Is it possible to walk through the gates of hell and live? The Romans thought so, and they staged elaborate sacrifices at what they believed were entrances to the underworld scattered across the ancient Mediterranean. The sacrifices—healthy bulls led down to the gates of hell—died quickly without human intervention, but the castrated priests who accompanied them returned unharmed. Now, a new study of one ancient site suggests that these “miracles” may have a simple geological explanation.
The ancient city of Hierapolis, located in modern-day Turkey
CAOWEI/GETTY IMAGES
Rediscovered just 7 years ago, the gate to hell at the ancient city of Hierapolis, in modern-day Turkey, is a stone doorway leading to a small cavelike grotto. The gate was built into one wall of a rectangular, open-aired arena, topped by a temple and surrounded by raised stone seating for visitors. The city itself sits in one of the region’s most geologically active areas; 2200 years ago, its thermal springs were believed to have great healing powers. But a deep fissure running beneath Hierapolis constantly emits volcanic carbon dioxide (CO2), which pours forth as a visible mist. The gate—also known as the Plutonium, for Pluto, the god of the underworld—is built directly above it. In 2011, archaeologists showed that the gate is still deadly: Birds that fly too close suffocate and die.
Now, a research team led by volcano biologist Hardy Pfanz at the University of Duisburg-Essen in Germany has studied the shrine’s killing potential in greater detail. Pfanz and his colleagues measured the CO2 concentration in the arena over time. During the day, the sun’s warmth dissipates the gas. But at night the gas—slightly heavier than air—billows out and forms a CO2 “lake” on the sheltered arena floor. It is particularly deadly at dawn, when the CO2 concentration 40 centimeters above the arena floor reaches 35%, enough to asphyxiate and kill animals or even people within a few minutes, Pfanz says. But concentrations fall rapidly with height.
The eunuch priests likely made their sacrifices in only the morning or evening hours, when the concentration of the gas was highest, Pfanz says. Sacrificial animals were not tall enough to keep their heads fully clear of the CO2 lake, and as they became dizzy, their heads would have dropped even lower, exposing them to higher CO2 concentrations and leading to death by asphyxiation. The priests, however, were tall enough to keep their heads above the dangerous gasses, and may have even stood on stones to add to their height. “They … knew that the deadly breath of [the mythical hellhound] Kerberos only reached a certain maximum height,” Pfanz says.
A 3D reconstruction of the Plutonium at Hierapolis. The Gate to Hell is located in the wall below the stone seating. MASSIMO LIMONCELLI
Strabo, an ancient Greek historian who visited the Plutonium at Hierapolis about 2000 years ago, recorded that the priests could even place their heads within the gate to hell and suffer no ill effects. Strabo thought this immunity may have been due to their castration. Pfanz believes they were aware of the local chemical environment. For instance, he thinks the priests would have been careful to avoid getting too close to the gate other than at noon, when the shrine was relatively safe. Archaeologist Francesco D’Andria of the University of Salento in Lecce, Italy, who led the team that discovered the Plutonium at Hierapolis in 2011, isn’t so sure. His team has found many ancient oil lamps immediately around the gate to hell, suggesting priests may have ventured near it at night despite the dangerous CO2 levels.
The new findings are “tremendously exciting,” says Gil Renberg, a classicist who researches Greek and Roman religious beliefs at the University of Nebraska in Lincoln. “This scientific information proves the veracity of ancient sources and helps explain not only why people could enter, but also why animals would die.”
It’s likely that at least some of the other Plutoniums worked in the same way. Renberg thinks the chemical survey methods used by Pfanz and his team could help provide a firmer idea of the exact location of the gate to hell at a site called Akaraka, also in modern-day Turkey.
By Colin Barras
Posted in: ArchaeologyAsia
doi:10.1126/science.aat3415
fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti
Cultura não é o que entra pelos olhos e ouvidos,
mas o que modifica o jeito de olhar e ouvir.
A cultura e o amor devem estar juntos.
Vamos compartilhar.
Culture is not what enters the eyes and ears,
but what modifies the way of looking and hearing
--BR VIA TRADUTOR GOOGLE
É possível caminhar pelos portões do inferno e viver? Os romanos pensaram assim, e eles organizaram elaborados sacrifícios no que eles acreditavam serem entradas do submundo espalhadas pelo antigo Mediterrâneo. Os sacrifícios - touros saudáveis levados até os portões do inferno - morreram rapidamente sem intervenção humana, mas os sacerdotes castrados que os acompanharam retornaram intactos. Agora, um novo estudo de um site antigo sugere que esses "milagres" podem ter uma explicação geológica simples.
A antiga cidade de Hierápolis, localizada na Turquia moderna
CAOWEI / GETTY IMAGES
Redescobrida há apenas 7 anos, o portão do inferno na antiga cidade de Hierápolis, na Turquia moderna, é uma porta de pedra que conduz a uma pequena gruta cavelike. O portão foi construído em uma parede de uma arena retangular, de ar aberto, coberto por um templo e cercado por assentos de pedra levantada para os visitantes. A própria cidade fica em uma das áreas mais geologicamente ativas da região; 2200 anos atrás, acreditava-se que suas fontes termais tinham grandes poderes de cura. Mas uma fissura profunda que corre por debaixo de Hierapolis constantemente emite dióxido de carbono vulcânico (CO2), que derrama como uma névoa visível. O portão - também conhecido como Plutônio, para Plutão, o deus do submundo - é construído diretamente acima dele. Em 2011, os arqueólogos mostraram que o portão ainda é mortal: aves que voam muito perto sufocam e morrem.
Agora, uma equipe de pesquisa liderada pelo biólogo do vulcão Hardy Pfanz, da Universidade de Duisburg-Essen, na Alemanha, estudou o potencial de matar do santuário em maior detalhe. Pfanz e seus colegas mediram a concentração de CO2 na arena ao longo do tempo. Durante o dia, o calor do sol dissipa o gás. Mas à noite, o gás - um pouco mais pesado do que o ar - invade e forma um "lago" de CO2 no chão protegido da arena. É particularmente mortal ao amanhecer, quando a concentração de CO2 40 cêntimos acima do piso da arena atinge 35%, o suficiente para asfixiar e matar animais ou até mesmo pessoas em poucos minutos, diz Pfanz. Mas as concentrações caem rapidamente com a altura.
Os sacerdotes eunucos provavelmente fizeram seus sacrifícios somente nas horas da manhã ou da noite, quando a concentração do gás era mais alta, diz Pfanz. Os animais sacrificiais não eram altos o suficiente para manter suas cabeças totalmente livres do lago CO2 e, à medida que ficavam tonto, suas cabeças caíam ainda mais baixas, expondo-as a maiores concentrações de CO2 e levando à morte por asfixia. Os sacerdotes, no entanto, eram altos o suficiente para manter suas cabeças acima dos gases perigosos, e talvez até se colocassem em pedras para aumentar a altura. "Eles ... sabiam que o sopro mortal de [o mito mágico] Kerberos atingiu apenas uma certa altura máxima", diz Pfanz.
Uma reconstrução em 3D do Plutonium em Hierápolis. O Gate to Hell está localizado na parede abaixo do assento de pedra. MASSIMO LIMONCELLI
Estrabão, historiador grego antigo que visitou o Plutônio em Hierápolis há cerca de 2000 anos, registrou que os sacerdotes poderiam até colocar suas cabeças no portão para o inferno e não sofreram nenhum mal. Strabon pensou que essa imunidade pode ter sido devido à sua castração. Pfanz acredita que eles estavam cientes do ambiente químico local. Por exemplo, ele acha que os sacerdotes teriam tido o cuidado de evitar ficar perto do portão além do meio dia, quando o santuário era relativamente seguro. O arqueólogo Francesco D'Andria, da Universidade de Salento, em Lecce, Itália, que liderou a equipe que descobriu o Plutonium em Hierápolis em 2011, não tem tanta certeza. Sua equipe encontrou muitas lâmpadas de óleo antigas imediatamente ao redor do portão para o inferno, sugerindo que os padres podem ter se aventurado perto da noite, apesar dos perigosos níveis de CO2.
As novas descobertas são "tremendamente emocionantes", diz Gil Renberg, um classista que pesquisa as crenças religiosas gregas e romanas na Universidade de Nebraska em Lincoln. "Esta informação científica prova a veracidade de fontes antigas e ajuda a explicar não só o motivo pelo qual as pessoas podem entrar, mas também porque os animais morreriam".
É provável que pelo menos alguns dos outros Plutoniums funcionassem da mesma maneira. Renberg pensa que os métodos de pesquisa química utilizados por Pfanz e sua equipe poderiam ajudar a fornecer uma idéia mais firme da localização exata do portão para o inferno em um site chamado Akaraka, também na Turquia moderna.
Por Colin Barras
Publicado em: ArchaeologyAsia
doi: 10.1126 / science.aat3415
--turco via tradutor google
Bu Roma'nın cehenneme giriş kapısı, ölümcül karbon dioksit bulutu ile kurbanlarını öldürdü.
Cehennemin kapılarından geçip yaşamak mümkün mü? Romalılar öyle düşünüyorlardı ve antik Akdeniz'de dağılmış olan yeraltı dünyasına girdiklerine inandıklarına özenli fedakârlıklar yaptılar. Kurbanlar-sağlıklı boğalar cehennemin kapılarından aşağı indi- insan müdahalesi olmadan hızlı bir şekilde öldü, fakat eşlik eden hadım edilmiş rahipler canice bir şekilde döndüler. Şimdi, bir eski bölgenin yeni bir çalışması, bu "mucizelerin" basit bir jeolojik açıklaması olabileceğini düşündürüyor.
Modern Türkiye'nin bulunduğu Hierapolis antik kenti
CAOWEI / GETTY RESİMLERİ
Sadece 7 yıl önce yeniden keşfedilen, çağdaş Türkiye'deki antik Hierapolis şehrinde cehenneme giden kapı, küçük bir cavelik mağarasına giden bir taş kapıdır. Kapı, dikdörtgen planlı, açık havada duran bir arena'nın bir duvarına inşa edilmiş olup, bir tapınak tarafından üst üste getirilmiş ve ziyaretçiler için yükseltilmiş taş oturma ile çevrelenmiştir. Kentin kendisi, bölgenin en jeolojik açıdan aktif bölgelerinden birinde oturuyor; 2200 yıl önce, kaplıcalarının iyileştirici güçleri olduğuna inanılıyordu. Ancak Hierapolis'in altından geçen derin bir fissür, görünür bir sis olarak ilerleyen volkanik karbon dioksit (CO2) yayıyor. Plutonium olarak da bilinen kapı, Pluto için, yeraltı dünyasının tanrısı için de doğrudan üstünde inşa edilmiştir. Arkeologlar 2011 yılında, kapının hala ölümcül olduğunu gösterdi: Uçan kuşlar boğulacak ve ölecektir.
Şimdi, Almanya'daki Duisburg-Essen Üniversitesi'nde yanardağ biyolojisi uzmanı Hardy Pfanz tarafından yönetilen bir araştırma ekibi, tapınağın ölüm potansiyelini daha ayrıntılı olarak inceledi. Pfanz ve meslektaşları arenada zamanla CO2 konsantrasyonunu ölçtüler. Gün boyunca, güneşin sıcaklığı gazları dağıtmaktadır. Ancak geceleri hava-biraz daha ağır hava-billows dışarı ve CO2 "göl" korunaklı arenada zemin oluşturur. Pfanz, özellikle şafak vakti, hayvanat bahçesi tabanının 40 santimetre üstünde CO2 konsantrasyonu% 35'e ulaştığında, birkaç dakika içinde hayvanları ve hatta insanları boğazlayıp öldürmek için yeterli olduğu zaman ölümcüldür. Ancak konsantrasyonlar boy ile birlikte hızla düşer.
Devekuşu rahipleri, gaz konsantrasyonunun en yüksek olduğu sabah ya da akşam saatlerinde fedakarlık yaptıklarını söylüyor Pfanz. Kurban hayvanlar başlarını CO2 gölden tamamen uzak tutacak kadar uzun değildi ve baş dönmesine başladıklarında kafaları daha da düşüp CO2 emilimini artırdı ve boğulma nedeniyle ölüme yol açtı. Rahipler, başlarını tehlikeli gazların üstünde tutacak kadar uzundu ve yüksekliklerine katkıda bulunmak için taşların üzerinde durmuş bile olabilirlerdi. Pfanz, "[efsanevi cehennem] Kerberos'un ölümcül nefesinin ancak belirli bir azami yüksekliğe ulaştığını biliyorlardı" diyor.
Hierapolis'teki Plutonyumun 3D rekonstrüksiyonu. Cehennem Kapısı taş oturma altındaki duvarda bulunur. MASSIMO LIMONCELLI
Yaklaşık 2000 yıl önce Hierapolis'teki Plutonyayı ziyaret eden eski bir Yunan tarihçisi Strabo, rahiplerin başlarını kafatasına cehenneme götürebileceklerini ve hiçbir şekilde kötü sonuç çıkarmayacağını kaydetti. Strabo bu bağışıklığın kastrasyonundan kaynaklanmış olabileceğini düşündü. Pfanz yerel kimyasal çevrenin farkında olduklarına inanıyor. Örneğin rahipler, tapınağın nispeten güvende olduğu öğlenden başka geçit kapısına çok yakın durmamak için dikkatli olabileceğini düşünüyor. 2011'de Hierapolis'teki Plutonyum keşfedilen ekibi yöneten Lecce, Salento Üniversitesi'nden Arkeolog Francesco D'Andria, pek emin değil. Ekibi kapının hemen cehenneme çevreleyen birçok antik kandil buluyor ve böylelikle rahipler tehlikeli CO2 seviyelerine rağmen geceleri cesaret edebilecekler.
Lincoln'teki Nebraska Üniversitesi'ndeki Yunan ve Roma dini inançlarını araştıran klasik bir oyuncu olan Gil Renberg, yeni bulguların "muazzam derecede heyecan verici" olduğunu söylüyor. "Bu bilimsel bilgi, eski kaynakların doğruluğunu kanıtlıyor ve insanların neden niçin gireceğini değil, aynı zamanda hayvanlar öleceklerini de açıklamaya yardımcı oluyor" dedi.
Muhtemelen diğer Plutonyalardan da bazıları aynı şekilde çalıştı. Renberg, Pfanz ve ekibinin kullandığı kimyasal araştırma yöntemlerinin, günümüzde de günümüzde Akaraka adı verilen bir yerde cehenneme giden kapının tam yerini daha iyi kavramasına yardımcı olabileceğini düşünüyor.
Colin Barras yazan
Yayınlanan: ArchaeologyAsia
doi: 10.1126 / science.aat3415
Nenhum comentário:
Postar um comentário