Stands on the rocky mountaintop at the confluence of the Mtkvari and Aragvi rivers, overlooking the town of Mtskheta, which was formerly the capital of the Kingdom of Iberia.
According to traditional accounts, on this location in the early 4th century Saint Nino, a female evangelist credited with converting King Mirian III of Iberia to Christianity, erected a large wooden cross on the site of a pagan temple. The cross was reportedly able to work miracles and therefore drew pilgrims from all over the Caucasus. A small church was erected over the remnants of the wooden cross in c.545 named the "Small Church of Jvari".
The present building, or "Great Church of Jvari", is generally held to have been built between 590 and 605 by Erismtavari Stepanoz I. This is based on the Jvari inscriptions on its facade which mentions the principal builders of the church: Stephanos the patricius, Demetrius the hypatos, and Adarnase the hypatos. Professor Cyril Toumanoff disagrees with this view, identifying these individuals as Stepanoz II, Demetre (brother of Stepanoz I), and Adarnase II (son of Stepanoz II), respectively.
The importance of Jvari complex increased over time and attracted many pilgrims. In the late Middle Ages, the complex was fortified by a stone wall and gate, remnants of which still survive. During the Soviet period, the church was preserved as a national monument, but access was rendered difficult by tight security at a nearby military base. After the independence of Georgia, the building was restored to active religious use. Jvari was listed together with other monuments of Mtskheta in 1994 as a UNESCO World Heritage Site.
However, over the centuries the structures suffered damage from rain and wind erosion and inadequate maintenance. Jvari was listed in the 2004 World Monuments Watch list by the World Monuments Fund.
The Jvari church is an early example of a "four-apsed church with four niches" domed tetraconch. Between the four apses are three-quarter cylindrical niches which are open to the central space, and the transition from the square central bay to the base of the dome's drum is effected through three rows of squinches. This "four-apses four-niches" church design is found in the architecture of Georgia, Armenia, and Caucasian Albania, and is often referred to as a "Hripsime-type plan" after its best known example, the church of St. Hripsime in Armenia. The Jvari church had a great impact on the further development of Georgian architecture and served as a model for many other churches.
Varied bas-relief sculptures with Hellenistic and Sasanian influences decorate its external façades, some of which are accompanied by explanatory inscriptions in Georgian Asomtavruli script. The entrance tympanum on the southern façade is adorned with a relief of the Glorification of the Cross, the same façade also shows an Ascension of Christ.
Uncertainty over, and debate about, the date of the church's construction have assumed nationalist undertones in Georgia and Armenia, with the prize being which nation can claim to have invented the "four-apsed church with four niches" form.
colaboração: Xatuna Xubua
vídeo:
https://www.facebook.com/OtkroiGruziu/videos/1803252616593178/
Cultura e conhecimento são ingredientes essenciais para a sociedade.
A cultura e o amor devem estar juntos.
Vamos compartilhar.
--br via tradutor do google
Monastério de Jvari. É um mosteiro ortodoxo Georgian do século VI perto de Mtskheta, um local do património mundial pela UNESCO.
Fica no topo rochoso na confluência dos rios Mtkvari e Aragvi, com vista para a cidade de Mtskheta, que foi anteriormente a capital do Reino da Península Ibérica.
De acordo com relatos tradicionais, nesta localidade, no início do século IV, Saint Nino, uma mulher evangelista creditada com a conversão do rei Mirian III da Península Ibérica ao cristianismo, erigiu uma grande cruz de madeira no local de um templo pagão. A cruz foi supostamente capaz de fazer milagres e, portanto, atraiu peregrinos de todo o Cáucaso. Uma pequena igreja foi erguida sobre os remanescentes da cruz de madeira em c.545 chamado a "Pequena Igreja de Jvari".
O edifício atual, ou "Grande Igreja de Jvari", é geralmente considerado como tendo sido construído entre 590 e 605 por Erismtavari Stepanoz I. Este é baseado nas inscrições Jvari em sua fachada que menciona os principais construtores da igreja: Stephanos o patricius , Demetrius o hypatos, e Adarnase o hypatos. O professor Cyril Toumanoff discorda desse ponto de vista, identificando esses indivíduos como Stepanoz II, Demetre (irmão de Stepanoz I) e Adarnase II (filho de Stepanoz II), respectivamente.
A importância do complexo Jvari aumentou ao longo do tempo e atraiu muitos peregrinos. No final da Idade Média, o complexo foi fortificado por um muro de pedra e portão, remanescentes dos quais ainda sobrevivem. Durante o período soviético, a igreja foi preservada como um monumento nacional, mas o acesso foi tornado difícil pela segurança apertada em uma base militar próxima. Após a independência da Geórgia, o edifício foi restaurado para uso religioso ativo. Jvari foi alistado junto com outros monumentos de Mtskheta em 1994 como um local do património mundial do UNESCO.
No entanto, ao longo dos séculos as estruturas sofreram danos causados pela erosão da chuva e do vento e manutenção inadequada. Jvari foi listado na lista de Monumentos do Mundo de 2004 pela World Monuments Fund.
A igreja de Jvari é um exemplo primitivo de uma "igreja de quatro com quatro nichos" tetraconch abobadado. Entre os quatro ábsides há nichos cilíndricos de três quartos abertos para o espaço central, e a transição da baía central quadrada para a base do tambor da cúpula é efetuada através de três fileiras de squinches. Este design de igreja de "quatro-absides de quatro nichos" é encontrado na arquitetura da Geórgia, Armênia e Albânia branca, e é freqüentemente referido como um "plano de tipo Hripsime", segundo seu exemplo mais conhecido, a igreja de St. Hripsime Na Armênia. A igreja Jvari teve um grande impacto no desenvolvimento da arquitetura georgiana e serviu como modelo para muitas outras igrejas.
Variadas esculturas de baixo-relevo com influências helenísticas e sasânidas decoram suas fachadas externas, algumas das quais são acompanhadas por inscrições explicativas na escrita Asomtavruli da Geórgia. O tímpano de entrada na fachada sul é adornado com um relevo da Glorificação da Cruz, a mesma fachada também mostra uma Ascensão de Cristo.
A incerteza e o debate sobre a data da construção da igreja assumiram os matizes nacionalistas na Geórgia e na Armênia, com o prêmio de que a nação pode alegar ter inventado a forma de "quatro igrejas com quatro nichos".
--ceogirano via tradutor do google
ჯვრის მონასტერი. არის მეექვსე საუკუნის ქართული მართლმადიდებლური მონასტერი მცხეთასთან ახლოს, მსოფლიო მემკვიდრეობის იუნესკოს მიერ.
დგას კლდოვან მთის შესართავთან მტკვარი და არაგვი, კლდის ქალაქ მცხეთაში, რომელიც ადრე დედაქალაქში იბერიის სამეფო.
ტრადიციული რწმენით, ამ მდებარეობით მე -4 საუკუნეში წმინდა ნინოს ქალი მახარებელი დაკრედიტდება ერთად კონვერტაცია მირიან მეფის III იბერიის ქრისტიანობა, აღმართული ხის დიდი ჯვარი ადგილზე წარმართული ტაძარი. ჯვარი, გავრცელებული ინფორმაციით, შეუძლია სასწაულები და ამიტომ მიიპყრო მომლოცველთა მთელი კავკასია. პატარა ეკლესია აღმართული მეტი ნარჩენების ხის ჯვარი c.545 სახელწოდებით "მცირე ეკლესია ჯვრის".
წინამდებარე შენობა, ან "დიდი ეკლესია ჯვრის", ზოგადად გაიმართა, უკვე აშენებული შორის 590 და 605 by Erismtavari სტეფანოზ I. ეს ეფუძნება ჯვრის წარწერები მისი ფასადი სადაც ნათქვამია, რომ ძირითადი მშენებლები ეკლესია: სტეფანოს Patricius , დემეტრიოსმა hypatos და Adarnase hypatos. პროფესორი Cyril თუმანოვი არ ეთანხმება ამ მოსაზრებას, საიდენტიფიკაციო ამ პირებს, როგორც სტეფანოზ II, თავდადებული (ძმა სტეფანოზ I), და Adarnase II (ძე სტეფანოზ II), შესაბამისად.
მნიშვნელოვანია, რომ ჯვრის კომპლექსი მეტ დროს და მოზიდული ბევრი მომლოცველთა. გვიან შუა საუკუნეებში, რთული იყო გამაგრებული ქვის კედელი და კარიბჭე, ნარჩენების, რომელიც მაინც გადარჩება. საბჭოთა პერიოდში, ეკლესია შემონახული, როგორც ეროვნული ძეგლი, მაგრამ ხელმისაწვდომობის იქნა რთული მჭიდრო უსაფრთხოების მიმდებარე სამხედრო ბაზაზე. მას შემდეგ, რაც საქართველოს დამოუკიდებლობა, შენობა აღადგინეს აქტიური რელიგიური გამოყენება. ჯვარი იყო ჩამოთვლილი ერთად მცხეთის ძეგლების 1994 წელს იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი.
თუმცა, საუკუნეების განმავლობაში სტრუქტურების დაზარალდნენ წვიმა და ქარი ეროზია და არაადეკვატური შენარჩუნება. ჯვარი იყო ჩამოთვლილი 2004 World Monuments Watch სია მსოფლიო ძეგლთა ფონდის მიერ.
ჯვრის ეკლესია ადრეული მაგალითია "ოთხი apsed ეკლესია ოთხი ნიშები" გუმბათოვანი tetraconch. ოთხ apses სამი მეოთხედი ცილინდრული ნიშები, რომლებიც ღიაა ცენტრალური სივრცეში, და გადასვლას მოედანზე ცენტრალური bay ბაზაზე გუმბათი ის ბარაბანი არის ხორციელდება სამი რიგები squinches. ეს "ოთხი აფსიდით ოთხი ნიშები" ეკლესია დიზაინი გამოჩენას არქიტექტურაში საქართველოს, სომხეთსა და კავკასიის ალბანეთის, და ხშირად მოიხსენიებენ, როგორც "Hripsime ტიპის გეგმა" მას შემდეგ, რაც მისი ყველაზე ცნობილი, მაგალითად, წმ Hripsime სომხეთში. ჯვრის ეკლესია ჰქონდა დიდი გავლენა შემდგომი განვითარების ქართული ხუროთმოძღვრებისა და მსახურობდა მოდელი მრავალი სხვა ეკლესიები.
მრავალფეროვანი ბარელიეფი ქანდაკებები ერთად ელინისტური და სასანური გავლენა დაამშვენებს მისი გარე ფასადებზე, ზოგიერთი, რომლებიც თან ახლავს განმარტებითი წარწერა ქართული ასომთავრული დამწერლობის. შესასვლელი tympanum სამხრეთ ფასადი შემკული რელიეფის დიდებაი Cross, იგივე ფასადი ასევე გვიჩვენებს ქრისტეს ამაღლება.
გაურკვევლობა, და დებატები იმაზე, თარიღი ეკლესიის მშენებლობა არ აიღო ნაციონალისტური ელფერი სომხეთსა და საქართველოში, რომლის საპრიზო ყოფნა, რომელიც სახელმწიფოს არ შეუძლია პრეტენზია არ გამოიგონა "ოთხი apsed ეკლესია ოთხი ნიშები" ფორმა.
Nenhum comentário:
Postar um comentário