Ouvir o texto...

sábado, 19 de maio de 2018

THE DOMAIN OF THE STONE IN CUZCO PERU. - O DOMÍNIO DA PEDRA EM CUZCO PERU. - EL DOMINIO DE LA PIEDRA EN CUZCO PERÚ. - ДОМЕНА КАМНЯ В КУЗКО ПЕРУ.

Beyond Tihuanaco, with its geometric architecture of perfect angles and lines, there are other archaeological sites in Peru with constructions that are even more impossible.

Impossible no longer because they are incompatible with the state of evolution of the civilization that built them, but even for the current state of knowledge.

Cuzco

The city of Cuzco was diagrammed in the form of a crouched cougar. Certainly, both for its layout and for its appreciation, it is necessary to do it from an aerial perspective. It is conceivable that this symbolism of sacred animals as protectors of human beings is in tune with the geoglyphs of the Nazca Pampas.

1
Cuzco - Puma

In the same city of Cuzco, the body of the puma, we find walls built with normes stones, totally asymmetric, with curves, angles and points, which fit perfectly between all to form a solid and homogeneous wall without the slightest fissure, and without the need to use no mortar.


2
Puma camouflaged in the wall of the palace of the Inca - Cuzco

3
Puma highlighted on the wall of the Inca palace - Cuzco


The stones used in the buildings of Cuzco fit as perfectly and naturally to each other as a puzzle, as if they had been molded in ad hoc clay.

4
Hatun Rumiyoc - Cusco

5
Hatun Rumiyoc Street - Cusco

There is a famous stone that has 12 sides, which fit with millimeter precision with 11 adjacent rocks. It is there, as if it were the most normal thing to find rocks that encaseren each other in that way, or as if this were necessary to build a simple wall.

6*
Stone of the 12 faces

To complicate matters further, it occurred to them to make joints with curved shapes, and thus have to make an even greater effort to encastrate the rocks with each other. It is also noted, in the relief, a bulge of the stone, as if it had been inflated like a soufflé after placing it in its place.

7
Curved embedded detail


"Ñaupa Church" in Pachar

"Ñaupa Church" (Old Church), is the modern and apocryphal name with which this beautiful and enigmatic wak'a (shrine, temple) is known, which is located near the town of Pachar, district of Ollantaytambo, about 60 km from the Cusco

8
Ñaupa Church

There is no certainty of his real name but according to the information of the inhabitants of the area it is called "Choqella", "Choqe Illa" which would mean "Gold talisman" and "Choqe Killa" (Golden moon).

9
Ñaupa Church

The wak'a is a natural grotto formed by huge rocks that, like a gabled roof, delimits the part where there is a kind of stone "altar", a niche carved in an interior wall of rock and a wall of adobes with niches.

10
Ñaupa Church

There, in the middle of that space is the large granite rock sculpted with large stepped symbols and chambers or open spaces in front and on top that resemble small cubicles bored into the rock that might have served for the priests to occupy the place, standing, to perform their rites or perhaps to deposit their offerings or other elements of the ceremonial paraphernalia.

11
Qenko

Qenko (or Kenko, Quechua word meaning "labyrinth" or "zig-zag"), is located 1.5 km east of Sacsayhuaman, and consists of eroded limestone formations carved with a variety of stairs and terraces, channels in zigzag, and figures of animals such as puma, condor and a llama. It also contains caves, tunnels, steps and niches.

12
Saywite

Sayhuite stone or Saywite is a large block of a single piece of granite of about eleven meters in circumference, four in diameter and almost two and a half high, carved in its upper half with a series of complex and mysterious figures.

The monolith contains more than two hundred fitomorphic figures, zoomorphic, geographical features and human constructions carved in an apparent disorder and taking advantage of the reliefs and natural depressions of the stone. It is unknown what use it was given, but being in a ceremonial center, it probably had a religious significance, perhaps a symbolic representation of the universe or a kind of gigantic pacha.

Others, considering that many figures represent human constructions, canals, stairways, ponds, propose that the Sayhuite stone was a kind of stone plan or sketch made by Inca architects to take control of the hydraulic works they carried out.

13
Saywite

In the same Saywite complex there is another granite block in which a kind of scale sketch of a series of steps called Rumihuasi has been carved. The perfection of the cuts, angles and lines is remarkable, as well as the proportions of each series of steps.

14
Rumihuasi in Saywite

Softening of stones, unorthodox vision

Gigantic stones embedded like the pieces of a colossal puzzle, huge blocks of granite molded as if they were mud, hundreds of tons enigmatic and inexplicably transported from distant sites, sculpted and fitted with a perfection that not even a razor blade fits between them . How did they do it?

What if there was some truth in the legends that indicate that ancient peoples managed to soften the stone?

There is a legend among many of the pre-Columbian peoples, which says that the gods made two gifts to the native Indians so that they could build colossal architectural works. This gift would be two plants with surprising properties: the first would be the coca leaf, capable of anesthetizing the pain and exhaustion of workers to resist the gigantic physical effort that should have required such extraordinary constructions. The second would be another plant that, mixed with various components, would convert the harder rocks into light easily manipulated pastes.


15
Cuzco

In 1983, before dying, in an interview for a television program, Father Jorge Lira, a Catholic priest and one of the most prestigious experts in Andean folklore, author of numerous books and articles, elaborated what was perhaps the first Dictionary from Quechua to Spanish, claimed to have discovered the way to soften the stones. For fourteen years Father Lira studied the legend of the ancient Andeans and, finally, he managed to identify the bush of the Jotcha as the plant that, after being mixed and treated with other plants and substances, was able to turn the stone into mud. "The ancient Indians dominated the technique of massification," Father Lira said, "softening the stone that they reduced to a soft mass that they could mold with ease."

The priest made several experiments with the bush of the Jotcha and managed to get a solid rock to soften until it almost liquefied. However, he did not harden it again, so he considered his experiment a failure. But despite this partial disappointment, Father Lira did manage to demonstrate that the softening technique was possible. This would explain the surprising assemblages of some of the colossal rocks that make up the walls of Cuzco and other pre-Columbian fortresses.

16
Cusco

Another record on the softening of stones is given by Brian Fawcett, the youngest son of Percy Fawcett, who transcribes a story of his father:

Some years ago, when I was working in the Cerro de Pasco mining camp, I went out with some gringos on a Sunday to visit some ancient Inca or Pre-Inca tombs. We brought food, a few bottles of pisco and beer, and a pawn - a cholo - to help dig. When we started digging we found a clay jug with a liquid inside it.

"I bet it's chicha!" Said one of the gringos, the loudest. "Let's drink it to see what kind of things the Incas drank!" "We would probably get poisoned if we do it," observed another. "We're going to give it to the peon!" Added the drunk, and addressing the pawn, ordered him: "Take a drink of this chicha."

The pawn smelled the jar and with a look of fear on his face he returned it to the drunkard saying "No, sir, this is not chicha!" He turned around and when he wanted to take the flight they caught him among several and dragged him away. return. The pawn fought to break free and in the heat of the fight broke the jar, spilling its contents on the rock. Finally the pawn broke free and escaped from the gringos.

About ten minutes later, when I bent to pick up the fragments of the jar, I discovered, to my great astonishment, that the stone on which the liquid had been spilled was soft as mud, to recover its habitual hardness a few minutes later. . It was as if the stone had melted like wax under the influence of heat.

Thus the explorer Fawcett expressed himself, that in addition to his words are the stones that are conserved in the Museum of Cochabamba, Bolivia, in which there are printed hands.

17
Torre del Lagarto, Chullpa (12m) in Sillustani, Peru with Lizard carved in relief


video
Due to its beauty and quality of the carvings it is unique in the region and for its archaeoastronomic importance, simply extraordinary.





fonte: @edisonmariotti #edisonmariotti

https://youtu.be/rWkSRDItkXg 
video Due to its beauty and quality of the carvings it is unique in the region and for its archaeoastronomic importance, simply extraordinary.



 "Eu só quero pensar no futuro e não ficar triste." Elon Musk.
-
"I just want to think about the future and not be sad." Elon Musk.

This report is guaranteed to verify the address of the LINK above
Say no to fake News!
-
Esta reportagem tem a garantia de apuração do endereço do LINK acima.
Diga não às fake news!
-
Culture is not what enters the eyes and ears, 
but what modifies the way of looking and hearing
-
Cultura não é o que entra pelos olhos e ouvidos,
mas o que modifica o jeito de olhar e ouvir.










--br via tradutor do google

O DOMÍNIO DA PEDRA EM CUZCO PERU.



Além de Tihuanaco, com sua arquitetura geométrica de ângulos e linhas perfeitos, existem outros sítios arqueológicos no Peru com construções ainda mais impossíveis.

Impossível não mais porque são incompatíveis com o estado de evolução da civilização que os construiu, mas até mesmo com o estado atual do conhecimento.

Cuzco
A cidade de Cuzco foi diagramada na forma de um puma agachado. Certamente, tanto pelo seu layout quanto pela sua apreciação, é necessário fazê-lo a partir de uma perspectiva aérea. É concebível que este simbolismo dos animais sagrados como protetores dos seres humanos esteja em sintonia com os geoglifos dos Pampas de Nazca.

1
Cuzco - Puma

Na mesma Cuzco, o corpo do puma, encontrado paredes construídas NORMES pedras, totalmente assimétrica, com curvas, ângulos e pontos, que se ajustam perfeitamente entre todos para formar uma parede sólida e uniforme sem quaisquer fendas e sem não precisa usar argamassa.

2
Puma camuflado na parede do palácio do Inca - Cuzco

3
Puma em destaque na parede do palácio Inca - Cuzco

As pedras utilizadas nas construções de Cusco como ajuste perfeito e, naturalmente, o outro como um quebra-cabeça, como se tivessem sido moldadas em argila ad hoc.

4
Hatun Rumiyoc - Cusco

5
Rua Hatun Rumiyoc - Cusco


Há uma pedra famosa que tem 12 lados, que se encaixam com precisão milimétrica com 11 rochas adjacentes. Está lá, como se fosse a coisa mais normal encontrar pedras que se encaixam umas nas outras dessa maneira, ou como se isso fosse necessário para construir uma parede simples.

6 *
Pedra dos 12 rostos

Para complicar ainda mais as coisas, ocorreu-lhes fazer juntas com formas curvas e, portanto, fazer um esforço ainda maior para encastrar as pedras umas com as outras. É também notado, no relevo, uma protuberância da pedra, como se tivesse sido inflada como um suflê depois de colocá-la em seu lugar.

7
Detalhe incorporado curvo


"Ñaupa Church" em Pachar
"NAUPA Church" (Igreja Velha) é o nome moderno e apócrifa que esta bela e enigmática wak'a (santuário, templo), localizada perto da cidade de Pachar, distrito de Ollantaytambo, a cerca de 60 km do conhecido Cusco

8
Ñaupa Church

Não é certo de seu nome real, mas de acordo com informações dos moradores da área chamada "Choqella", "choqe Illa", que significa "Talismã de ouro" e "choqe Killa" (Golden Moon).

9
Ñaupa Church

O wak'a é uma caverna natural formado por rochas enorme forma de um telhado de duas águas delimita a parte onde uma espécie de "altar" pedra, um nicho ou nicho sobre uma parede interior e uma parede de rocha é de adobes com nichos.

10
Ñaupa Church

Lá, no meio desse espaço está a grande rocha de granito esculpida com grandes símbolos escalonados e câmaras ou espaços abertos na frente e no topo que se assemelham a pequenos cubículos perfurados na rocha que poderiam ter servido para os sacerdotes ocuparem o lugar, em pé, para realizar seus ritos ou, talvez, para depositar suas ofertas ou outros elementos da parafernália cerimonial.


11
Qenko

Kenko (Kenko ou Quechua palavra que significa "labirinto" ou "zig-zag"), está localizado a 1,5 km a leste de Sacsayhuaman, e consiste em formações calcárias erodidas esculpidas com uma variedade de escadas e terraços, canais em ziguezague e figuras de animais como puma, condor e lhama. Também contém cavernas, túneis, degraus e nichos.


12
Saywite

Pedra Sayhuite ou Saywite é um grande bloco de uma peça de granito cerca de onze metros de circunferência, quatro de diâmetro e cerca de dois e meio de altura, esculpida na sua metade superior com uma série de figuras complexas e misteriosas.

O monólito contém mais de duzentas figuras fitomórficas, zoomórficas, características geográficas e construções humanas esculpidas em uma aparente desordem e aproveitando os relevos e depressões naturais da pedra. Não se sabe qual foi o seu uso, mas, estando em um centro cerimonial, provavelmente teve um significado religioso, talvez uma representação simbólica do universo ou uma espécie de pacha gigantesca.

Outros, considerando que muitos números representam construções humanas, canais, passos, lagoas, pedra propor que Sayhuite era uma espécie de plano ou de pedra esboços Inca por arquitetos para assumir o controle de obras hidráulicas eles realizadas.

13 pessoa do lado da pedra
Saywite

No mesmo complexo de Saywite há outro bloco de granito no qual foi esculpido um tipo de esboço de escala de uma série de degraus chamados Rumihuasi. A perfeição dos cortes, ângulos e linhas é notável, assim como as proporções de cada série de passos.

14
Rumihuasi em Saywite

Amolecimento de pedras, visão pouco ortodoxa
pedras gigantescas encaixavam como as peças de um quebra-cabeça enorme, enormes blocos de granito em forma, como se fossem argila, moles de centenas de toneladas enigmáticas e inexplicavelmente transportado de campos distantes, esculpido e equipado com uma perfeição que nem uma lâmina de barbear se encaixa entre eles . Como eles fizeram isso?
E se houvesse alguma verdade nas lendas que indicasse que os povos antigos conseguiram suavizar a pedra?

Existe uma lenda entre muitos dos povos pré-colombianos, dizendo que os deuses fizeram dois presentes aos índios para que eles pudessem construir obras arquitetônicas colossais. Este presente seria dois andares com propriedades surpreendentes: o primeiro seria coca, capaz de anestesiar a dor e exaustão dos trabalhadores para suportar o enorme esforço físico devido a exigir tais construções extraordinárias. A segunda seria outra planta que, misturada a vários componentes, converteria as rochas mais duras em pastas facilmente manipuláveis.

15
Cuzco

Em 1983, antes de sua morte, em uma entrevista para um programa de TV, o padre Jorge Lira, um padre católico e um dos especialistas mais prestigiados no folclore andino, autor de numerosos livros e artigos produzidos que talvez foi o primeiro Dicionário do Quechua ao espanhol, alegou ter descoberto o caminho para suavizar as pedras. Por quatorze anos, o pai Lira estudou a lenda da antiga Andina e finalmente conseguiu identificar o arbusto Jotcha como a planta que, depois de ser misturado e tratados com outras substâncias vegetais e foi capaz de transformar a pedra em lama. "Os antigos índios dominavam a técnica da massificação", disse o padre Lira, "suavizando a pedra que eles reduziam a uma massa macia que podiam moldar com facilidade".

O padre fez várias experiências com o arbusto do Jotcha e conseguiu fazer uma rocha sólida amolecer até quase se liquefazer. No entanto, ele não endureceu novamente, então considerou seu experimento um fracasso. Mas apesar dessa decepção parcial, o padre Lira conseguiu demonstrar que a técnica de suavização era possível. Isso explicaria as assembleias surpreendentes de algumas das rochas colossais que compõem as muralhas de Cuzco e outras fortalezas pré-colombianas.

16
Cusco

Outro registro sobre o amolecimento das pedras é dado por Brian Fawcett, o filho mais novo de Percy Fawcett, que transcreve uma história de seu pai:

Alguns anos atrás, quando eu estava trabalhando no campo de mineração de Cerro de Pasco, saí com alguns gringos em um domingo para visitar alguns antigos túmulos incas ou pré-incas. Nós trouxemos comida, algumas garrafas de pisco e cerveja, e um peão - um cholo - para ajudar a cavar. Quando começamos a cavar, encontramos um jarro de barro com um líquido dentro dele.

"Eu aposto que é chicha!", Disse um dos gringos, o mais alto. "Vamos beber para ver que tipo de coisas os Incas bebem!" "Provavelmente seríamos envenenados se o fizéssemos", observou outro. "Vamos dar ao peão!" Acrescentou o bêbado e, dirigindo-se ao peão, ordenou-lhe: "Tome um drinque desta chicha".

O peão cheirava a jarra e um olhar de medo em seu rosto retornou o bêbado dizendo: "Não, senhor, isso não é chicha!" Ele se virou e quando ele queria dar o vazamento pegou entre vários e eles arrastaram de volta O peão lutou para se libertar e, no calor da luta, quebrou o jarro, derramando seu conteúdo sobre a rocha. Finalmente, o peão se libertou e escapou dos gringos.

Cerca de dez minutos depois, quando me inclinei para pegar os fragmentos do pote, descobri, para meu grande espanto, que a pedra sobre a qual o líquido tinha sido derramado era macia como lama, para recuperar sua dureza habitual alguns minutos depois. . Era como se a pedra tivesse derretido como cera sob a influência do calor.

Assim o explorador Fawcett se expressou, que além de suas palavras estão as pedras que se conservam no Museu de Cochabamba, na Bolívia, no qual há mãos impressas.

17
Torre del Lagarto, Chullpa (12m) em Sillustani, Peru com lagarto esculpido em relevo








--es
EL DOMINIO DE LA PIEDRA EN CUZCO PERÚ.

Más allá de Tihuanaco, con su arquitectura geométrica de ángulos y rectas perfectas, hay en Perú otras zonas arqueológicas con construcciones más imposibles aún.

Imposibles ya no por ser incompatibles con el estado de evolución de la civilización que las construyó, sino incluso para el estado actual del conocimiento.

Cuzco
La ciudad de Cuzco fue diagramada en forma de puma agazapado. Por cierto que, tanto para su diagramación como para su apreciación, es necesario hacerlo desde una perspectiva aérea. Es pensable que este simbolismo de animales sagrados como protectores de los seres humanos este en sintonía con los geoglifos de las pampas de Nazca.

1
Cuzco – Puma

En misma la ciudad de Cuzco, el cuerpo del puma, encontramos muros construidos con normes piedras, totalmente asimétricas, con curvas, ángulos y puntas, las cuales encajan perfectamente entre todas para conformar una pared maciza y homogénea sin la menor fisura, y sin la necesidad de uso de ningún mortero.

2
Puma camuflado en el muro del palacio del Inca – Cuzco

3
Puma resaltado en el muro del palacio del Inca – Cuzco

Las piedras utilizadas en las construcciones de Cuzco encajan tan perfecta y naturalmente entre sí como un puzzle, como si hubiesen sido moldeadas en arcilla ad hoc.

4
Hatun Rumiyoc – Cusco

5
Calle Hatun Rumiyoc – Cusco


Hay una famosa piedra que tiene 12 lados, los cuales encajan con precisión milimétrica con 11 rocas adyacentes. Esta ahí, como si fuera lo más normal encontrarse con rocas que encastren entre sí de esa forma, o como si fuera esto necesario para construir una simple pared.

6*
Piedra de las 12 caras

Para complicar más las cosas, se les ocurrió hacer juntas con formas curvas, y así tener que hacer un esfuerzo aún mayor para encastrar las rocas unas con otras. Se nota también, en el relieve, un abultamiento de la piedra, como si se hubiera inflado como un soufflé luego de colocarla en su lugar.

7
Detalle encastre curvo


“Ñaupa Iglesia” en Pachar
“Ñaupa Iglesia” (Iglesia antigua), es el nombre moderno y apócrifo con el que se conoce esta hermosa y enigmática wak’a (adoratorio, templo) que se sitúa cerca del poblado de Pachar, distrito de Ollantaytambo, a unos 60 Km del Cusco.

8
Ñaupa Iglesia

No se tiene certeza de su nombre verdadero pero de acuerdo a la información de los pobladores de la zona se le llama “Choqella”, “Choqe Illa” que significaría “Talismán de oro” y “Choqe Killa” (Luna de oro).

9
Ñaupa Iglesia

La wak’a es una gruta natural formada por enormes rocas que a manera de un techo a dos aguas delimita a la parte donde está una especie de “altar” de piedra, una hornacina o nicho tallado en una pared interior de roca y un muro de adobes con hornacinas.

10
Ñaupa Iglesia

Allí, en medio de ese espacio está la gran roca de granito esculpido con grandes símbolos escalonados y unas cámaras o espacios abiertos por delante  y por arriba que semejan pequeños cubículos horadados en la roca que tal vez habrían servido  para que los sacerdotes ocupen el lugar, de pie, para hacer sus ritos o quizá para depositar sus ofrendas u otros  elementos de la parafernalia ceremonial.


11
Qenko

Qenko (o Kenko, palabra quechua que significa “laberinto” o “zig-zag”), está situado a 1,5 km al este de Sacsayhuaman, y consiste en formaciones erosionadas de piedra caliza tallada con una variedad de escaleras y terrazas, canales en zigzag, y figuras de animales como puma, cóndor y una llama. También contiene cuevas, túneles, pasos y nichos.


12
Saywite

La piedra de Sayhuite o Saywite es un gran bloque de una sola pieza de granito de más o menos once metros de circunferencia, cuatro de diámetro y casi dos y medio de alto, tallado en su mitad superior con una serie de complejas y misteriosas figuras.

El monolito contiene más de doscientas figuras fitomorfas, zoomorfas, de accidentes geográficos y construcciones humanas talladas en un aparente desorden y aprovechando los relieves y depresiones naturales de la piedra. Se desconoce qué uso se le daba, pero estando en un centro ceremonial lo probable es que tuviera una significación religiosa, quizá una representación simbólica del universo o una especie de gigantesca paccha.

Otros, considerando que muchas figuras representan construcciones humanas, canales, escalinatas, estanques, proponen que la piedra de Sayhuite fue una especie de plano o croquis pétreo hecho por arquitectos incas para llevar el control de las obras hidráulicas que realizaban.

13       pessoa do lado da pedra
Saywite

En el mismo complejo Saywite se encuentra otro bloque de granito en el que se ha tallado una suerte de boceto a escala de una serie de escalones llamado Rumihuasi. Es notable la perfección de los cortes, ángulos y rectas, como así también las proporciones de cada serie de escalones.

14
Rumihuasi en Saywite

El ablandamiento de las piedras, la visión no ortodoxa
Gigantescas piedras encajadas como las piezas de un colosal puzle, enormes bloques de granito moldeados como si fuesen de barro, moles de cientos de toneladas enigmática e inexplicablemente transportados desde yacimientos lejanos, esculpidos y encajados con una perfección que ni una hoja de afeitar cabe entre ellos. ¿Cómo lo consiguieron?
¿Y si hubiera algo de verdad en las leyendas que señalan que los pueblos antiguos lograron ablandar la piedra?

Existe una leyenda entre muchos de los pueblos precolombinos, que dice que los dioses hicieron dos regalos a los indios nativos para que pudiesen construir colosales obras arquitectónicas. Dicho regalo se trataría de dos plantas con sorprendentes propiedades: la primera sería la hoja de coca, capaz de anestesiar el dolor y el agotamiento de los obreros para poder resistir el gigantesco esfuerzo físico que debió exigirles tan extraordinarias construcciones. La segunda sería otra planta que, mezclada con diversos componentes, convertiría las rocas más duras en ligeras pastas fácilmente manipulables.

15
Cuzco

En 1983, antes de fallecer, en una entrevista para un programa de televisión, el padre Jorge Lira, un sacerdote católico y uno de los más prestigiosos expertos en folklore andino, autor de numerosos libros y artículos, elaboró el que tal vez fue el primer diccionario del quechua al castellano, afirmaba haber descubierto la forma para reblandecer las piedras. Durante catorce años el padre Lira estudió la leyenda de los antiguos andinos y, finalmente, consiguió identificar el arbusto de la Jotcha como la planta que, tras ser mezclada y tratada con otros vegetales y sustancias, era capaz de convertir la piedra en barro. “Los antiguos indios dominaban la técnica de la masificación –afirmaba el padre Lira– reblandeciendo la piedra que reducían a una masa blanda que podían moldear con facilidad.”

El sacerdote realizó varios experimentos con el arbusto de la Jotcha y llegó a conseguir que una sólida roca se ablandase hasta casi licuarse. Sin embargo, no logró volver a endurecerla, por lo que consideró su experimento como un fracaso. Pero, a pesar de esa parcial decepción, el padre Lira si logró demostrar que la técnica del reblandecimiento era posible. Así se lograría explicar los sorprendentes ensamblajes de algunas de las colosales rocas que componen las murallas de Cuzco y otras fortalezas precolombinas.

16
Cusco

Otro registro sobre el ablandamiento de piedras está dado por Brian Fawcett, el hijo menor de Percy Fawcett, quien transcribe un relato de su padre:

Hace algunos años, cuando trabajaba en el campamento minero de Cerro de Pasco, salí un domingo con algunos gringos para visitar unas antiguas tumbas incas o Pre-Incas. Nos llevamos comida, unas cuantas botellas de pisco y cerveza, y un peón – un cholo – para ayudar a cavar. Cuando nos pusimos a excavar encontramos una jarra de barro con un líquido en su interior.

“Apuesto a que es chicha!” dijo uno de los gringos, el más ruidoso. “Vamos a beberlo para ver qué tipo de cosas bebían los incas!”. “Probablemente nos envenenaríamos si lo hacemos”observó otro. “Vamos a dárselo de probar al peón!” agregó el borracho, y dirigiéndose al peón, le ordenó: “Toma un trago de esta chicha”.

El peón olió la jarra y con una expresión de miedo en el rostro se la devolvió al borracho diciendo “No, señor, esto no es chicha!” Dio media vuelta y cuando se quiso dar a la fuga lo atraparon entre varios y lo arrastraron de vuelta. El peón luchó para liberarse y en el fragor de la lucha rompieron el frasco, derramando su contenido sobre la roca. Finalmente el peón se liberó y escapó de los gringos.

Unos diez minutos más tarde, cuando me incliné para recoger los fragmentos de la jarra descubrí, con gran asombro, que la piedra sobre la cual se había derramado el líquido estaba blanda como el barro, para volver a recobrar su dureza habitual unos minutos más tarde. Fue como si la piedra se hubiese derretido como la cera bajo la influencia del calor.

Así se expresó el explorador Fawcett, que en adición a sus palabras están las piedras que se conservan en el Museo de Cochabamba, Bolivia, en las cuales hay impresas unas manos.

17
Torre del Lagarto, Chullpa (12m) en Sillustani, Peru con Lagarto tallado en sobrerelieve






--ucraniano via tradutor do google
ДОМЕНА КАМНЯ В КУЗКО ПЕРУ.

За Тихуаноко, з його геометричною архітектурою з ідеальними кутами та лініями, є інші археологічні пам'ятки в Перу з конструкціями, які ще більш неможливі.

Неможливо вже не тому, що вони несумісні з станом еволюції цивілізації, яка їх побудувала, але навіть для сучасного стану знань.

Куско
Місто Куско був схематизований у вигляді кукурузи. Звичайно, як для його макета, так і для його вдячності, це необхідно зробити з точки зору повітря. Цілком можливо, що ця символіка священних тварин в якості захисників людських істот відповідно до геогліфи Наски пампаси.

1
Куско - Пума

У тому ж Куско, теле пуми, знайшло стіни, зведені normes каменів, повністю асиметричні, з кривими, кутами і точками, які чудово вписуються між усіма, щоб сформувати міцну і однорідну стіну без будь-яких тріщин і без потрібно використовувати без розчину.

2
Пума замаскується в стіну палацу інків - Куско

3
Пума висвітлюється на стіні палацу інків - Куско

Камені, використовувані в конструкціях Cusco як ідеально підходять і, природно, один до одного, як головоломка, як якщо б вони були формують в спеціальній глині.

4
Хатун Румійок - Куско

5
Вулиця Хатун Румійок - Куско


Існує знаменитий камінь, що має 12 сторін, які досягають міліметрової точності з 11 прилеглими скелями. Саме там, як би найбільш нормальна річ, щоб знайти каміння, котрі скріплюють один одного таким самим чином, або, як ніби це було необхідно для побудови простої стіни.

6 *
Камінь із 12 граней

Щоб ще більше ускладнитися, їм трапилось, що вони зроблять з'єднання з вигнутою формою і, отже, повинні зробити ще більші зусилля, щоб копіювати породи один з одним. Також в рельєфі відзначається випинання каменю, наче це було надута, як суфле, після того, як його помістили на своє місце.

7
Вигнута вбудована деталь


Церква "Сапа" в Пахарі
«Ñaupa Церква» (Стара церква) є сучасним і апокрифічних ім'ям, що ця красива і загадкова wak'a (храм, храм), розташована недалеко від міста Pachar, Ойянтаго-небудь району, близько 60 км від відомого Куско

8
Церква "Сапа"

Він не впевнений, його справжнього імені, але за інформацією, отриманою від жителів області, званої «Choqella», «choqe Илла» означає «Талісман золото» і «choqe Killa» (Golden Moon).

9
Церква "Сапа"

Wak'a природний грот, утворений величезними скеля манери двосхилим даху розмежовує частину, де свого родом «вівтар» камінь, різьблені нішу або ніші на внутрішній стіні, і стіна рок з adobes з нішами.

10
Церква "Сапа"

Там, в середині цього простору вона велика гранітна скеля вирізана з великими ступінчастими символами і камерами чи відкритими просторами перед і вище, які нагадують маленькі перфоровані кабінка в породі, які могли б служили для священиків, щоб зайняти місце, стояти, виконувати свої обряди або, можливо, внести свої жертвопринесення або інші елементи обрядової атрибутики.


11
Qenko

Kenko (Kenko або кечуа слово, що означає «лабіринт» або «зигзаг»), розташований в 1,5 км на схід від Sacsayhuaman, і складається з розмитих вапнякових утворень, вирізаних з різними сходів і терас, каналів в зигзагах і фігурах тварин, таких як пума, кондор та лама. Вона також містить печери, тунелі, сходинки і ніші.


12
Сайвіт

Камінь Сайва або Saywite є великий блок з одного шматка граніту окружності приблизно одинадцять метрів, чотири в діаметрі і близько двох з половиною високою, вирізаної в його верхній половині з серією складних і загадкових постатей.

Моноліт містить більше двохсот fitomorfas, зооморфні, рельєф і людські конструкції вирізані здається безлад і використовуючи рельєфи і депресії природного каменю фігуру. Невідомо, що використання було дано, але, перебуваючи в церемоніальному центрі, ймовірно, має релігійне значення, можливо, символічне уявлення Всесвіту або якийсь гігантський paccha.

Інші, враховуючи, що багато цифр представляють собою людські конструкції, канали, кроки, ставки, камінь передбачає, що Сайва був виду плоскі або кам'яні Інка ескізів архітекторів, щоб взяти під контроль гідравлічних робіт, виконаних їм.

13 pessoa do lado da pedra
Сайвіт

У цьому ж комплексі Сайвіт існує ще один гранітний блок, в якому різьблений різновид масштабного ескізу серії кроків під назвою Руміхуазі. Досконалість різання, кутів і ліній є чудовим, а також пропорціями кожної серії кроків.

14
Руміхуасі в Сайвіт

Пом'якшення каменів, неортодоксальне бачення
Гігантські камені встановлені разом, як шматочки величезної головоломки, величезні гранітні блоків у формі, як якщо б вони були глиною, родимки сотні загадкових тонн і нез'ясовно транспортуються з далеких полів, скульптурні та оснащені досконалістю, що ні лезо бритви підходить між ними , Як вони це зробили?
Що робити, якщо в легендах існувала якась правда, яка вказує на те, що давні люди змогли пом'якшити камінь?

Існує легенда серед багатьох доколумбових народів, кажучи, що боги зробили два подарунки на індіанців, щоб вони могли побудувати величезні архітектурні твори. Цей подарунок буде два поверхи з надзвичайними властивостями: перший будуть коки, здатне знеболити біль і втому робочих витримувати величезні фізичні зусилля через вимагають таких екстраординарних конструкцій. Друга - це інша рослина, яка, змішавшись з різними компонентами, перетворить важкі каміння у легкі, легко маніпульовані пасти.

15
Куско

У 1983 році, до його смерті, в інтерв'ю для ТБ-шоу, батько Хорхе Ліра, католицький священик і один з найпрестижніших фахівців в області Анд фольклору, автор численних книг і статей, вироблених, які, можливо, був перший Словник з кечуа на іспанський, стверджував, що відкрив спосіб пом'якшити камені. За чотирнадцять років батько Ліра вивчав легенду про стародавні Андах і, нарешті, вдалося ідентифікувати кущ Jotcha як рослина, яке, після того, як змішав і обробив з іншими рослинними речовинами, і був в змозі перетворити камінь в бруд. «Давня індійська техніка домінує -afirmaba Батька маса Lira- пом'якшуючи каменю зводиться до м'якої масі, яка може бути формованої легко.»

Священик здійснив декілька експериментів із кущами Йотихи і зумів здобути міцну скелю, щоб пом'якшити, поки він майже не зріджений. Проте він не затвердив його знову, тому він вважав свій експеримент невдалою. Але, незважаючи на це часткове розчарування, батькові Лірі вдалося продемонструвати, що техніку розм'якшення можливо. Це пояснить дивовижні збори деяких колосальних порід, які утворюють стіни Куско та інших передколумбових фортець.

16
Куско

Інший запис про пом'якшення каменів дає Брайан Фоусетт, наймолодший син Персі Фосетт, який перекладає історію свого батька:

Кілька років тому, коли я працював в гірському таборі Серро-де-Паско, я пішов в неділю з деяким грінго відвідати деякі древні інк або доінкськи гробниці. Ми принесли їжу, кілька пляшок писко та пива, а пішака - чло - щоб копати. Коли ми почали копати, ми знайшли глиняний кухоль з рідиною всередині нього.

"Я впевнений, це чиха!" Казав один з григонів, найгучніший. "Давайте п'ємо його, щоб побачити, які речі пили інки!" "Ми, ймовірно, отримаємо отруєння, якщо ми це зробимо", - зазначив інший. "Ми збираємося дати це пеону!", Додав п'яний, і, звертаючись до пішака, наказав йому: "Випий цей чіча".

Пішак пахла банку і вираз страху на обличчі повернулися п'яний, кажучи: «Ні, сер, це не Чіча!» Він повернувся і, коли він хотів дати текти зловила його між декількома, і вони потягли назад Пішак воював, щоб розбитись вільно, і в спеку битви розбив банку, розливаючи його вміст на камінь. Нарешті, пішак зламався і врятувався від гринго.

Приблизно десять хвилин по тому, коли я нахилився, щоб зібрати осколки глечика я знайшов, на мій подив, що камінь, на якому він вилив рідину ніжний, як бруд, щоб повернутися, щоб відновити його зазвичай твердість через кілька хвилин , Це було так, якби камінь розтопився, як воск під впливом тепла.

Фосетт і дослідник, який на додаток до їх слів камені збереглися в музеї Кочабамба, Болівія, на якому надруковані виражалася кілька рук.

17
Торре дель Лагарто, Чулпа (12м) в Сіллустані, Перу з ящіцею, вирізаною з полегшенням


Nenhum comentário:

Postar um comentário