a cidade onde nasceu civilizações

-
Produtos Iron Gate Gorge, o maior canyon Europeia, tem sido reconhecida em todo o mundo, mas não neste lugar antes de cerca de 9000 anos criou a primeira aldeia urbana regulamentada e começou a economizar tempo.

Lepenski Vir é parte do Iron Gate, o maior desfiladeiro da Europa, que é uma civilização moderna de aproximadamente 9000 anos lançado. Na encosta de calcário em frente à parede monumental TRESKAVAC, criou o primeiro conselho da aldeia urbana regulado.

Fim da fonte do Danúbio, rica em peixe, caçadores-coletores não são mais qualquer necessidade de vagar em busca de comida, ele disse-lhes que ele generosamente fornecidos. Então eles têm tempo suficiente para se tornar a primeira sociedade humana, onde a divisão do trabalho é realizado, é uma compilação cabanas, alguns animais domesticados primeiro, eo primeiro mundo jardineiros descobriram como cultivar plantas comestíveis.

No entanto, a maior revolução que trouxe Lepenski Vir é a criação da primeira arte monumental e comece a economizar tempo. Tribe Lepenac é alimentado e guardado seus escultores por causa de seu talento prodigioso para as grandes seixos de pedra entalhadas personagens peixe-like, deidade talvez dando-vida Danúbio.

séculos Testemunha: história surpreendente de um Golubac fortaleza medieval

As esculturas com rostos misteriosos e reconstrução dos assentamentos Lepenac pode ser visto no Museu de Lepenski Vir, que mostra aos visitantes e um filme notável sobre como esta grande civilização descoberto Dragoslav Srejović durante a construção da usina hidrelétrica "Djerdap".

No entanto, para entender por que eles estão aqui ocorreu revolução neolítica, é necessário para percorrer o tesouro nas proximidades património natural único.

Olhando de Lepenski Vir, olhar como um ímã atrai poderosa top TRESKAVAC com o lado romeno, que desde tempos imemoriais as pessoas usadas como uma espécie de instrumento de calendário.

Pesquisadores, arquiteto Hristivoje Pavlovic e Aleksandra Bajic começaram um traço de compromisso local com o solstício de verão o sol duas vezes nascido em Lepenski Vir. Na aurora do primeiro raio de sol como um holofote brilhou brevemente o fim do lado esquerdo TRESKAVAC, e depois novamente caiu em um entardecer desfiladeiro.

Os raios do sol atrás das montanhas, em seguida, o halo reais em torno de seu triângulo escuro, um dos destaques do espetáculo natural quando o círculo do sol salta para a direita em cima TRESKAVAC que brilha como um olho gigante.

Após a publicação desta história, o público já começou a formação de grupos de turistas que querem vir e assistir a este fenômeno, no entanto, provavelmente se tornará TRESKAVAC "Stonehenge sérvio".

Descobrir e Tudo o que você não sabia sobre o Danúbio

parede Sokolovac
Ao lado do Lepenski Vir começa um curto e colorido rio Klisurica Boljetinska, que em camadas coloridas, como um pedaço de bolo, cinquenta metros de altura, mostra a história do planeta. A estrada até o morro, através da floresta arejado e riachos espumantes claras levando a pontos de vantagem para o qual o National Park "Djerdap" sem paralelo na Europa, um lugar favorito parede Sokolovac para os caminhantes.


Off the Beat and Into a Museum: Art Helps Police Officers Learn to Look. --- Em um museu: a arte ajuda dos agentes da polícia aprender a olhar.

To teach people how to notice details they might otherwise miss, Amy E. Herman, an expert in visual perception, likes to take them to museums and get them to look at the art. Recently she escorted a group of New York City police officers to the Metropolitan Museum of Art and asked them to describe some of the things they saw.

They did their best. “This seems to be a painting of some males with horses,” one officer said of Rosa Bonheur’s mid-19th-century work “The Horse Fair,” a scene of semi-chaos as horses are driven to market. He tried to abide by Ms. Herman’s admonishment to avoid words like “obviously.” “It appears to be daytime, and the horses appear to be traveling from left to right.”

Another pair of officers tackled Picasso’s 1905 “At the Lapin Agile,” which depicts a wilted-looking couple sitting at a French bar after what might have been a long night out. “They appear to have had an altercation,” one observed. The other said, “The male and female look like they’re together, but the male looks like he’ll be sleeping on the couch.”

The officers asked that their names not be used because they were not authorized to speak to reporters. They said that they did not know much about art — their jobs allow little opportunity for recreational museumgoing — and Ms. Herman said she preferred it that way.


“I’ve had people say, ‘I hate art,’ and I say, ‘That’s not relevant,’” she said. “This is not a class about Pollock versus Picasso. I’m not teaching you about art today; I’m using art as a new set of data, to help you clear the slate and use the skills you use on the job. My goal when you walk out the door is that you’re thinking differently about the job.”

A painting has many functions. It’s a cultural artifact, an aesthetic object, an insight into a time and a place, a piece of commerce. To Ms. Herman, it’s also an invaluable repository of visual detail that can help shed light on, say, how to approach a murder scene. “It’s extremely evocative and perfect for critical inquiry,” she said in an interview. “What am I seeing here? How do I attach a narrative to it?”

Before unleashing the officers in the galleries, she talked to them in a classroom in the Met’s basement. She put up a slide of “Mrs. John Winthrop,” a 1773 portrait by John Singleton Copley. The painting, showing a woman sitting at a table holding little pieces of fruit, is considered a masterpiece of fine detail — the intricacy of the lace trim on the lady’s gown, the rich decorations on her hat. But there’s a detail that’s so obvious, or maybe so seemingly irrelevant, that most people fail to mention it in their description.Continue reading the main story


“Everyone sees that this is a woman with fruit, and 80 percent miss the mahogany table,” she said. (They also miss the woman’s reflection in the veneer.)

Ms. Herman also displayed a pair of slides featuring reclining nudes: Goya’s “The Nude Maja” (1797-1800) and Lucian Freud’s 1995 “Benefits Supervisor Sleeping,” who is very fat. Ms. Herman asked the group to compare the pictures. “Most cops, when I ask this question, say it shows someone before and after marriage,” she said.

Several officers raised their hands.

“Uh, the woman at the bottom is more generously proportioned,” one said.

“She is morbidly obese,” said another.

“Right!” Ms. Herman said. “Don’t make poor word choices. Think about every word in your communication.”

Ms. Herman, who has a new book out, “Visual Intelligence: Sharpen Your Perception, Change Your Life,” came to her vocation in a roundabout way. She worked first as a lawyer, did not like it, took a job in the development office at the Brooklyn Museum and then moved to the Frick Collection. Earning a master’s degree in art history at night at Hunter College, she eventually became head of the Frick’s education department.

There, inspired by a program in which Yale medical students studied works of art to better observe their patients, she helped devise a similar program for the Frick. Eventually she moved beyond medicine. She has been offering the courses full time as her own business since 2011; her clients include federal and local law enforcement agencies across the country, as well as medical students and business executives.Photo

Amy E. Herman, an expert in perception, guiding a group of New York City police officers in a class at the Metropolitan Museum of Art. CreditSam Hodgson for The New York Times


Steve Dye, chief of police at the Grand Prairie Police Department in Texas, brought in Ms. Herman recently to talk to a group of officers from the region. He said her presentation was invaluable in showing the officers how to better observe and document their findings accurately and free from bias.

“Some of the works of art she showed us, we wouldn’t notice the finer details,” he said. “And we’re supposed to be professional observers.”

When forced to deconstruct paintings in group settings, people from different professions tend to respond differently.

“The law enforcement community is much more forthcoming,” Ms. Herman said. “Cops will outtalk you every time. Doctors and medical students are much more inhibited. They don’t want to be wrong, and they never want to show that they are ignorant about anything.”

The New York Police Department is one of Ms. Herman’s most important clients. She tailors her presentations to her audiences, and they are on the regular training curriculum at the detective bureau and the training bureau at the Police Academy; other divisions use her services from time to time. In general, her program is voluntary rather than mandatory.

“Amy reminds officers to explore outside the box,” said Police Officer Heather Totoro, who added that the program helped officers in training because of its “uniqueness and power.”

“She taps into officers’ unique sixth sense, teaching them to tell her what they see, not what they think.”

Law enforcement officials tend to view the works through the lens of the job: Who has done what to whom? Where is the perp?

“Sometimes they’ll say, ‘We have an E.D.P. here’ — an emotionally disturbed person,” Ms. Herman said. Once she showed some officers El Greco’s “The Purification of the Temple,” which depicts Jesus expelling the traders and money-changers amid turmoil and mayhem.

“One cop said, ‘I’d collar the guy in pink’” — that would be Jesus — ‘“because it’s clear that he’s causing all the trouble.’”

Among the works she finds most interesting as a learning tool is Vermeer’s exquisitely ambiguous “Mistress and Maid,” a 1666-7 portrait of a lady seated at a table, handing over (or being handed) a mysterious piece of paper. “There are so many different narratives,” she said. “The analysts come away asking more questions than answers — ‘Who’s asking the question? Who’s doing the talking? Who’s listening?’ The cops will say, ‘It’s a servant asking for the day off.’”

She also likes “House of Fire,” a 1981 painting by James Rosenquist that has three absurdist parts: an upside-down bag of groceries, a bucket under a window shade, and a group of aggressively thrusting lipsticks. “It’s really conducive to good dialogue,” she said. “How many times do officers have to make order out of chaos? So many times in our work we come across things that don’t have a coherent narrative.”

The officers in the class seemed impressed, both by Ms. Herman and by their grand surroundings.

One officer said that she had learned “how to sit down with colleagues and deal with the fact that you can perceive things so differently from each other.” It was her first trip to the Met, or indeed to any art museum.

“I didn’t know what to expect,” she said. “It’s very Thomas Crown-ish, isn’t it?”







Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti





--br via tradutor do google

Fora 
a batida e em um museu: arte ajuda dos agentes da polícia aprender a olhar.

Para ensinar as pessoas a perceber detalhes que poderiam perder, Amy E. Herman, um especialista em percepção visual, gosta de levá-los para museus e levá-los a olhar para a arte. Recentemente, ela escoltado um grupo de New York City policiais para o Metropolitan Museum of Art e pediu-lhes para descrever algumas das coisas que viram.

Eles fizeram o seu melhor. "Esta parece ser uma pintura de alguns homens com cavalos", disse um oficial do trabalho de meados do século 19 de Rosa Bonheur "A Feira do Cavalo," uma cena de semi-caos como cavalos são levados a mercado. Ele tentou obedecer a advertência da Sra Herman para evitar palavras como "obviamente." "Parece ser diurna, e os cavalos parecem estar viajando da esquerda para a direita."

Outro par de oficiais abordado de 1905 Picasso "No Lapin Agile", que retrata um casal murcha-olhando sentado em um bar francês após o que poderia ter sido uma longa noite fora. "Eles parecem ter tido uma briga," observada. O outro disse: "O homem e mulher olhar como eles estão juntos, mas o macho parece que ele vai estar dormindo no sofá."

Os oficiais pediram que seus nomes não podem ser utilizados porque eles não estavam autorizados a falar com repórteres. Eles disseram que não sabia muito sobre a arte - seus empregos permitem pouca oportunidade para museumgoing recreativo - e Ms. Herman disse que ela preferia que fosse assim.

"Eu tive as pessoas dizem, 'Eu odeio arte', e eu digo, 'Isso não é relevante", disse ela. "Esta não é uma aula sobre Pollock contra Picasso. Eu não estou lhe ensinando sobre a arte hoje em dia; Eu estou usando a arte como um novo conjunto de dados, para ajudá-lo a limpar a lousa e usar as habilidades que você usa no trabalho. Meu objetivo quando você sair pela porta é que você está pensando de forma diferente sobre o trabalho. "

A pintura tem muitas funções. É um artefato cultural, um objeto estético, uma visão de um tempo e um lugar, um pedaço de comércio. Para Ms. Herman, é também um repositório inestimável de detalhe visual que pode ajudar a lançar luz sobre, digamos, como abordar uma cena de assassinato. "É extremamente sugestiva e perfeito para investigação crítica", disse ela em uma entrevista. "O que estou vendo aqui? Como anexar uma narrativa a ele? "

Antes de libertar os oficiais nas galerias, ela falou com eles em uma sala de aula no porão do Met. Colocou-se uma lâmina de "Mrs. John Winthrop, "um retrato 1773 por John Singleton Copley. A pintura, que mostra uma mulher sentada em uma mesa segurando pequenos pedaços de frutas, é considerado uma obra-prima do detalhe fino - a complexidade da guarnição do laço no vestido da senhora, as decorações ricas em seu chapéu. Mas há um detalhe que é tão óbvio, ou talvez tão aparentemente irrelevantes, que a maioria das pessoas não conseguem mencioná-lo em sua description.Continue lendo a história principal





"Todo mundo vê que esta é uma mulher com fruta, e 80 por cento perca mesa de mogno", disse ela. (Eles também perca a reflexão da mulher no verniz.)

Ms. Herman também exibiu um par de lâminas que caracterizam nus reclinados: Goya, "The Nude Maja" (1797-1800) e de Lucian Freud 1995 "Benefícios Supervisor de sono", que é muito gordo. Ms. Herman pediu ao grupo para comparar as imagens. "A maioria dos policiais, quando faço esta pergunta, dizem que mostra alguém antes e depois do casamento", disse ela.

Vários oficiais levantaram as mãos.

"Uh, a mulher na parte inferior está mais com proporções generosas", disse um deles.

"Ela é obesidade mórbida", disse outro.

"Certo!", Disse Herman. "Não faça escolhas de palavras pobres. Pense sobre cada palavra em sua comunicação ".

Ms. Herman, que tem um novo livro, "Visual Intelligence: Aguçar sua percepção, mude sua vida", veio à sua vocação de uma forma indireta. Ela trabalhou primeiro como advogado, não gostou, conseguiu um emprego no escritório de desenvolvimento no Museu do Brooklyn e, em seguida, mudou-se para a Frick Collection. Ganhando um mestrado em história da arte à noite no Hunter College, que ela se tornou chefe do departamento de educação da Frick.

Lá, inspirado por um programa em que os estudantes de medicina de Yale estudou obras de arte de observar melhor seus pacientes, ela ajudou a conceber um programa semelhante para o Frick. Eventualmente, ela mudou-se para além da medicina. Ela tem vindo a oferecer os cursos em tempo integral como seu próprio negócio desde 2011; seus clientes incluem agências federais e locais de aplicação da lei em todo o país, bem como estudantes de medicina e executives.Photo negócios

Amy E. Herman, um especialista em percepção, guiando um grupo de policiais de Nova York em uma classe no Metropolitan Museum of Art. CreditSam Hodgson para o The New York Times

Steve Dye, chefe de polícia no Grand Prairie Departamento de Polícia no Texas, trouxe Ms. Herman recentemente para falar com um grupo de oficiais da região. Ele disse que sua apresentação foi inestimável para mostrando os oficiais a melhor forma de observar e documentar as suas conclusões com precisão e livre de preconceitos.

"Algumas das obras de arte que ela nos mostrou, não iria notar os detalhes", disse ele. "E nós estamos suposto ser observadores profissionais."

Quando forçados a desconstruir pinturas em grupo, pessoas de diferentes profissões tendem a responder de forma diferente.

"A comunidade da aplicação da lei é muito mais próxima", disse Herman. "Cops vai outtalk você o tempo todo. Médicos e estudantes de medicina são muito mais inibido. Eles não querem estar errado, e eles nunca querem mostrar que eles são ignorantes sobre qualquer coisa. "

O Departamento de Polícia de Nova York é um dos mais importantes clientes da Sra Herman. Ela adapta suas apresentações para seu público, e eles estão no currículo de formação regular no bureau de detetive e o departamento de formação na Academia de Polícia; outras divisões usar seus serviços ao longo do tempo. Em geral, seu programa é voluntária e não obrigatória.

"Amy lembra oficiais para explorar fora da caixa", disse o oficial de polícia Heather Totoro, que acrescentou que o programa ajudou oficiais em treinamento por causa de sua "singularidade e poder".

"Ela bate em sexto sentido único dos oficiais, ensinando-lhes para lhe dizer o que vêem, não o que eles pensam."

agentes policiais tendem a ver as obras através da lente do trabalho: Quem fez o quê a quem? Onde está o criminoso?

"Às vezes eles vão dizer: 'Nós temos um E.D.P. aqui '- uma pessoa emocionalmente perturbada ", disse Herman. Uma vez que ela mostrou alguns oficiais de El Greco "a purificação do Templo", que retrata Jesus expulsando os comerciantes e cambistas em meio a turbulência e caos.

"Um policial disse, 'Eu tinha colar o cara-de-rosa'" - o que seria Jesus - ' ". Porque é claro que ele está causando todo o problema"

Entre as obras que ela acha mais interessante como uma ferramenta de aprendizagem é ambígua requintadamente de Vermeer "Senhora e empregada doméstica", um retrato 1666-7 de uma senhora sentado em uma mesa, entregando (ou ser entregue) uma peça misteriosa de papel. "Há tantas narrativas diferentes", disse ela. "Os analistas Come Away fazer mais perguntas do que respostas - 'Quem está fazendo a pergunta? Quem está fazendo a falar? Quem está ouvindo? "A polícia vai dizer: 'É um servo pedindo o dia de folga."



Ela também gosta de "House of Fire", uma pintura 1981 por James Rosenquist, que tem três partes absurdas: um saco de cabeça para baixo de mantimentos, um balde sob uma sombra de janela, e um grupo de batons empurrando agressivamente. "É muito propício para uma boa diálogo", disse ela. "Quantas vezes os oficiais têm de colocar ordem no caos? Então, muitas vezes em nosso trabalho nos deparamos com coisas que não têm uma narrativa coerente ".

Os oficiais da classe parecia impressionado, tanto pela Sra Herman e por seus grandes arredores.

Um oficial disse que ela tinha aprendido "como sentar-se com colegas e lidar com o fato de que você pode perceber as coisas de forma diferente um do outro." Foi sua primeira viagem para o Met, ou mesmo para qualquer museu de arte.

"Eu não sabia o que esperar", disse ela. "É muito Thomas Crown-ish, não é?"

Cultura brasileira - "A Cozinha dos Quilombos: sabores, territórios e memórias", em Volta Redonda, Rio de Janeiro, Brasil. ---

Conhecido por abrigar os escravos refugiados no período colonial, os quilombos se originaram em locais escondidos e fortificados, qual os negros viviam de acordo com a cultura africana. 


Nessa época, o Brasil abrangeu centenas de quilombos, sobretudo, nos estados da Bahia, Pernambuco, Goiás e Alagoas. Ainda ativas por se localizarem em territórios afastados, as comunidades remanescentes tem presença resistente também no Rio de Janeiro, estado em que o projeto abraçou o total de 29 comunidades.



Para a presidente do Instituto Dagaz, Marinêz Fernandes, o livro é um passo para o registro da cultura afro-brasileira e seu reconhecimento.

– O livro traz relatos e fotos dos pratos tradicionais das comunidades quilombolas que foram mapeadas e ainda revelou uma forma diferente de manifestar sua cultura, afetos e chamar atenção para questões sociais que ainda permeiam seu território, através da sua culinária – explica.


O projeto do livro foi impulsionado pela Lei de Incentivo à Cultura do Estado do Rio de Janeiro e obteve patrocínio da Concessionária de Energia Light. Além disso, em 2015, o livro também recebeu o prêmio de Cultura Afro-Fluminense promovido pela Secretaria de Estado de Cultura, em parceria com a Secretaria de Políticas de promoção da Igualdade Racial (SEPPIR-PR).

Instituto Dagaz promove exposição fotográfica do livro ‘A Cozinha dos Quilombos: sabores, territórios e memórias’ Matéria publicada em 3 de abril de 2016, 09:00 horas




Trabalhos estão no Espaço das Artes Zélia Arbex, em Volta Redonda

História e cultura: Visitante que for à exibição irá conhecer um
pouco da história e memória das comunidades mapeadas (Fotos: Reprodução)



Volta Redonda – Pensando em apresentar a cultura afro por meio da culinária, o Instituto Dagaz com sua equipe lançou um livro chamado “A Cozinha de Quilombos: sabores, territórios e memórias” que está em exposição no Espaço das Artes Zélia Arbex, na Vila Santa Cecília, em Volta Redonda. A mostra tem parceria com a Secretaria Municipal de Cultura (SMC) da cidade e pode ser conferida até dia 7 de abril.

A exposição é a primeira de uma série que percorrerá várias universidades e centros culturais do país, fruto do Prêmio Ponto de Memória do Ministério da Cultura em conjunto ao Instituto Brasileiro de Museus (IBAM), que contempla um site do projeto e honrou o Instituto no final de 2014.

O visitante que for à exibição irá conhecer um pouco da história e memória das comunidades mapeadas. As fotos são inéditas e o espaço está ambientado pelo artista plástico Paulo Campos.

A mostra contempla as obras dos fotógrafos que auxiliaram na parte gráfica do livro, como Davy Alexandrisky e Wallace Feitosa, e também, Lidiane Camillo, fotógrafa há 16 anos que está expondo pela primeira vez.

Fotografando há 48 anos, Davy Alexandrisky já trabalhou com publicidade tendo como clientes grandes marcas do mercado, foi professor de fotografia em universidades brasileiras, fotografou em países como Argentina e Itália, já atuou como produtor e diretor de vídeos autorais, institucionais e documentários, além de projetos como “Quilindo Quilombo”.

Segundo Davy, o prazer da experiência foi maior que o desafio de fotografar os Quilombos.

– Traduzir em imagens os sabores e gostos da culinária quilombola, foi um prazer e uma experiência indizível. Foram 40 duros dias de trabalhos e centenas de quilômetros rodados nas estradas do estado, visitando os Quilombos, ouvindo muitas histórias e comendo muito bem – conta.

Responsável pela foto de capa dos exemplares, Wallace Feitosa, que fotografa profissionalmente desde 1992, conta como foi a participação do projeto. “Esse livro foi uma das coisas que já vivenciei na fotografia. Com a fotorreportagem, conheci uma nova história essencial para o Brasil. Ver aquelas pessoas repetindo ritos do passado foi incrível”, diz.









Fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti









--in via tradutor do google

Brazilian culture - "The Kitchen Quilombo: flavors, territories and memories", in Volta Redonda, Rio de Janeiro, Brazil.



Known for hosting refugees slaves during the colonial period, quilombos originated in hidden and fortified places, which blacks lived according to African culture. At that time, Brazil covered hundreds of quilombos, especially in the states of Bahia, Pernambuco, Alagoas and Goiás. Still active for are located in remote areas, the remaining communities has strong presence also in Rio de Janeiro, the state in which the project embraced the total of 29 communities.

For the president of Dagaz Institute, Marinez Fernandes, the book is a step for recording the african-Brazilian culture and its recognition.

- The book contains stories and photos of the traditional dishes of the quilombo communities were mapped and also revealed a different way to express their culture, feelings and draw attention to social issues that still permeate its territory through its cuisine - explains.

The book project was driven by the Law for the Encouragement of State for Culture of Rio de Janeiro and obtained sponsorship Light Energia dealership. Moreover, in 2015, the book also received the Afro-Fluminense Culture Award sponsored by the Ministry of Culture in partnership with the Secretariat for Racial Equality Promotion Policies (SEPPIR-PR).



Dagaz Institute promotes photographic exhibition of the book "The Kitchen Quilombo: flavors, territories and memories' article published on April 3, 2016, 09:00 am




Works are in the space of Arts Zelia Arbex in Volta Redonda



History and culture: visitor who is the exhibition will know a bit of history and memory of the mapped communities (Photo: Playback)



Volta Redonda - Thinking of presenting the african culture through cuisine, Dagaz Institute with his team launched a book called "The Quilombo Kitchen: flavors, territories and memories" which is on display at the Space of Arts Zelia Arbex in Vila Santa Cecilia, in Volta Redonda. The show has partnered with the City Department of Culture (SMC) of the city and can be given until April 7.

The exhibition is the first in a series that will visit several universities and cultural centers of the country, fruit Award Memory Point of the Ministry of Culture in conjunction with the Brazilian Institute of Museums (IBAM), which includes a project site and honored the Institute on end of 2014.

The visitor is the exhibition will know a bit of history and memory of the mapped communities. Photos are unpublished and space are acclimated by the artist Paulo Campos.

The exhibition includes the works of photographers who assisted in the graphic part of the book, as Davy Alexandrisky and Wallace Feitosa, and also Lidiane Camillo, a photographer for 16 years who is exhibiting for the first time.

Shooting for 48 years, Davy Alexandrisky has worked with having advertising as large customers market brands, it was photography teacher at Brazilian universities, photographed in countries like Argentina and Italy, has worked as a producer and director copyright videos, institutional and documentaries, as well projects like "Quilindo Quilombo".

According to Davy, the pleasure of the experience was greater than the challenge of photographing the Quilombo.

- Translate into images the flavors and tastes of quilombo cuisine, was a pleasure and an indescribable experience. 40 were hard days of work and hundreds of kilometers traveled on state highways, visiting the Quilombo, hearing many stories and eating well - account.

Responsible for the cover photo of copies, Wallace Feitosa, who professionally photographing since 1992, tells how was the participation of the project. "This book was one of the things I have experienced in photography. With photojournalism, I met a new story essential for Brazil. See those people repeating rituals of the past was amazing, "he says.