Ouvir o texto...

domingo, 30 de junho de 2019

The Lithuanian National Museum is the largest Lithuanian cultural heritage store. It is the oldest museum in Lithuania. Its origins date back to 1855. -- O Museu Nacional da Lituânia é a maior loja de patrimônio cultural lituana. É o museu mais antigo da Lituânia. Suas origens remontam a 1855. -- Lietuvos nacionalinis muziejus – didžiausia šalyje Lietuvos istorinio kultūros paveldo saugykla. Tai seniausias muziejus Lietuvoje. Jo ištakos – 1855 m. -- Das Litauische Nationalmuseum ist das größte Geschäft für litauisches Kulturerbe. Es ist das älteste Museum in Litauen. Ihre Ursprünge reichen bis ins Jahr 1855 zurück. -- Литовский национальный музей является крупнейшим литовским хранилищем культурного наследия. Это самый старый музей в Литве. Его происхождение восходит к 1855 году. -- 立陶宛国家博物馆是立陶宛最大的文化遗产商店。这是立陶宛最古老的博物馆。它的起源可以追溯到1855年。 -- المتحف الوطني الليتواني هو أكبر متجر للتراث الثقافي الليتواني. إنه أقدم متحف في ليتوانيا. تعود أصوله إلى عام 1855.

Museum History
The origins of the Lithuanian National Museum are the 19th century. The first public museum in Lithuania - the Museum of Vilnius Antiquities - was founded by the organizer of Lithuanian cultural life, researcher and nurse Eustachy Tyszkiewicz (1814-1873). 1855 April 29 (according to today's calendar - May 11) was founded in the closed after 1830-1831. The museum of public uprising opened its doors in 1856. April 17 (April 29).


In the first decade of operation Vilnius Museum of Antiquities became the center of culture and science, uniting the nobility of the country and the intelligentsia for joint scientific and educational work, and accumulated the heritage of the former state.

It was a significant Lithuanian institution of the time that shaped the culture of cultural memory, historical consciousness and identity.




The museum's activities were interrupted by the Russification policy, which was carried out indiscriminately after 1863–1864. uprising. 1865

The Museum of Antiquities of Vilnius was reorganized and nationalized, most of its collections were selected and ready to be taken to Moscow (the first musical consignment to the Rumiancev Museum in Moscow took place in 1868, the second in 1869). A new, so-called Russian Museum of Antiquities, was established in 1867–1915 from the collections left behind at the established Vilnius Public Library.

The museum, which has lost its Lithuanian collections, has become a division of the library and has lost its significance and role in the cultural life of Lithuania. In 1915, with the advent of the First World War, a significant part of the Antiquities Museum's collections were taken to Russia.

1918-1919 one of the national liberation leaders dr. Jonas Basanavičius (1851–1927) On the basis of the collections of the Museum of Antiquities at Vilnius Public Library and the Lithuanian Science Society, he started to create a Museum of History and Ethnography, but when Poland occupied Vilnius this work was interrupted. 1920-1939 The collections were stored at the Stephen Bator University in Vilnius, where the Museums of Ethnography, Archeology and Nature were eventually established.

1940 After the Soviet Union occupied Lithuania, the collections of museums operating in Vilnius were nationalized and handed over to the Lithuanian Academy of Sciences. 1941 May 16 The Museum of Ethnography was launched at the Institute of Ethnology at the Lithuanian Academy of Sciences, which was originally presented by the collections of Archeology and Ethnography Museums of Vilnius Stephen Bator University. However, only after World War II was active museum work started. In 1952, with the help of the collections of the Vilnius Antiquities Museum and the Lithuanian Science Society, a prominent museum historian and cultural historian Vincas Žilėnas (1907-1982). The Museum of History and Ethnography was set up. Since 1965

In 1968, when the museum was set up in the territory of Vilnius castles, November 5 The exposition of Lithuanian history was opened in the new arsenal - the first one in Vilnius after more than a hundred years since the closure of the exhibition of E. Tiškevičius Vilnius Antiquities Museum.




Lithuania in 1990 After the restoration of independence, the Museum of History and Ethnography, as the largest custodian of the most important collections of Lithuanian statehood and cultural development, was popular in 1992. was named the Lithuanian National Museum.




analista de dados, linguagem de 
programação em código: R


"Eu só quero pensar no futuro e não ficar triste." Elon Musk.
-
"I just want to think about the future and not be sad." Elon Musk.

This report is guaranteed to verify the address of the LINK above
Say no to fake News!
-
Esta reportagem tem a garantia de apuração do endereço do LINK acima.
Diga não às fake news













--br via tradutor do google
O Museu Nacional da Lituânia é a maior loja de patrimônio cultural lituana. É o museu mais antigo da Lituânia. Suas origens remontam a 1855.

História do Museu

As origens do Museu Nacional da Lituânia estão ativas no século XIX. O primeiro museu público na Lituânia - o Museu de Antiguidades de Vilnius - foi fundado pela organizadora da vida cultural lituana, pesquisadora e enfermeira Eustachy Tyszkiewicz (1814-1873). 1855 29 de abril (De acordo com o calendário de hoje - 11 de maio) foi fundada no fechado após 1830-1831. O museu da insurreição pública abriu suas portas em 1856. 17 de abril (29 de abril)

Na primeira década de operação, o Museu de Antiguidades de Vilnius tornou-se o centro da cultura e da ciência, unindo a nobreza do país e a intelligentsia para o trabalho conjunto científico e educacional, e acumulou a herança do antigo estado.

Foi uma instituição lituana significativa da época que moldou a cultura da memória cultural, a consciência histórica e a identidade.

As atividades do museu foram interrompidas pela política de russificação, que foi realizada indiscriminadamente após 1863-1864. revolta. 1865

O Museu de Antiguidades de Vilnius foi reorganizado e nacionalizado, a maioria de suas coleções foram selecionadas e prontas para serem levadas a Moscou (a primeira remessa musical para o Museu Rumiancev em Moscou ocorreu em 1868, a segunda em 1869). Um novo, chamado Museu Russo de Antiguidades, foi estabelecido em 1867–1915 a partir das coleções deixadas na Biblioteca Pública de Vilnius.

O museu, que perdeu suas coleções lituanas, tornou-se uma divisão da biblioteca e perdeu seu significado e papel na vida cultural da Lituânia. Em 1915, com o advento da Primeira Guerra Mundial, uma parte significativa das coleções do Museu de Antiguidades foi levada para a Rússia.

1918-1919 um dos líderes da libertação nacional dr. Jonas Basanavičius (1851–1927) Com base nas coleções do Museu de Antiguidades da Biblioteca Pública de Vilnius e da Sociedade de Ciências da Lituânia, ele começou a criar um Museu de História e Etnografia, mas quando a Polônia ocupou Vilnius, este trabalho foi interrompido. 1920-1939 As coleções foram armazenadas na Universidade Stephen Bator, em Vilnius, onde os Museus de Etnografia, Arqueologia e Natureza foram estabelecidos.

1940 Depois que a União Soviética ocupou a Lituânia, as coleções de museus operando em Vilnius foram nacionalizadas e entregues à Academia de Ciências da Lituânia. 1941 16 de maio O Museu de Etnografia foi lançado no Instituto de Etnologia da Academia de Ciências da Lituânia, que foi originalmente apresentado pelas coleções de Arqueologia e Etnografia Museus da Universidade de Vilnius Stephen Bator. No entanto, somente após a Segunda Guerra Mundial, o trabalho no museu começou. Em 1952, com a ajuda das colecções do Museu de Antiguidades de Vilnius e da Sociedade de Ciências da Lituânia, um proeminente historiador de museus e historiador cultural, Vincas Žilėnas (1907-1982). O Museu de História e Etnografia foi criado. Desde 1965

Em 1968, quando o museu foi criado no território dos castelos de Vilnius, 5 de novembro A exposição da história da Lituânia foi aberta no novo arsenal - a primeira em Vilnius depois de mais de cem anos desde o encerramento da exposição do Museu de Antiguidades de E. Tiškevičius Vilnius.

Lituânia em 1990 Após a restauração da independência, o Museu de História e Etnografia, como o maior guardião das coleções mais importantes do estado lituano e do desenvolvimento cultural, foi popular em 1992. foi nomeado o Museu Nacional da Lituânia.
http://www.lnm.lt/muziejaus-istorija/











--lt
Lietuvos nacionalinis muziejus – didžiausia šalyje Lietuvos istorinio kultūros paveldo saugykla. Tai seniausias muziejus Lietuvoje. Jo ištakos – 1855 m.

Muziejaus istorija

Lietuvos nacionalinio muziejaus ištakos – aktyvaus XIX a. Lietuvos kultūrinio gyvenimo organizatoriaus, krašto praeities tyrėjo ir puoselėtojo Eustachijaus Tiškevičiaus (Eustachy Tyszkiewicz, 1814–1873) rūpesčiu ir sukauptų rinkinių pagrindu įkurtas pirmasis viešas muziejus Lietuvoje – Vilniaus senienų muziejus. 1855 m. balandžio 29 d. (pagal šių dienų kalendorių – gegužės 11 d.) įkurtas uždarytame po 1830–1831 m. sukilimo Vilniaus universitete, muziejus visuomenės lankymui duris atvėrė 1856 m. balandžio 17 d. (balandžio 29 d.).

Vilniaus senienų muziejus per pirmąjį veiklos dešimtmetį tapo kultūros ir mokslo centru, vienijusiu krašto bajoriją ir inteligentiją bendram moksliniam ir švietėjiškam darbui, kaupė buvusios valstybės istorijos paveldą. 

Tai buvo reikšminga to meto Lietuvos institucija, formavusi visuomenės kultūrinės atminties, istorinės savimonės ir tapatybės nuostatas.

Muziejaus veiklą nutraukė rusifikacinė politika, beatodairiškai vykdoma po 1863–1864 m. sukilimo. 1865 m. 

Vilniaus senienų muziejus buvo reorganizuotas ir suvalstybintas, didžioji jo rinkinių dalis atrinkta ir parengta išvežti į Maskvą (pirmoji muzealijų siunta į Rumiancevo muziejų Maskvoje iškeliavo 1868 m., antroji – 1869 m.). Iš paliktų rinkinių prie įkurtos Vilniaus viešosios bibliotekos buvo suformuotas naujas, vadinamasis rusiškasis Senienų muziejus, veikęs 1867–1915 metais. 

Muziejus, netekęs lituanistinių rinkinių, tapęs bibliotekos padaliniu, prarado ir iki tol turėtą reikšmę ir vaidmenį kultūriniame Lietuvos gyvenime. 1915 m., artėjant Pirmojo pasaulinio karo frontui, reikšmingesnė Senienų muziejaus rinkinių dalis buvo išvežta į Rusiją.

1918–1919 m. vienas iš nacionalinio išsivadavimo vadovų dr. Jonas Basanavičius (1851–1927) Senienų muziejaus prie Vilniaus viešosios bibliotekos ir Lietuvių mokslo draugijos rinkinių pagrindu ėmėsi kurti Istorijos ir etnografijos muziejų, tačiau Lenkijai okupavus Vilnių šis darbas nutrūko. 1920–1939 m. rinkiniai buvo saugomi Vilniaus Stepono Batoro universitete, kur ilgainiui įkurti Etnografijos, Archeologijos ir Gamtos muziejai.

1940 m. Sovietų Sąjungai okupavus Lietuvą, Vilniuje veikusių muziejų rinkiniai buvo nacionalizuoti ir perduoti Lietuvos TSR mokslų akademijai. 1941 m. gegužės 16 d. prie Lietuvos TSR mokslų akademijos Etnologijos instituto pradėjo veikti Etnografijos muziejus, kuriam pradžią davė Vilniaus Stepono Batoro universiteto Archeologijos ir Etnografijos muziejų rinkiniai. Tačiau tik po Antrojo pasaulinio karo pradėtas aktyvus muziejinis darbas. Žymaus muziejininko, kultūros istoriko Vinco Žilėno (1907–1982) pastangomis, pasitelkus Vilniaus senienų muziejaus ir Lietuvių mokslo draugijos rinkinius, 1952 m. buvo įsteigtas Istorijos ir etnografijos muziejus. Nuo 1965 m. 

muziejui ėmus kurtis Vilniaus pilių teritorijoje, 1968 m. lapkričio 5 d. Naujajame arsenale buvo atidaryta Lietuvos istorijos ekspozicija – pirmoji Vilniuje po daugiau kaip šimto metų nuo E. Tiškevičiaus Vilniaus senienų muziejaus ekspozicijos uždarymo.

Lietuvai 1990 m. atkūrus nepriklausomybę, Istorijos ir etnografijos muziejus kaip didžiausias pagrindinių Lietuvos valstybingumo istoriją ir kultūros raidą atspindinčių rinkinių saugotojas ir populiarintojas 1992 m. buvo pavadintas Lietuvos nacionaliniu muziejumi.

http://www.lnm.lt/muziejaus-istorija/







--de via tradutor do google
Das Litauische Nationalmuseum ist das größte Geschäft für litauisches Kulturerbe. Es ist das älteste Museum in Litauen. Ihre Ursprünge reichen bis ins Jahr 1855 zurück.    


Museumsgeschichte
Die Ursprünge des Litauischen Nationalmuseums liegen im 19. Jahrhundert. Das erste öffentliche Museum in Litauen - das Museum der Vilniuser Altertümer - wurde vom Organisator des litauischen Kulturlebens, dem Forscher und der Krankenschwester Eustachy Tyszkiewicz (1814-1873) gegründet. 1855 wurde der 29. April (nach heutigem Kalender - 11. Mai) in der nach 1830-1831 geschlossenen Zeit gegründet. Das Museum des öffentlichen Aufstands wurde 1856 eröffnet. 17. April (29. April).

In der ersten Dekade der Tätigkeit wurde das Vilniuser Museum für Antike zum Zentrum der Kultur und Wissenschaft, das den Adel des Landes und die Intelligenz für gemeinsame wissenschaftliche und pädagogische Arbeit vereinte und das Erbe des ehemaligen Staates ansammelte.

Es war eine bedeutende litauische Institution jener Zeit, die die Kultur des kulturellen Gedächtnisses, des historischen Bewusstseins und der Identität prägte.

Die Aktivitäten des Museums wurden durch die nach 1863–1864 wahllos durchgeführte Russifizierungspolitik unterbrochen. Aufstand. 1865

Das Museum für Altertümer von Vilnius wurde neu organisiert und verstaatlicht, die meisten seiner Sammlungen wurden ausgewählt und konnten nach Moskau gebracht werden (die erste musikalische Lieferung an das Rumiancev-Museum in Moskau erfolgte 1868, die zweite 1869). Aus den in der Stadtbibliothek von Vilnius zurückgelassenen Sammlungen wurde 1867–1915 ein neues, sogenanntes russisches Antiquitätenmuseum errichtet.

Das Museum, das seine litauischen Sammlungen verloren hat, ist zu einer Abteilung der Bibliothek geworden und hat seine Bedeutung und Rolle im kulturellen Leben Litauens verloren. Mit Beginn des Ersten Weltkriegs wurde 1915 ein bedeutender Teil der Sammlungen des Antiquitätenmuseums nach Russland verbracht.

1918-1919 einer der nationalen befreiungsführer dr. Jonas Basanavičius (1851–1927) Auf der Grundlage der Sammlungen des Antiquitätenmuseums der Stadtbibliothek Vilnius und der Litauischen Wissenschaftsgesellschaft begann er, ein Museum für Geschichte und Ethnographie zu errichten. Als Polen Vilnius besetzte, wurde diese Arbeit unterbrochen. 1920-1939 Die Sammlungen wurden an der Stephen-Bator-Universität in Vilnius aufbewahrt, wo schließlich die Museen für Ethnographie, Archäologie und Natur eingerichtet wurden.

1940 Nach der Besetzung Litauens durch die Sowjetunion wurden die Sammlungen der in Vilnius tätigen Museen verstaatlicht und der litauischen Akademie der Wissenschaften übergeben. 1941 16. Mai Das Ethnographische Museum wurde am Institut für Ethnologie der Litauischen Akademie der Wissenschaften eröffnet, das ursprünglich von den Sammlungen der Museen für Archäologie und Ethnographie der Stephen Bator-Universität in Vilnius präsentiert wurde. Erst nach dem Zweiten Weltkrieg wurde mit den aktiven Museumsarbeiten begonnen. Mit Hilfe der Sammlungen des Vilniuser Antiquitätenmuseums und der Litauischen Wissenschaftsgesellschaft wurde 1952 ein bedeutender Museumshistoriker und Kulturhistoriker Vincas Žilėnas (1907–1982). Das Museum für Geschichte und Ethnographie wurde eingerichtet. Seit 1965

1968, als das Museum auf dem Gebiet der Schlösser von Vilnius eingerichtet wurde, wurde am 5. November die Ausstellung der litauischen Geschichte im neuen Arsenal eröffnet - das erste in Vilnius nach mehr als hundert Jahren seit der Schließung der Ausstellung von E. Tiškevičius Vilnius Antiquities Museum.


Litauen im Jahr 1990 Nach der Wiederherstellung der Unabhängigkeit wurde das Museum für Geschichte und Ethnographie als größter Verwalter der wichtigsten Sammlungen des litauischen Staates und der kulturellen Entwicklung 1992 zum Litauischen Nationalmuseum ernannt.










--ru via tradutor do google
Литовский национальный музей является крупнейшим литовским хранилищем культурного наследия. Это самый старый музей в Литве. Его происхождение восходит к 1855 году.

Музей истории
Истоки Литовского национального музея относятся к 19 веку. Первый публичный музей в Литве - Музей древностей Вильнюса - был основан организатором культурной жизни Литвы, исследователем и медсестрой Евстахи Тышкевичем (1814-1873). 1855 год 29 апреля (по сегодняшнему календарю - 11 мая) был основан в закрытом виде после 1830-1831. Музей народного восстания открыл свои двери в 1856 году. 17 апреля (29 апреля).

В первое десятилетие работы Вильнюсский музей древностей стал центром культуры и науки, объединив дворянство страны и интеллигенцию для совместной научной и просветительской работы, и накопив наследие бывшего государства.

Это был значительный литовский институт того времени, который сформировал культуру культурной памяти, исторического сознания и идентичности.

Деятельность музея была прервана политикой русификации, которая проводилась без разбора после 1863–1864 гг. восстание. 1865

Музей древностей Вильнюса был реорганизован и национализирован, большая часть его коллекций была отобрана и готова к отправке в Москву (первая музыкальная партия в музее Румянцева в Москве состоялась в 1868 году, вторая - в 1869 году). Новый, так называемый Русский музей древностей, был создан в 1867–1915 годах из коллекций, оставленных в созданной Вильнюсской публичной библиотеке.

Музей, который утратил свои литовские коллекции, стал подразделением библиотеки и утратил свое значение и роль в культурной жизни Литвы. В 1915 году, с началом Первой мировой войны, значительная часть коллекций Музея древностей была вывезена в Россию.

1918-1919 один из национально-освободительных деятелей д-р. Йонас Басанавичюс (1851–1927) На основе коллекций Музея древностей в Вильнюсской публичной библиотеке и Литовского научного общества он начал создавать Музей истории и этнографии, но когда Польша оккупировала Вильнюс, эта работа была прервана. 1920–1939 гг. Коллекции хранились в университете Стивена Батора в Вильнюсе, где в конечном итоге были созданы музеи этнографии, археологии и природы.

1940 После того, как Советский Союз оккупировал Литву, коллекции музеев, действующих в Вильнюсе, были национализированы и переданы Литовской академии наук. 1941 16 мая. В Институте этнологии Академии наук Литвы был открыт Музей этнографии, который первоначально был представлен коллекциями Музеев археологии и этнографии Вильнюсского университета им. Стефана Батора. Однако только после Второй мировой войны началась активная музейная работа. В 1952 году с помощью фондов Вильнюсского музея древностей и Литовского научного общества выступил выдающийся историк-музей и историк культуры Винцас Жиленас (1907-1982). Был создан Музей истории и этнографии. С 1965 года

5 ноября 1968 года, когда на территории вильнюсских замков был открыт музей, в новом арсенале была открыта экспозиция истории Литвы - первая в Вильнюсе спустя более ста лет после закрытия выставки Е. Тишкявичюс Вильнюсский музей древностей.


Литва в 1990 г. После восстановления независимости Музей истории и этнографии, как крупнейший хранитель важнейших коллекций литовской государственности и культурного развития, был популярен в 1992 г. и был назван Литовским национальным музеем.










--chines simplificado via tradutor do google
立陶宛国家博物馆是立陶宛最大的文化遗产商店。这是立陶宛最古老的博物馆。它的起源可以追溯到1855年。    


博物馆历史
立陶宛国家博物馆的起源是19世纪。立陶宛第一个公共博物馆 - 维尔纽斯古物博物馆 - 由立陶宛文化生活组织者,研究员和护士Eustachy Tyszkiewicz(1814-1873)创立。 1855年4月29日(根据今天的日历 -  5月11日)成立于1830年至1831年之间。公共起义博物馆于1856年开放。4月17日(4月29日)。

在第一个十年的运作中,维尔纽斯古物博物馆成为文化和科学的中心,将国家的贵族和知识分子联合起来进行联合科学和教育工作,并积累了前国家的遗产。

它是当时重要的立陶宛机构,塑造了文化记忆,历史意识和身份的文化。

俄罗斯化政策打断了博物馆的活动,该政策在1863  -  1864年之后不分青红皂白地进行。起义。 1865年

维尔纽斯古物博物馆进行了重组和国有化,其大部分藏品都被选中并准备带到莫斯科(莫斯科卢米蒂夫博物馆的第一批音乐作品于1868年发行,1869年作为第二部)。一个新的,所谓的俄罗斯文物博物馆,于1867年至1915年在维尔纽斯公共图书馆建立的收藏品中建立。

该博物馆已失去其立陶宛藏品,已成为图书馆的一个部门,并已失去其在立陶宛文化生活中的重要性和作用。 1915年,随着第一次世界大战的到来,古物博物馆藏品的很大一部分被带到了俄罗斯。

1918  -  1919年任民族解放领袖博士。 JonasBasanavičius(1851-1927)根据维尔纽斯公共图书馆和立陶宛科学学会古物博物馆的藏品,他开始创建历史和民族志博物馆,但当波兰占领维尔纽斯时,这项工作被打断了。 1920-1939收藏品存放在维尔纽斯的斯蒂芬巴托大学,最终建立了人种学,考古学和自然博物馆。

1940年苏联占领立陶宛后,在维尔纽斯运营的博物馆藏品被国有化并移交给立陶宛科学院。 1941年5月16日人种学博物馆在立陶宛科学院民族学研究所启动,最初由维尔纽斯斯蒂芬巴托大学考古学和人种学博物馆收藏。然而,只有在第二次世界大战后才开始博物馆的活动。 1952年,在维尔纽斯古物博物馆和立陶宛科学学会的收藏下,一位着名的博物馆历史学家和文化历史学家VincasŽilėnas(1907-1982)。建立了历史和人种学博物馆。自1965年以来

1968年,当博物馆在维尔纽斯城堡的领土上建立时,11月5日立陶宛历史的博览会在新的军械库中开启 - 这是自E展览关闭一百多年后在维尔纽斯的第一个博物馆。 Tiškevičius维尔纽斯古物博物馆。


立陶宛在1990年恢复独立后,历史和民族志博物馆作为立陶宛国家和文化发展最重要的收藏品的最大监护人,于1992年流行。被命名为立陶宛国家博物馆。









--ae via tradutor do google
المتحف الوطني الليتواني هو أكبر متجر للتراث الثقافي الليتواني. إنه أقدم متحف في ليتوانيا. تعود أصوله إلى عام 1855.

تاريخ المتحف
تعود أصول المتحف الوطني الليتواني إلى القرن التاسع عشر. تأسس أول متحف عام في ليتوانيا - متحف آثار فيلنيوس - من قبل منظم الحياة الثقافية الليتوانية ، وباحثة وممرضة Eustachy Tyszkiewicz (1814-1873). 1855 أبريل 29 (وفقا للتقويم اليوم - 11 مايو) تأسست في مغلقة بعد 1830-1831. افتتح متحف الانتفاضة العامة أبوابه في عام 1856. 17 أبريل (29 أبريل).

في العقد الأول من العملية ، أصبح متحف فيلنيوس للآثار مركزًا للثقافة والعلوم ، حيث وحد نبلاء البلاد والمثقفين للعمل العلمي والتربوي المشترك ، وتراكم تراث الدولة السابقة.

لقد كانت مؤسسة ليتوانية مهمة في ذلك الوقت والتي شكلت ثقافة الذاكرة الثقافية والوعي التاريخي والهوية.

انقطعت أنشطة المتحف عن طريق سياسة الترويس ، التي نفذت بشكل عشوائي بعد 1863-1864. الانتفاضة. 1865

أعيد تنظيم متحف الآثار في فيلنيوس وتم تأميمه ، وتم اختيار معظم مجموعاته وجاهزة لنقلها إلى موسكو (أول شحنة موسيقية لمتحف رومانسيف في موسكو وقعت في عام 1868 ، والثانية في عام 1869). تم إنشاء متحف روسي جديد للآثار في الفترة ما بين 1867-1915 من المجموعات التي خلفتها مكتبة فيلنيوس العامة.

أصبح المتحف ، الذي فقد مجموعاته الليتوانية ، أحد أقسام المكتبة وفقد أهميته ودوره في الحياة الثقافية في ليتوانيا. في عام 1915 ، مع حلول الحرب العالمية الأولى ، تم نقل جزء كبير من مجموعات متحف الآثار إلى روسيا.

1918-1919 أحد قادة التحرير الوطني د. Jonas Basanavičius (1851-1927) على أساس مجموعات متحف الآثار في مكتبة فيلنيوس العامة وجمعية العلوم الليتوانية ، بدأ في إنشاء متحف للتاريخ والإثنوغرافيا ، ولكن عندما احتلت بولندا فيلنيوس ، توقف هذا العمل. 1920-1939 تم تخزين المجموعات في جامعة ستيفن باتور في فيلنيوس ، حيث تم إنشاء متاحف الإثنوجرافيا والآثار والطبيعة في نهاية المطاف.

1940 بعد احتلال الاتحاد السوفيتي لتوانيا ، تم تأميم مجموعات المتاحف العاملة في فيلنيوس وتم تسليمها إلى أكاديمية العلوم الليتوانية. 1941 مايو 16 تم إطلاق متحف الإثنوغرافيا في معهد الإثنولوجيا التابع لأكاديمية العلوم الليتوانية ، والذي تم تقديمه في الأصل بواسطة مجموعات من متاحف الآثار والإثنوغرافيا بجامعة فيلنيوس ستيفن باتور. ومع ذلك ، فقط بعد الحرب العالمية الثانية بدأ العمل النشط في المتحف. في عام 1952 ، بمساعدة مجموعات من متحف فيلنيوس للآثار وجمعية العلوم الليتوانية ، مؤرخ متحف بارز ومؤرخ ثقافي فينساس سيليناس (1907-1982). تم انشاء متحف التاريخ والاثنوغرافيا. منذ عام 1965

في عام 1968 ، عندما تم إنشاء المتحف في أراضي قلاع فيلنيوس ، 5 نوفمبر ، تم افتتاح معرض التاريخ الليتواني في الترسانة الجديدة - الأولى في فيلنيوس بعد أكثر من مائة عام منذ اختتام معرض إي. متحف الآثار في تيشكيفيشي فيلنيوس.

ليتوانيا في عام 1990 بعد استعادة الاستقلال ، أصبح متحف التاريخ والإثنوغرافيا ، باعتباره أكبر الوصي على أهم المجموعات في الدولة الليتوانية والتنمية الثقافية ، شائعًا في عام 1992. تم تسمية المتحف الوطني الليتواني.


sábado, 29 de junho de 2019

Swiss and Brazilian erudite culture have never been so close. -- A cultura erudita suíça e a brasileira nunca estiveram tão próximas. -- Schweizer und brasilianische gelehrte Kultur waren noch nie so nah. -- Швейцарская и бразильская эрудированная культура никогда не были так близки. -- 瑞士和巴西的博学文化从未如此接近过。 -- لم تكن ثقافة اللغة السويسرية والبرازيلية متقاربة للغاية.

Beginning in 2020, the Swiss conductor Thierry Fischer will be the new Music Director and Regent Member of Osesp (Symphonic Orchestra of the State of São Paulo, Brazil), the most important Latin American orchestra.

1-
The conductor will accumulate the functions of Regent Conductor and Musical Director of Osesp with that of Director of the Symphony of Utah (USA) and Guest Regent of the Philharmonic Orchestra of Seoul (Korea)

Fischer was elected to an Osesp Search Committee consisting of musicians, directors, advisers and international consultants who were impressed by the maestro's qualities: absolute precision (Fischer is Swiss, after all) in the definition of sound and style.

The requested conductor will accumulate the functions of Regent Conductor and Musical Director of Osesp with that of Director of the Symphony of Utah (USA) and Guest Regent of the Philharmonic Orchestra of Seoul (Korea).

SWI swissinfo.ch talked to Thierry Fischer, an expert flautist (Fischer was the main flutist of the Hamburg and Zurich Operas), 61 years old, born in Zambia, created in Geneva, about Osesp, the new position and, of course, Brazil and Switzerland.

swissinfo.ch: What do you expect from work as Music Director and Regent Owner of Osesp?
Thierry Fischer: I look forward to participating in the continued development of Osesp's excellence. The orchestra is fantastic, the staff and the board are very motivated, with a strong visionary plan. Besides, I can not wait to discover São Paulo, which for me is the cultural capital of South America. Getting to know the city better is also an opportunity to immerse in Latin American composers, an infinite source of inspiration.

swissinfo.ch: You lead an American orchestra, the Utah Symphony Orchestra and are guest conductor of the Seoul Philharmonic Orchestra. How do you govern each of these orchestras?
T.F .: All orchestras in the world are motivated by the same goal: the challenge is always to play better and together, as a team, to be able to delve into what we call unpredictability. Of course, orchestras are influenced by their cultural approaches, but in fact the goal is always the same no matter which orchestra or which country.

swissinfo.ch: Moving beyond cultural differences, what is it like to move between such distant places in the world? Do these hours on airplanes serve as periods of creative solitude?
T.F .: Yes, there are many hours on airplanes! It means a lot of sleep, lots of reading, studying, reviewing, memorizing. All this looking at the immensity of landscapes and oceans.

swissinfo.ch: We're talking about orchestras, but what's the difference between audiences? Do the American, Korean and Brazilian audiences have the same expectations in front of a concert?
T.F .: The American public is very respectful and enthusiastic, the Korean is also respectful, but much more enthusiastic. Now I look forward to finding out how Brazilian audiences are!

swissinfo.ch: Your parents were missionaries in Africa. Did you live in Zambia until you were old? How was it to return to Geneva?
T.F .: My parents were not "really" missionaries. They simply worked for an organization called "La Mission de Paris" and spent the first years of marriage in Zambia where I was born. I remember a very happy childhood there, we returned to Geneva, Switzerland, when I was six years old.

swissinfo.ch: You were born in Zambia but grew up in Geneva. In Switzerland we have great encouragement to study music from the beginning of elementary school with excellent free music schools. Was it in one of those extracurricular schools that you started playing the flute?
T.F .: No, I started playing the flute when I went to study at the Conservatory of Music in Geneva, the oldest music teaching institution in Switzerland.

swissinfo.ch: How important is Switzerland and its composers in their music education? You have made an excellent recording of the work of the Swiss composer Frank Martin for the renowned Deutsche Grammophon.
T.F .: I feel very close to the Swiss composers, like Frank Martin, for example. The music of Frank Martin simply speaks to me at once, my approach to his work is naturally instinctive and the excitement to touch it is enormous. I also feel very close to two contemporary Swiss composers: Heinz Holliger (soon to lead Osesp) and Michael Jarrell.

swissinfo.ch: What do you like to do in your free time? Is São Paulo a scary or welcoming city?
T.F .: In the little free time I have, I always feel strongly attracted to nature, whether walking or running, or simply observing landscapes, listening to birds. In relation to São Paulo, I noticed that people here are very welcoming. Now I look forward to discovering the city, which I find extremely vibrant.








analista de dados, linguagem de 
programação em código: R


"Eu só quero pensar no futuro e não ficar triste." Elon Musk.
-
"I just want to think about the future and not be sad." Elon Musk.

This report is guaranteed to verify the address of the LINK above
Say no to fake News!
-
Esta reportagem tem a garantia de apuração do endereço do LINK acima.
Diga não às fake news









--br
A cultura erudita suíça e a brasileira nunca estiveram tão próximas. 

A partir de 2020, o maestro suíço Thierry Fischer será o novo Diretor Musical e Regente Titular da Osesp (Orquestra Sinfônica do Estado de São Paulo, Brasil), a mais importante orquestra latino-americana.

1-
O maestro vai acumular as funções de Regente Titular e Diretor Musical da Osesp com a de Diretor da Sinfônica de Utah (EUA) e Regente Convidado da Orquestra Filarmônica de Seul (Coreia)

Fischer foi o eleito de um Comitê de Busca da Osesp formado por músicos, diretores, conselheiros e consultores internacionais que ficaram impressionados com as qualidades do maestro: precisão absoluta (afinal Fischer é suíço) na definição sonora e estilo.

O requisitado maestro vai acumular as funções de Regente Titular e Diretor Musical da Osesp com a de Diretor da Sinfônica de Utah (EUA) e Regente Convidado da Orquestra Filarmônica de Seul (Coreia).

SWI swissinfo.ch conversou com Thierry Fischer, flautista exímio ( Fischer foi o flautista principal das Operas de Hamburgo e Zurique), 61 anos, nascido na Zâmbia, criado em Genebra, sobre a Osesp, o novo cargo e claro, o Brasil e a Suíça.

swissinfo.ch: O que o Senhor espera do trabalho como Diretor Musical e Regente Titular da Osesp?
Thierry Fischer: Estou ansioso para participar do contínuo desenvolvimento da excelência da Osesp. A orquestra é fantástica, a equipe e a diretoria são muito motivadas, com um forte plano visionário. Além disso, mal posso esperar para descobrir São Paulo, que para mim é a capital cultural da América do Sul. Conhecer melhor a cidade é também a oportunidade de imergir nos compositores latino-americanos, uma fonte infinita de inspiração.

swissinfo.ch: O senhor dirige uma orquestra americana, a Utah Symphony Orchestra e é regente convidado da Seoul Philharmonic Orchestra. Como é reger cada uma dessas orquestras?
T.F.: Todas as orquestras do mundo são motivadas pelo mesmo objetivo: o desafio é sempre tocar melhor e juntos, como time, ser capaz de mergulhar no que chamamos de imprevisibilidade. Claro, as orquestras são influenciadas por suas abordagens culturais, mas na verdade o objetivo é sempre o mesmo, não importa qual orquestra ou qual país.

swissinfo.ch: Indo além das diferenças culturais, como é se deslocar entre lugares tão distantes no mundo? Essas horas em aviões servem como períodos de solidão criativa?
T.F.: Sim, são muitas horas em aviões! Isso significa muito sono, muita leitura, estudo, revisão, memorização. Tudo isso olhando para a imensidão de paisagens e oceanos.

swissinfo.ch: Falamos das orquestras, mas qual a diferença de públicos? A plateia americana, coreana e a brasileira têm as mesmas expectativas diante de um concerto?
T.F.: O público americano é muito respeitoso e entusiasta, o coreano é também respeitoso, mas muito mais entusiasta. Agora estou ansioso para descobrir como é o público brasileiro!

swissinfo.ch: Seus pais eram missionários na África. O senhor viveu na Zâmbia até que idade? Como foi voltar para Genebra?
T.F.: Meus pais não eram "realmente" missionários. Eles simplesmente trabalharam para uma organização chamada “La Mission de Paris” e passaram os primeiros anos do casamento na Zâmbia, onde eu nasci. Lembro-me de uma infância muito feliz lá, nós voltamos para Genebra, na Suíça, quando eu tinha seis anos de idade.

swissinfo.ch: O senhor nasceu na Zâmbia, mas cresceu em Genebra. Na Suíça temos grande estímulo para o estudo de música desde o início da escola primária com excelentes escolas de música gratuitas. Foi numa dessas escolas extracurriculares que o senhor começou a tocar flauta?
T.F.: Não, comecei a tocar flauta quando fui estudar no Conservatório de Música de Genebra, a mais antiga instituição de ensino de música da Suíça.

swissinfo.ch: Qual a importância da Suíça e seus compositores na sua formação musical? O senhor fez uma gravação excelente da obra do compositor suíço Frank Martin para a renomada Deutsche Grammophon.
T.F.: Sinto-me muito próximo dos compositores suíços, como Frank Martin, por exemplo. A música de Frank Martin simplesmente fala comigo de imediato, minha aproximação com sua obra é naturalmente instintiva e a empolgação para tocá-la é enorme. Sinto-me também muito próximo de dois compositores suíços contemporâneos: Heinz Holliger (que em breve vai conduzir a Osesp) e Michael Jarrell.

swissinfo.ch: O que o senhor mais gosta de fazer no tempo livre? São Paulo é uma cidade assustadora ou acolhedora?
T.F.: No pouco tempo livre que tenho, me sinto sempre fortemente atraído pela natureza, seja caminhando ou correndo, ou simplesmente observando paisagens, ouvindo pássaros. Em relação a São Paulo, notei que aqui as pessoas são muito acolhedoras. Agora estou ansioso para descobrir a cidade, que me parece extremamente vibrante.











--de via tradutor do google
Schweizer und brasilianische gelehrte Kultur waren noch nie so nah.

Der Schweizer Dirigent Thierry Fischer wird ab 2020 neuer Musikdirektor und Regent Member von Osesp (Symphonieorchester des Bundesstaates São Paulo, Brasilien), dem wichtigsten lateinamerikanischen Orchester.

1-
Der Dirigent wird die Funktionen des Regenten Dirigenten und Musikdirektors von Osesp mit denen des Direktors der Symphonie von Utah (USA) und des Gastregenten des Philharmonischen Orchesters von Seoul (Korea) vereinen.

Fischer wurde in ein Osesp Search Committee gewählt, das sich aus Musikern, Direktoren, Beratern und internationalen Beratern zusammensetzte, die von den Qualitäten des Maestros beeindruckt waren: absolute Präzision (Fischer ist immerhin Schweizer) bei der Definition von Klang und Stil.

Der ersuchte Dirigent wird die Funktionen des Regenten Dirigenten und Musikdirektors von Osesp mit denen des Direktors der Symphonie von Utah (USA) und des Gastregenten des Philharmonischen Orchesters von Seoul (Korea) kombinieren.

SWI swissinfo.ch sprach mit Thierry Fischer, einem erfahrenen Flötisten (Fischer war der Hauptflötist der Opern Hamburg und Zürich), 61 Jahre alt, in Sambia geboren, in Genf gegründet, über Osesp, die neue Position und natürlich über Brasilien und der Schweiz.

swissinfo.ch: Was erwarten Sie von der Arbeit als Music Director und Regent Owner von Osesp?
Thierry Fischer: Ich freue mich darauf, an der Weiterentwicklung von Osesps Exzellenz mitzuwirken. Das Orchester ist fantastisch, das Personal und der Vorstand sind sehr motiviert und haben einen starken visionären Plan. Außerdem kann ich es kaum erwarten, São Paulo zu entdecken, das für mich die Kulturhauptstadt Südamerikas ist. Die Stadt besser kennenzulernen ist auch eine Gelegenheit, in lateinamerikanische Komponisten einzutauchen, eine unendliche Quelle der Inspiration.

swissinfo.ch: Sie leiten ein amerikanisches Orchester, das Utah Symphony Orchestra, und sind Gastdirigent des Seoul Philharmonic Orchestra. Wie regieren Sie jedes dieser Orchester?
T.F .: Alle Orchester auf der Welt haben das gleiche Ziel: Die Herausforderung besteht darin, immer besser zu spielen und gemeinsam als Team in die Unberechenbarkeit einzutauchen, die wir als unvorhersehbar bezeichnen. Natürlich werden Orchester von ihren kulturellen Ansätzen beeinflusst, aber tatsächlich ist das Ziel immer dasselbe, egal welches Orchester oder welches Land.

swissinfo.ch: Über kulturelle Unterschiede hinaus, wie ist es, sich zwischen so fernen Orten der Welt zu bewegen? Dienen diese Stunden in Flugzeugen als Perioden kreativer Einsamkeit?
T.F .: Ja, es gibt viele Stunden in Flugzeugen! Es bedeutet viel Schlaf, viel Lesen, Lernen, Überprüfen, Auswendiglernen. All dies mit Blick auf die Unendlichkeit von Landschaften und Ozeanen.

swissinfo.ch: Wir reden über Orchester, aber was ist der Unterschied zwischen den Zuschauern? Haben das amerikanische, koreanische und brasilianische Publikum vor einem Konzert die gleichen Erwartungen?
T.F .: Die amerikanische Öffentlichkeit ist sehr respektvoll und enthusiastisch, der Koreaner ist auch respektvoll, aber viel enthusiastischer. Jetzt freue ich mich darauf herauszufinden, wie das brasilianische Publikum ist!

swissinfo.ch: Ihre Eltern waren Missionare in Afrika. Haben Sie in Sambia gelebt, bis Sie alt waren? Wie war es, nach Genf zurückzukehren?
T.F .: Meine Eltern waren keine "echten" Missionare. Sie arbeiteten einfach für eine Organisation namens "La Mission de Paris" und verbrachten die ersten Ehejahre in Sambia, wo ich geboren wurde. Ich erinnere mich an eine sehr glückliche Kindheit, als ich sechs Jahre alt war, kehrten wir nach Genf in der Schweiz zurück.

swissinfo.ch: Sie sind in Sambia geboren und in Genf aufgewachsen. In der Schweiz haben wir große Ermutigung, Musik vom Beginn der Grundschule an mit ausgezeichneten freien Musikschulen zu studieren. War es in einer dieser außerschulischen Schulen, dass Sie angefangen haben, Flöte zu spielen?
T.F .: Nein, ich habe angefangen, Flöte zu spielen, als ich am Konservatorium für Musik in Genf studierte, der ältesten Musikunterrichtseinrichtung der Schweiz.

swissinfo.ch: Wie wichtig ist die Schweiz und ihre Komponisten für ihre Musikausbildung? Sie haben das Werk des Schweizer Komponisten Frank Martin für die renommierte Deutsche Grammophon hervorragend aufgenommen.
T.F .: Ich fühle mich den Schweizer Komponisten, wie zum Beispiel Frank Martin, sehr nahe. Die Musik von Frank Martin spricht mich einfach sofort an, meine Herangehensweise an seine Arbeit ist natürlich instinktiv und die Aufregung, sie zu berühren, ist enorm. Ich fühle mich auch zwei zeitgenössischen Schweizer Komponisten sehr nahe: Heinz Holliger (bald Chef von Osesp) und Michael Jarrell.

swissinfo.ch: Was machen Sie in Ihrer Freizeit gerne? Ist São Paulo eine beängstigende oder einladende Stadt?

T.F .: In meiner kurzen Freizeit fühle ich mich immer stark von der Natur angezogen, sei es beim Gehen oder Laufen oder einfach beim Beobachten von Landschaften und dem Hören von Vögeln. In Bezug auf São Paulo ist mir aufgefallen, dass die Leute hier sehr herzlich sind. Jetzt freue ich mich darauf, die Stadt zu entdecken, die ich sehr lebendig finde.












--ru via tradutor do google
Швейцарская и бразильская эрудированная культура никогда не были так близки.

Начиная с 2020 года швейцарский дирижер Тьерри Фишер станет новым музыкальным руководителем и регентом-членом Osesp (Симфонический оркестр штата Сан-Паулу, Бразилия), самого важного латиноамериканского оркестра.

1-
Дирижер будет накапливать функции регента дирижера и музыкального директора Osesp вместе с директором симфонического оркестра штата Юта (США) и приглашенным регентом филармонического оркестра Сеула (Корея).

Фишер был избран в поисковый комитет Osesp, состоящий из музыкантов, режиссеров, консультантов и международных консультантов, которых впечатлили качества маэстро: абсолютная точность (в конце концов, Фишер - швейцарец) в определении звука и стиля.

Запрашиваемый дирижер будет накапливать функции регента дирижера и музыкального руководителя Osesp вместе с директором симфонического оркестра штата Юта (США) и приглашенным регентом филармонического оркестра Сеула (Корея).

SWI swissinfo.ch поговорил с Тьерри Фишером, экспертом по флейтисту (Фишер был главным флейтистом опер Гамбурга и Цюриха), 61 год, родился в Замбии, создан в Женеве, о Осеспе, новой должности и, конечно же, Бразилии и Швейцария.

swissinfo.ch: Чего вы ожидаете от работы музыкальным директором и регентом-владельцем Osesp?
Тьерри Фишер: Я с нетерпением жду возможности продолжить совершенствование Osesp. Оркестр фантастический, персонал и правление очень мотивированы, с сильным дальновидным планом. Кроме того, я не могу дождаться, чтобы открыть для себя Сан-Паулу, который для меня является культурной столицей Южной Америки. Познакомиться с городом лучше - это также возможность погрузиться в композиторов Латинской Америки, бесконечный источник вдохновения.

swissinfo.ch: Вы возглавляете американский оркестр, симфонический оркестр штата Юта и являетесь приглашенным дирижером Сеульского филармонического оркестра. Как вы управляете каждым из этих оркестров?
Т.Ф .: Все оркестры в мире мотивированы одной и той же целью: задача всегда состоит в том, чтобы играть лучше и вместе, как команда, иметь возможность вникать в то, что мы называем непредсказуемостью. Конечно, на оркестры влияют их культурные подходы, но на самом деле цель всегда одна и та же, независимо от того, какой оркестр или какая страна.

swissinfo.ch: Выходя за рамки культурных различий, каково это перемещаться между такими отдаленными местами в мире? Эти часы на самолетах служат периодами творческого одиночества?
Т.Ф .: Да, на самолетах много часов! Это означает много сна, много чтения, изучения, рецензирования, запоминания. Все это глядя на необъятные пейзажи и океаны.

swissinfo.ch: Мы говорим об оркестрах, но в чем разница между аудиторией? У американской, корейской и бразильской аудитории одинаковые ожидания перед концертом?
Т.Ф .: Американская публика очень уважительна и полна энтузиазма, корейская также уважительна, но гораздо более восторжена. Теперь я с нетерпением жду, чтобы узнать, как бразильская аудитория!

swissinfo.ch: Ваши родители были миссионерами в Африке. Вы жили в Замбии до старости? Каково было вернуться в Женеву?
Т.Ф .: Мои родители не были «настоящими» миссионерами. Они просто работали в организации под названием «La Mission de Paris» и провели первые годы брака в Замбии, где я родился. Я помню очень счастливое детство там, мы вернулись в Женеву, Швейцария, когда мне было шесть лет.

swissinfo.ch: Вы родились в Замбии, но выросли в Женеве. В Швейцарии нам очень нравится учиться музыке с самого начала начальной школы с отличными бесплатными музыкальными школами. В одной из тех внеклассных школ ты начал играть на флейте?
Т.Ф .: Нет, я начал играть на флейте, когда учился в Музыкальной консерватории в Женеве, старейшем музыкальном учебном заведении в Швейцарии.

swissinfo.ch: Насколько важна Швейцария и ее композиторы в их музыкальном образовании? Вы сделали отличную запись произведения швейцарского композитора Фрэнка Мартина для знаменитого Deutsche Grammophon.
Т.Ф .: Я чувствую себя очень близко к швейцарским композиторам, как, например, Фрэнк Мартин. Музыка Фрэнка Мартина просто говорит мне сразу, мой подход к его работе естественно инстинктивен, и волнение прикосновения к нему огромно. Я также чувствую себя очень близко к двум современным швейцарским композиторам: Хайнцу Холлигеру (скоро он возглавит Osesp) и Майклу Джарреллу.

swissinfo.ch: Чем вы любите заниматься в свободное время? Сан-Паулу - страшный или гостеприимный город?

Т.Ф .: В то немногое, что у меня мало свободного времени, я всегда чувствую сильную привязанность к природе, будь то ходьба или бег, или просто наблюдение пейзажей, слушание птиц. Что касается Сан-Паулу, я заметил, что люди здесь очень приветливы. Теперь я с нетерпением жду открытия города, который я нахожу чрезвычайно ярким.












-- chines simplificado via tradutor do google
瑞士和巴西的博学文化从未如此接近过。

从2020年开始,瑞士指挥家Thierry Fischer将成为Osesp(巴西圣保罗州交响乐团)的新音乐总监和摄政成员,这是拉丁美洲最重要的管弦乐团。

1-
指挥将与犹他州交响乐团主任(美国)和首尔(韩国)爱乐乐团的嘉宾摄政王一起积累摄政指挥和奥瑟斯普音乐总监的职能。

Fischer当选为Osesp搜索委员会,由音乐家,导演,顾问和国际顾问组成,他们对大师的品质印象深刻:绝对精确(Fischer毕竟是瑞士人)在声音和风格的定义上。

被要求的指挥将积累Reisse Conductor和Osesp的音乐总监的功能,与犹他州交响乐团(美国)主任和首尔(韩国)爱乐乐团的嘉宾摄政。

SWI瑞士资讯swissinfo.ch与Thierry Fischer进行了交谈,他是一位专家长笛演奏家(Fischer是汉堡和苏黎世歌剧院的主要长笛演奏者),61岁,出生于赞比亚,在日内瓦创立,关于Osesp,新职位,当然还有巴西和瑞士。

瑞士资讯swissinfo.ch:您对Osesp的音乐总监和Regent所有者的期望是什么?
Thierry Fischer:我期待参与Osesp卓越的持续发展。管弦乐队很棒,工作人员和董事会都非常积极主动,有着强烈的远见卓识计划。此外,我迫不及待地想要发现圣保罗,对我而言,它是南美洲的文化之都。更好地了解这座城市也是一个沉浸在拉丁美洲作曲家中的机会,这是一种无限的灵感来源。

瑞士资讯swissinfo.ch:您是美国管弦乐团,犹他州交响乐团的领导者,也是首尔爱乐乐团的客座指挥。你是如何管理这些管弦乐队的?
T.F .:世界上所有管弦乐队的动机都是出于同一目标:挑战总是要更好地发挥作用,团结一致,能够深入研究我们所谓的不可预测性。当然,管弦乐队受到他们的文化方法的影响,但实际上无论哪个管弦乐队或哪个国家,目标总是相同的。

瑞士资讯swissinfo.ch:超越文化差异,在世界上这些遥远的地方之间移动是什么感觉?飞机上的这些时间是作为创造性孤独的时期吗?
T.F .:是的,飞机上有很多小时!这意味着大量的睡眠,大量的阅读,学习,复习,记忆。所有这些都是关注大面积的景观和海洋。

瑞士资讯swissinfo.ch:我们谈的是管弦乐队,但观众之间的区别是什么?美国,韩国和巴西的观众在音乐会前有同样的期望吗?
T.F .:美国公众非常尊重和热情,韩国人也很尊重,但更热情。现在我期待了解巴西观众的情况!

瑞士资讯swissinfo.ch:你的父母是非洲的传教士。在你老了之前,你住在赞比亚吗?怎么回到日内瓦?
T.F .:我的父母不是“真正的”传教士。他们只是为一个名为“La Mission de Paris”的组织工作,并在我出生的赞比亚度过了结婚的第一年。我记得那里的童年非常幸福,当我六岁的时候,我们回到了瑞士的日内瓦。

瑞士资讯swissinfo.ch:你出生在赞比亚,但在日内瓦长大。在瑞士,我们非常鼓励从小学开始就与优秀的免费音乐学校一起学习音乐。您是否在其中一所课外学校开始演奏长笛?
T.F .:不,我去瑞士最古老的音乐教学机构日内瓦音乐学院学习时,我开始演奏长笛。

瑞士资讯swissinfo.ch:瑞士及其作曲家在音乐教育方面有多重要?您已经为瑞士作曲家弗兰克·马丁(Frank Martin)的着名德意志绘画(Deutsche Grammophon)录制了出色的录音。
T.F .:我觉得非常接近瑞士作曲家,比如弗兰克马丁。弗兰克·马丁的音乐只是立刻向我说话,我的工作方式自然是本能的,触摸它的兴奋是巨大的。我也非常接近两位当代瑞士作曲家:Heinz Holliger(即将领导Osesp)和Michael Jarrell。

瑞士资讯swissinfo.ch:你喜欢在空闲时间做什么?圣保罗是一个可怕或热情的城市吗?

T.F .:在我的闲暇时间里,我总是被大自然所吸引,无论是走路还是跑步,或只是观察风景,听鸟儿。关于圣保罗,我注意到这里的人们非常热情。现在我期待着发现这座城市,我觉得这座城市非常有活力。












--ae via tradutor do google
لم تكن ثقافة اللغة السويسرية والبرازيلية متقاربة للغاية.

ابتداءً من عام 2020 ، سيكون الموسيقي السويسري تيري فيشر مدير الموسيقى الجديد وعضو ريجنت في أوسب (الأوركسترا السمفونية لولاية ساو باولو ، البرازيل) ، وهي الأوركسترا الأكثر أهمية في أمريكا اللاتينية.

1-
سوف يتراكم الموصل مع وظائف Regent Conductor والمدير الموسيقي لـ Osesp مع مدير Symphony of Utah (الولايات المتحدة الأمريكية) وضيف Regent للأوركسترا الفيلهارمونية في سيول (كوريا)

تم انتخاب Fischer في لجنة بحث Osesp التي تضم الموسيقيين والمخرجين والمستشارين والمستشارين الدوليين الذين أعجبوا بصفات المايسترو: الدقة المطلقة (Fischer سويسرية ، بعد كل شيء) في تعريف الصوت والأناقة.

سوف يقوم الموصل المطلوب بتجميع وظائف Regent Conductor والمدير الموسيقي لـ Osesp مع مدير Symphony of Utah (الولايات المتحدة الأمريكية) وضيف Regent من أوركسترا Philharmonic في سول (كوريا).

تحدث SWI swissinfo.ch إلى تيري فيشر ، خبير في صناعة الفلوت (كان فيشر عازف الفلوت الرئيسي في أوبرا هامبورغ وزيوريخ) ، البالغ من العمر 61 عامًا ، المولود في زامبيا ، الذي تم إنشاؤه في جنيف ، حول أوسيس ، المنصب الجديد ، وبالطبع البرازيل وسويسرا.

swissinfo.ch: ما الذي تتوقعه من العمل كمخرج للموسيقى ومالك ريجنت أوسب؟
تيري فيشر: أتطلع إلى المشاركة في التطوير المستمر لتميز Osesp. الأوركسترا رائعة والموظفون والمجلس لديهم دوافع كبيرة ، مع خطة رؤية قوية. علاوة على ذلك ، لا أستطيع الانتظار لاكتشاف ساو باولو ، والتي بالنسبة لي هي العاصمة الثقافية لأمريكا الجنوبية. إن التعرف على المدينة بشكل أفضل هو أيضًا فرصة للانغماس في مؤلفي أمريكا اللاتينية ، وهو مصدر لا حصر له للإلهام.

swissinfo.ch: تقود فرقة أوركسترا أمريكية ، أوركسترا يوتا السمفونية وأنت قائد فرقة أوركسترا سيول الفيلهارمونية. كيف تحكم كل من هذه الأوركسترا؟
ت.ف.: تحفز جميع الأوركسترا في العالم نفس الهدف: التحدي دائمًا هو اللعب بشكل أفضل معًا كفريق واحد لتكون قادرًا على الخوض في ما نسميه عدم القدرة على التنبؤ. بطبيعة الحال ، تتأثر الأوركسترا بمناهجها الثقافية ، ولكن في الحقيقة فإن الهدف دائمًا هو نفسه بغض النظر عن الأوركسترا أو أي بلد.

swissinfo.ch: إذا تجاوزنا الاختلافات الثقافية ، ما معنى الانتقال بين هذه الأماكن البعيدة في العالم؟ هل هذه الساعات على الطائرات بمثابة فترات من العزلة الإبداعية؟
ت.ف .: نعم ، هناك عدة ساعات على الطائرات! وهذا يعني الكثير من النوم ، والكثير من القراءة والدراسة والمراجعة والحفظ. كل هذا يبحث في ضخامة المناظر الطبيعية والمحيطات.

سويس انفو: نتحدث عن الأوركسترا ، لكن ما الفرق بين الجماهير؟ هل لدى الجماهير الأمريكية والكورية والبرازيلية نفس التوقعات أمام الحفل الموسيقي؟
ت.ف .: الجمهور الأمريكي محترم ومتحمس للغاية ، والكوريون محترمون ، لكنهم أكثر حماسة. الآن أنا أتطلع إلى معرفة كيف الجماهير البرازيلية!

swissinfo.ch: كان والداك مبشرين في إفريقيا. هل عشت في زامبيا حتى كبرت؟ كيف كان العودة إلى جنيف؟
ت.ف .: لم يكن والداي مبشرين "حقاً". لقد عملوا ببساطة في منظمة تدعى "La Mission de Paris" وأمضوا السنوات الأولى من الزواج في زامبيا حيث ولدت. أتذكر طفولة سعيدة للغاية هناك ، عدنا إلى جنيف ، سويسرا ، عندما كان عمري ست سنوات.

سويس انفو: لقد ولدت في زامبيا لكنك نشأت في جنيف. في سويسرا ، لدينا تشجيع كبير لدراسة الموسيقى من بداية المدرسة الابتدائية مع مدارس موسيقية مجانية ممتازة. هل بدأت في العزف على الفلوت في إحدى تلك المدارس اللامنهجية؟
ت.ف .: لا ، لقد بدأت عزف الفلوت عندما ذهبت للدراسة في معهد الموسيقى في جنيف ، أقدم مؤسسة لتعليم الموسيقى في سويسرا.

swissinfo.ch: ما أهمية سويسرا وملحنوها في تعليمهم الموسيقي؟ لقد قمت بعمل تسجيل ممتاز لأعمال الملحن السويسري فرانك مارتن لـ Deutsche Grammophon الشهير.
T.F: أشعر أنني على مقربة من الملحنين السويسريين ، مثل فرانك مارتن ، على سبيل المثال. تتحدث إلي موسيقى فرانك مارتن ببساطة في الحال ، ونهجي في عمله غريزي بشكل طبيعي والإثارة في لمسه هائلة. أشعر أيضًا أني قريب جدًا من مؤلفين سويسريين معاصرين: هاينز هوليجير (قريباً لقيادة أوسيس) ومايكل جاريل.

سويس انفو: ماذا تحب أن تفعل في وقت فراغك؟ هل ساو باولو مدينة مخيفة أم مرحبة؟

ت.ف .: في وقت الفراغ القليل لدي ، أشعر دائمًا بانجذاب قوي إلى الطبيعة ، سواءً المشي أو الركض ، أو ببساطة مراقبة المناظر الطبيعية ، والاستماع إلى الطيور. فيما يتعلق بساو باولو ، لاحظت أن الناس هنا مرحب بهم للغاية. الآن أتطلع إلى اكتشاف المدينة التي أجدها حيوية للغاية.